ความน่ากลัวของสิ่งที่เรียกว่าสุข

“ดูก่อนปุณณะ มีรูปที่รู้แจ้งได้ด้วยจักษุ อันน่าปรารถนา น่าใคร่ น่าพอใจ เป็นที่รักน่าหลงใหล เป็นที่ตั้งแห่งความรัญจวนใจแล

ถ้าภิกษุเพลิดเพลิน พูดถึง ติดใจรูปนั้น ความยินดีย่อมเกิดขึ้นแก่เธอ ผู้เพลิดเพลิน พูดถึง ติดใจรูปนั้นเพราะความยินดีเกิด เราจึงกล่าวว่าทุกข์เกิดนะปุณณะ”

นี่เป็นพระดำรัสย่อ ประโยคสำคัญก็คือ “เพราะความยินดีเกิด ทุกข์เกิด”

องค์สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าทรงชี้ชัดว่า การติดในสุขเวทนานี้เป็นสิ่งน่ากลัว ต้องระมัดระวังในสิ่งที่เรียกว่าความสุข มันไม่ใช่ของดี มันเป็นไฟเย็น หรือบางท่านก็เรียกว่า เป็นทุกข์ที่ซ่อนเร้น

ฉะนั้นเราจึงควรจะได้ฝึกสังเกตในเรื่องโทษทุกข์ของสุขให้มากขึ้น จนกระทั่งเห็นความเป็นมายาของมัน เห็นชัดเมื่อไหร่ ความยินดีในสุขเวทนาทั้งหลายจึงจะหยุดยั้ง แล้วก็สงบระงับไม่ยึดติด เมื่อความยินดีดับ ทุกข์ก็ดับ