ระวังดูจิต อยู่ทุกลมหายใจเข้าออก เป็นการศึกษาที่แท้จริง

ระวังดูจิต อยู่ทุกลมหายใจเข้าออก เป็นการศึกษาที่แท้จริง

การเฝ้าระวังจิตอยู่ทุกขณะที่หายใจเข้าออกนั้น คือการศึกษาที่แท้จริงที่พระพุทธเจ้าท่านต้องการให้เราทำ พอตื่นนอนขึ้นมานั้น ต้องมีสติสัมปชัญญะรู้จักจิตใจว่าเป็นอย่างไร แล้วเปลี่ยนไปอย่างไร เดินออกไปบิณฑบาตเป็นอย่างไร ไปข้างนอกเป็นอย่างไร กลับมาฉันเป็นอย่างไร ไปพบเพื่อนเป็นอย่างไร ทำงานกับเพื่อนเป็นอย่างไร ไหว้พระสวดมนต์เป็นอย่างไร ทุกอย่างเลย ต้องรู้ว่ามันกำลังเป็นอย่างไร ? ชนิดไหน ? ไม่เท่าไรจะเข้าใจว่าชนิดไหนมีตัวกู ชนิดไหนไม่มีตัวกู ? ชนิดไหนว่าง ชนิดไหนไม่ว่าง

อีกด้านหนึ่งของการงานก็คือว่า เพราะว่าเรา มีชีวิตอยู่ เรามีแรงอยู่จะให้มันเสียเปล่าทำไม ก็ทำการงานไปตามที่จะเป็นประโยชน์แก่เพื่อนมนุษย์ นี้คือการเผยแผ่ศาสนา การทำตนให้เป็นแสงสว่างแก่เพื่อนมนุษย์ เพราะฉะนั้นจะพิมพ์หนังสือแจก จะเขียนรูปภาพแจก หรือจะอะไรก็ตาม ให้เป็นไปในความหมายอย่างนี้ เพราะว่าเวลามันมีอยู่ เรี่ยวแรงมันเหลืออยู่ เมื่อจิตของเราว่างไม่มีความทุกข์แล้ว เราก็ต้องทำอะไรอย่างใดอย่างหนึ่งที่เป็นประโยชน์แก่เพื่อนมนุษย์ต่อไป และพร้อมกันนั้นก็ระวังจิตของเราอย่าให้มันกลับวุ่น กลับมีความทุกข์ ซึ่งมันทำพร้อมกันไปได้ ประโยชน์ตนและประโยชน์ผู้อื่นนี้ ทำพร้อมกันไปได้ด้วยเหตุผลนี้โดยวิธีนี้

จากหนังสือธรรมปาฏิโมกข์ เล่ม ๑ (น.๑๖๕)
พุทธทาสภิกขุ