จะสร้าง “สวนโมกข์” กันที่ไหน ? ที่ถูกที่สุดก็คือ ต้องสร้างกันที่จิตใจ อันเป็นความปรารถนาอย่างยิ่งของเจ้าประคุณท่านอาจารย์ ที่จะได้เห็นเพื่อนมนุษย์สามารถสร้างสวนโมกข์ให้เกิดขึ้นให้ได้ที่จิต คือฝึกปฏิบัติการทำจิตให้เกลี้ยง แม้จะเป็นงานที่ทำให้สำเร็จได้โดยยากอย่างยิ่ง
"เมื่อสิ้นเจ้าประคุณท่านอาจารย์เสียแล้ว สวนโมกข์จะเป็นอย่างไรต่อไป” คำตอบต่อคำถามนี้ คงยากที่ผู้หนึ่งผู้ใดจะสามารถให้คำตอบที่เป็นการรับรองได้อย่างแน่นอน เพราะทุกสิ่งย่อมเป็นไปตามหลักของกฎอิทัปปัจจยตา คือกฎแห่งเหตุและผล
ถ้าหากผู้สนใจใคร่ในธรรมทั้งหลายที่ได้ประจักษ์ในคุณค่าแห่งคำสอนจาก “สวนโมกข์” ยังคงประพฤติปฏิบัติการลดละความเห็นแก่ตัวอย่างไม่หยุดยั้ง เพื่อความสุขสงบเย็นแห่งตน และเผื่อแผ่แก่เพื่อนมนุษย์ตามกำลังของตน สวนโมกข์ก็จะยังเป็น “สวนโมกข์” ที่เป็นสัญลักษณ์แห่งการกระตุ้นเตือนและเร่งเร้าใจเพื่อนมนุษย์ให้รีบเร่งประพฤติปฏิบัติ เพื่อความหลุดพ้นจากปัญหาและความทุกข์ ให้ทันตาเห็นในปัจจุบันกาลนี้