ธรรมะจำเป็นสำหรับการมีชีวิตอยู่
ทีนี้ ก็จะพูดให้มันเป็นของที่ใกล้ชิด หรือจำเป็นใกล้ชิดขึ้นมา เช่น มีคนมาพูดว่าพระธรรมหรือธรรมะนี้ จำเป็นที่สุดสำหรับการที่จะมีชีวิตอยู่ ทีนี้ คนหนึ่งเขาพูดว่าเงินจำเป็นที่สุดสำหรับการมีชีวิตอยู่ คนที่พูดว่า ธรรมะจำเป็นสำหรับการมีชีวิตอยู่ นั่นเชื่อได้ เชื่อแล้วปลอดภัย
ส่วนพวกที่พูดว่าเงินจำเป็นสำหรับการมีชีวิตอยู่ นั้นอย่าไปเชื่อเป็นอันขาด แม้เชื่อนิดเดียวก็เป็นอันตราย มันจะทำให้งกเงิน ให้บูชาเงิน ให้นิยมได้แล้วเป็นดี ผลสุดท้ายก็ไปตกบ่อตกหลุมของความทุจริต
ที่ว่าธรรมะจำเป็นสำหรับชีวิตนี้มันกว้างมาก เพราะว่า แม้ว่าจะมีเงินมาก มีอำนาจมากอะไรมาก ก็ยังไม่เป็นคนก็มี ขอให้ฟังดูให้ดีเถอะ ว่าบางคนมีเงินมาก มีอำนาจวาสนามาก มีอะไรๆ มาก ยังไม่เป็นคนก็มี ยังไม่เป็นมนุษย์ก็มี เหมือนกับยังไม่มีชีวิต นอนก็ไม่ค่อยหลับ เป็นคนคุ้มดีคุ้มร้าย เพราะว่ามันถูกกิเลสครอบงำมากเกินไป เพราะไปเห็นว่าเงินจำเป็นแต่ชีวิต ถ้าธรรมะจำเป็นแก่ชีวิตแล้ว มันปลอดภัย มันไม่เป็นอย่างนั้น แล้วถ้ามีหลักธรรมที่ถือปฏิบัติอยู่แล้วเงินมันก็ตามมาเอง มันคลานมาเอง
สันทัสเสตัพพธรรม (น.๓๑๕)
โดย พุทธทาสภิกฺขุ