พระพุทธเจ้าไม่ได้สอนให้อยู่ด้วยความหวัง แต่ให้อยู่ด้วยสติปัญญา

พระพุทธเจ้าไม่ได้สอนให้อยู่ด้วยความหวัง แต่ให้อยู่ด้วยสติปัญญา

ทีนี้ ความวิตกกังวลในอนาคต นี่ป่วยการ, อย่าอยู่ด้วยความหวัง เหมือนที่สอนลูกเด็กๆ ให้อยู่ด้วยความหวัง. อันนี้ไม่ใช่พุทธศาสนา อยู่ด้วยความหวังน่ะ ไม่ใช่พุทธศาสนา; บ้า ๆ บอ ๆ เศษน้ำลายของพวกฝรั่งนี่อยู่ด้วยความหวัง ที่ไหนมีความหวังที่นั้นมีความสำเร็จ. พระพุทธเจ้าไม่ได้สอนให้อยู่ด้วยความหวัง แต่ให้อยู่ด้วยสติปัญญา รู้ว่าจะทำอะไรอย่างไร ก็รู้แล้วก็ทำไปด้วยอำนาจสติปัญญา, อย่าอยู่ด้วยความหวังให้มันกัดหัวใจ ความหวังน่ะมันกัดหัวใจ. เมื่อคิดออกคิดถูกตัดสินใจแล้วว่าจะทำอะไรแล้วก็อยู่ด้วยสติปัญญา อย่าอยู่ด้วยความหวังซึ่งเหมือนกับคอแห้ง หิวกระหายอยู่เสมอ. ในพุทธศาสนานี่เรียกความหิวว่าเป็นเปรต, อย่าอยู่ด้วยความหิว; อยู่ด้วยสติปัญญาอยู่ด้วยความถูกต้อง อิ่มๆ อิ่มอยู่ทุกขณะที่ทำได้ : เรียนอะไรได้เท่าไหร่ก็พอใจอิ่มอยู่ เรียนเพิ่มอีกก็พอใจอิ่มอยู่ พอใจอิ่มอยู่. อย่าให้มีความขาดหรือความหิว ที่เรียกว่าความหวังนั้นน่ะ พุทธศาสนาต้องการให้กำจัดเสีย ถ้ากำจัดได้แล้วเป็นพระอรหันต์; ถ้าอยู่ด้วยความหวังที่เต็มไปด้วยความวิตกกังวล นอนหลับยาก เป็นบ้าไปก็ได้ในที่สุด.

จากหนังสือพลังผลักดันของชีวิต (น.๓๓)
พุทธทาสภิกขุ

พระราเชนท์ อาจริยวํโส
รวบรวม