งานทุกชนิดเป็นโอกาสฝึกทำลายความเห็นแก่ตัว
งานทุกชนิดเป็นโอกาสฝึกทำลายความเห็นแก่ตัว
ที่นี้อยากจะพูดถึงเรื่องการงานหน่อย การงานที่บริสุทธิ์มันเป็นการทำลายความเห็นแก่ตัว นี้ก็หมายความว่า มีสติสัมปชัญญะทำการงานนั้นๆ อย่าล้งเล้งๆ บ๊งเบ๊งๆ ในการทำงานนั้น มันทำให้ใจหยาบ มันจะเป็นการเห็นแก่ตัว มีตัวกูในการทำการงานนั้นไปเสียอีก
การงานที่ว่าจะเป็นเครื่องทำลายความเห็นแก่ตัว มันเลยไม่ได้ผล ก็เป็นโอกาสของการมีตัวกู - ของกู แบบอื่น เช่นการไม่ยอมกัน ผมได้ยินเสมอ หลายๆ คนทำงานด้วยกันอย่างหนึ่ง ดังกันลั่น ต่างคนต่างจะอวดสติปัญญาของตน ไม่มีใครยอมใคร บางอย่างล้มเหลว ไม่มีหัวหน้าที่จะบัญชาลงไป ว่าจะเอาอย่างไร มัวแต่ทะเลาะกันอยู่ ถ้าอย่างนี้เรียกว่ามีตัวกูเพิ่ม การงานนั้นมันเพิ่มตัวกูขึ้นมาได้อีกส่วนหนึ่ง อีกแนวหนึ่ง แม้ว่าโดยแท้จริงมันมุ่งหมายจะลดความเห็นแก่ตัว
นี้แม้ในการงานนี้ ก็ต้องมีบทเรียนปลีกย่อยหลายอย่าง เช่นว่าอดกลั้น อดทน พูดจาให้ดีมีเหตุผล ที่จะใช้ให้ผู้อื่นเข้าใจ แล้วก็ต่างคนต่างคิดระวัง ตัวกู - ของกู ด้วยกันทั้งนั้น ไม่ให้มันออกมาขัดกัน ถ้าทุกคนตั้งความปรารถนาอย่างนี้แล้วไม่มีทางที่จะเถียงกัน หรือว่าเอะอะๆ ตึงตังกันได้ มันก็จะเป็นไปราบรื่น การงานก็เป็นบทเรียนที่ดี ในการทำลาย ตัวกู - ของกู เป็นโอกาสที่ทำลายกิเลสอยู่ตลอดเวลา ผลงานมันก็ได้แก่ประเทศชาติและศาสนา ดีกว่าที่จะอยู่นิ่งๆ ไม่ทำอะไร
พุทธทาสภิกขุ
ธรรมโฆษณ์ l ธรรมปาฏิโมกข์ เล่ม 2 (น.92)
ธรรมะเข้ามา ตัวกูออกไป ตัวกูเข้ามา ธรรมะออกไป
