มีชีวิตทำไมกัน? หมายความว่า อะไรที่เป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่มนุษย์ควรจะได้ แล้วกำลังได้สิ่งนั้นอยู่ นั่นแหละคือชีวิต ควรจะมองดูกันให้ลึกถึงด้านวิญญาณอย่างนี้บ้าง. อย่ามองแต่ในด้านวัตถุหรือด้านจิตที่เกี่ยวอยู่กับวัตถุ, ต้องมองถึงในด้าน ที่ผมเรียกว่าด้านวิญญาณ ที่เป็นเรื่องของสติปัญญาโดยตรง กำลังอิ่มเอิบสดชื่นอยู่ด้วยสิ่งดีที่สุดที่มนุษย์ควรจะได้ กระทั่งรู้อมตธรรมคือความไม่ตายของผู้มีสติปัญญานั้น แล้วอมตธรรมนั้นแหละคือชีวิต อย่างนี้ผมเรียกว่าชีวิต ในความหมายสูงสุด ในทางวิญญาณ ไม่ใช่ทางร่างกาย หรือทางจิตใจล้วนๆ แต่ในทางวิญญาณ
มีปัญหาว่า เราเป็นคนธรรมดาสามัญอย่างนี้ ควรจะมองชีวิตในด้านสูงสุดนั้นหรือไม่? ผมว่าควรมองอย่างยิ่ง แล้วเอามาให้มันสัมพันธ์กันได้กับความเป็นอยู่ประจำวัน แล้วมองกันในแง่ลึกแง่สติปัญญา แง่วิญญาณเรื่อย ก็จะพบคำ ว่าชีวิตในความหมายที่ลึกซึ้งที่สุด ประเสริฐที่สุด สูงที่สุด
ธรรมะใกล้มือ เรื่องโพชฌงค์ มรรค (น.45)
ธรรมที่เป็นองค์แห่งการตรัสรู้ และทางมีองค์แปดประการอันประเสริฐ