ก่อนหยุด หยุดก่อน

คนส่วนมากคิดแต่เพียงว่าการเบียดเบียนผู้อื่นด้วยวาจาบ้าง ด้วยการกระทำบ้าง จึงเป็นการเบียดเบียน แต่น้อยคนเหลือเกินที่จะมาคิดว่า ที่เรากระทำอยู่ทุกวันนี้ หรือทุกขณะจิตนี้ เราเบียดเบียนใจเราเองให้เป็นทุกข์ ให้เศร้าหมองขมขื่น เจ็บปวด กระวนกระวาย ระส่ำระสายซัดส่ายอยู่ตลอดเวลา เป็นการเบียดเบียนตัวเองมากยิ่งกว่าเบียดเบียนคนอื่น หรือถูกคนอื่นเบียดเบียน

ถ้าท่านผู้ใดมองเห็นหรือเข้าใจในเรื่องนี้ก็ควรจะลองใคร่ครวญดูว่า ในชีวิตที่ผ่านมาเราได้ใช้ชีวิตนี้เบียดเบียนตัวเองมากน้อยเพียงใด

ฉะนั้น ในวันเข้าพรรษาอันเป็นวันเริ่มต้นของการหยุดการเบียดเบียน ถ้าเริ่มต้นด้วยสัมมาทิฏฐิ พัฒนาความคิดที่ถูกต้องให้เกิดขึ้นในจิต และตั้งสัจจะปรารถนาที่จะกระทำให้ได้ตามสัมมาทิฏฐิที่เกิดขึ้นแล้ว ก็เชื่อกันว่าการหยุดเบียดเบียนนั้นจะเป็นสิ่งที่เป็นไปได้ และชีวิตนี้ก็จะเป็นชีวิตแห่งการเข้าพรรษาตลอดไป