ความสุขที่แท้จริงไม่ต้องเสียสตางค์

ทำหน้าที่ให้สนุกแล้วเป็นสุขเมื่อกำลังทำหน้าที่ มันอิ่มอยู่ด้วยความสุข ไม่ต้องเอาเงินไปซื้อหาความสุขที่ไหนอีกแล้ว ทำหน้าที่จนพอใจตัวเอง ยกมือไหว้ตัวเองได้ เป็นสวรรค์อยู่ที่หน้าที่การงาน กำลังทำหน้าที่การงานอยู่ ก็เป็นสวรรค์อยู่ที่กำลังทำงาน ให้เป็นสุขสนุกเมื่อกำลังทำงาน คือมันเป็นสวรรค์อยู่ในขณะที่ทำงาน

คนโง่ทำไม่เป็น คนโง่มันว่าเหนื่อย ไปขโมยดีกว่า จะมาทนทำงานอยู่ทำไม ไปรวยลัดดีกว่า ไปจี้ ไปปล้น ไปขโมย นั่นคนโง่ คนไม่รู้ ถ้าคนที่รู้มันก็เห็นว่า เอ้า นี่มันเป็นธรรมะนี่ ก็ทำ เหงื่อออกมาก็เย็นสบายเหมือนกับอาบน้ำมนต์ ถ้าเหงื่อออกมากลับเย็นสบายเหมือนกับอาบน้ำมนต์ มันก็ทำสนุก ไม่เท่าไรมันก็พ้นจากความยากจนพ้นจากความลำบาก รอดตัวในชั้นนี้ เพื่อรอดตัวในชั้นสูงต่อๆ ไปอีก

เป็นสุขเมื่อกำลังทำงาน นั่นแหละคือความหมายของนิพพาน คือให้เปล่าไม่ต้องเสียสตางค์ ถ้าความสุขไหนต้องเสียสตางค์ ความสุขนั้นเป็นความสุขหลอกลวง เป็นความสุขปลอม ความสุขที่พอใจในการทำงาน ไม่ต้องเสียสตางค์ แล้วกลับได้สตางค์ได้เงินมาเสียอีก ความสุขที่แท้จริงไม่ต้องเสียสตางค์ แล้วกลับได้เงินมาเสียอีก เรียกว่าเป็นความหมายของนิพพานที่ว่าให้เปล่า นี่ดูความหมายของภาษาที่พูดมันลึกซึ้งอย่างไร

ฟ้าสางระหว่าง ๕๐ ที่สวนโมกข์ ตอน ๒
ธรรมโฆษณ์ : พุทธทาสภิกขุ (น.๔๑๙)