อันตรายอันร้ายแรงของมนุษย์ในทางฝ่ายจิต มีสองอย่าง คือ กาม และ ภพ แต่ก็เป็นสิ่งที่คนทั่วไปหลงรัก เปรียบกับการ "เห็นงูเป็นปลา" แล้วเก็บมากอดรัดด้วยอุปาทานว่าเป็นตัวกูของกู เป็นการทำสิ่งที่มีอยู่ตามธรรมชาติให้กลายเป็นสิ่งที่อันตราย โดยไม่รู้ว่ากำลังหลงรักสิ่งที่เป็นอันตราย การ "หลงรักปลา" ก็เป็นสิ่งที่นารังเกียจ น่าติเตียนอยู่แล้ว แต่การเอางูมาหลงรักว่าเป็นปลาอีกต่อหนึ่ง น่าอันตรายและน่าติเตียนยิ่งขึ้นไปกว่า เพราะเราควรอยู่โดยไม่หลงรักสิ่งใดเลย คือ มีจิตอิสระและบริสุทธิ์
เมื่อศึกษาจนเข้าใจแล้ว จะเข้าใจว่า กาม เป็นที่ตั้งแห่งความยึดถือว่า ของกู ส่วนภพ เป็นที่ตั้งแห่งความยึดถือว่า ของกู แต่โดยความจริงแล้วทั้ง "ตัวกู" และ "ของกู" มีอยู่เสมอแล้วแต่อะไรจะนำและสามารถเปลี่ยนไปมาได้แล้วแต่ว่าเข้าไปเกี่ยวข้องกับกามหรือภพ
