ความยึดมั่นถือมั่นที่พระพุทธเจ้าท่านสอนให้ละนั้น เป็นความยึดมั่นถือมั่นของจิตใจ

ถ้าเรายึดมั่นในพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ นั้นหมายความว่า ยึดมั่นด้วยสติปัญญา ไม่ได้ยึดมั่นด้วยความโง่หรืออวิชชา เพราะฉะนั้นจึงไม่เหมือนกัน แต่ในภาษาไทยนี้ แม้บางทีจะพูดกันว่า เป็นความยึดมั่นถือมั่นเหมือนกัน ฟังดูก็คล้ายกัน แต่เราพึงรู้เถิดว่า มันไม่เหมือนกัน

ความยึดมั่นถือมั่นที่พระพุทธเจ้าท่านสอนให้ละนั้น เป็นความยึดมั่นถือมั่นของจิตใจ ที่มีมูลมาจากอวิชชา คือความโง่ ความหลง แต่ถ้าเรามีความตั้งใจ หรือสำคัญมั่นหมาย หรือยึดมั่นถือมั่นก็ตาม ในสิ่งใดสิ่งหนึ่ง ด้วยสติปัญญาแล้ว นั่นไม่ใช่ความยึดมั่นถือมั่น เป็นเพียงความต้องการที่ถูกต้อง ที่ประกอบอยู่ด้วยสติปัญญา หรือว่าเป็นความพากเพียรบากบั่นพยายาม ที่ถูกต้องด้วยสติปัญญา อย่างนี้ไม่เรียกว่า อุปาทานไม่เรียกว่าความยึดมั่นถือมั่น

ทำบุญ ๓ แบบ
พระธรรมเทศนา แสดงโดย พุทธทาสภิกขุ