ความสนุกนั้นไม่ใช่ความสงบ เป็นความวุ่นวายที่หลอกลวงอย่างยิ่ง

ความสนุกนั้นไม่ใช่ความสงบ เป็นความวุ่นวายที่หลอกลวงอย่างยิ่ง

ดังนั้น เราจึงเฝ้าจอโทรทัศน์ หรือว่าไปดูมหรสพอะไร ให้มันกระตุ้น กระตุ้นให้มันดีใจอยู่เรื่อยไป แต่คนโง่ก็พูดว่า ไปหาความพักผ่อน ไปดูอะไรก็แล้วแต่เพื่อพักผ่อน เขาว่าอย่างนั้นเพื่อพักผ่อน หารู้ไม่ว่ามันเป็นการเพิ่มความวุ่นวายชนิดหนึ่ง ซึ่งหลอกลวงที่สุด ตรงกันข้ามที่สุด หาใช่ความพักผ่อนไม่ เช่น จะกินเหล้าให้พักผ่อน สูบบุหรี่ให้พักผ่อน นี่มันพักผ่อนที่ตรงไหน ดูให้ดีๆ

เรื่องดีใจไม่ไช่ความพักผ่อน ไม่ใช่ความสงบสุขที่แท้จริง มันเป็นความสุขที่หลอกสวง มันกระตุ้นความรู้สึกอย่างรุนแรง แล้วคนก็รู้สึกสบายใจ เพราะความกระตุ้นนั้น ดังนั้นเรื่องดีใจ เรื่องชนิดนี้ไม่ใช่พักผ่อน

ถ้าพักผ่อนโดยแท้จริง จิตไม่รู้สึกดีใจ ไม่รู้สึกเสียใจ เรียกว่าอยู่เหนือ เหนือดีใจ เหนือเสียใจ แม้จะเรียกว่า balance คืออยู่ตรงกลาง ก็ยังไม่ค่อยปลอดภัย ถ้าอยู่ตรงกลาง มันไปข้างโน้นข้างนี้ได้โดยง่าย เผลอนิดเดียว ก็เอียงไปข้างใดข้างหนึ่ง อยู่เหนือเสียเลย เหนือลิบไปเสียเลย นั่นแหละมันจะแน่นอนว่า จะไม่ถูกเบียดเบียนย่ำยีด้วยความดีใจหรือเสียใจอีกต่อไป

ไม่หลงดี บ้าดี เมาดี โดยคิดว่าเบ็นความสงบสุข ไม่หลงบวกไม่หลงลบ ไม่หลงให้ใครเอาลูกยอมาป้อน เมื่อเขาให้ลูกยอ หรือเขาให้เกียรติ ขนลุกซ่าใช่ไหม ? เป็นความสงบหรืออะไร ก็ลองคิดดูเองก็แล้วกัน มันต้องไม่เป็นอย่างนั้น ต้องชนะสิ่งเหล่านั้น นั่นแหละเขาเรียกว่า มีอตัมมยตา ใครเอาลูกยอมาให้กิน ขนก็ไม่ลุก ก็ใช้ได้ จิตปกติอยู่เสมอ

อตัมมยตาปริทัสน์ (น.๙๓)
ธรรมโฆษณ์ : พุทธทาสภิกขุ