แม้ว่าการอยู่ห่างจากโทรศัพท์ รวมทั้งเทคโนโลยีชนิด อื่นๆ อาจทำให้ชีวิตมีรสชาติหรือความสนุกสนานตื่นเต้นน้อยลง ยิ่งเอาเวลาที่เคยให้กับโทรศัพท์มาใช้ในการฝึกจิตทำสมาธิภาวนาด้วยแล้ว ชีวิตก็ยิ่งจืดชืด เพราะต้องทำสิ่งที่ซ้ำๆ ชั่วโมงแล้วชั่วโมงเล่า วันแล้ววันเล่า สำหรับหลายคนมันคือความทุกข์ทรมานอย่างยิ่ง เพราะเคยชินกับชีวิตที่ถูกปลุกเร้าด้วยสิ่งใหม่ๆ ตลอดเวลา
อย่างไรก็ตาม ในความซ้ำดังกล่าว มีคุณค่าหลายอย่างที่เรานึกไม่ถึง จะว่าไปแล้วในความซ้ำเหล่านั้น มีสิ่งใหม่อยู่เสมอ ไม่ใช่ความซ้ำซากจำเจ หากวางใจให้ถูก อยู่กับปัจจุบันขณะ ทำด้วยความรู้สึกตัว เราก็จะพบคุณภาพใหม่ที่เกิดขึ้นกับจิตใจ ชนิดที่เทคโนโลยีใดๆ ก็ไม่สามารถให้แก่เราได