โลกคือความทุกข์ ความทุกข์คือสิ่งที่ต้องทน

สิ่งสวยงามต่างๆ นั้นมันมาทรมาน ทรมานตา ทรมานหู ทรมานจมูก ทรมานลิ้น ทรมานกาย มาทรมานไปหมด แต่เราไม่รู้สึกว่ามาทรมาน กลับรักกลับชอบกลับหลงใหล ยอมตาย ไม่ได้สิ่งนี้ก็จะยอมตาย สิ่งนี้พลัดพรากไปก็จะยอมตาย นี้มันเป็นความโง่สักเท่าไร

โลกคือความทุกข์ ความทุกข์คือสิ่งที่ต้องทน มาในรูปไหนล้วนแต่ต้องทนทั้งนั้น ถ้าเป็นเรื่องของโลก ได้เงินได้ของ ได้เกียรติยศชื่อเสียง ก็ต้องทน ทนแบกทนหาม ทนต่อสู้ ทนหนักอกหนักใจ ที่เรียกว่าโลกแล้วต้องหนัก หนักแล้วก็ต้องแบกต้องหาม แล้วก็ต้องทน ถ้าสลัดออกไปเสียก็เบาสบายและไม่ต้องทน

สันทัสเสตัพพธรรม (น.๑๕๕)
ธรรมโฆษณ์ l พุทธทาสภิกขุ