ความเห็นแก่ตัวหมายถึงเห็นด้วยความโง่หรือกิเลส

ความเห็นแก่ตัวหมายถึงเห็นด้วยความโง่หรือกิเลส

ความเห็นแก่ตัวหมายถึงเห็นด้วยความโง่หรือกิเลส; ถ้าต้องการจะพัฒนาตัวด้วยอำนาจสติปัญญานี้ เขาไม่เรียกว่าเห็นแก่ตัว เขาเรียกว่าเคารพตัว บูชาตัว พัฒนาตัว รักตัว สงวนตัว อะไรไปทำนองนั้น. แต่ถ้ามันเห็นแก่กิเลส ทันใดนั้นมันกัดเจ้าของ ตัวกูมันกัดตัวมันเอง; เหมือนสุนัขขี้เรื้อนชนิดไหนมันกัดตัวมันเองเพราะมันคัน. นี่คือความเห็นแก่ตัว ระวังให้ดี มันมาจากตัวกู, แล้วคนเป็นอันมากกระทั่งเทวดาด้วยมันก็มีตัวกู. นี้เป็นเรื่องใหญ่ เป็นเรื่องสำคัญ เป็นเรื่องรวบยอดด้วยกันทั้งนั้น; ไม่ใช่สติปัญญา ไม่ใช่โพธิ.

จากหนังสือพลังผลักดันของชีวิต (น.๒๕)
พุทธทาสภิกขุ

พระราเชนท์ อาจริยวํโส
รวบรวม