ทุกชีวิตเป็นเพียงกระแสของการเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ตามเหตุปัจจัยที่ทยอยส่งกันมาตามลำดับ เป็นกิริยาแห่งการกระทำ โดยไม่ต้องมีตัวผู้กระทำ
ชีวิตหนึ่งจึงเป็นเหมือนวิทยานิพนธ์ฉบับหนึ่ง ที่มีเหตุปัจจัยที่ได้กระทำแล้ว เป็นกรรมการตัดสินการผ่านหรือไม่ผ่านของวิทยานิพนธ์ชีวิตฉบับนั้นๆ เมื่อถึงยามเป็นไม้ใกล้ฝั่ง ก่อนที่จะโค่นล้มนี้ จึงเป็นโอกาสของการสอบแก้ตัว หากวิทยานิพนธ์ฉบับนั้นจะต้องปรับปรุงแก้ไข
แม้จะต้องเหน็ดเหนื่อยกระเสือกกระสน ท่ามกลางแรงกายที่อ่อนโรย ก็จะต้องรวบรวมพลังกล้าที่เด็ดเดี่ยว แก้ไขจุดบกพร่องของวิทยานิพนธ์ชีวิตฉบับนั้น ให้เรียบร้อย ถูกต้อง และงดงาม...