การเป็นฆราวาสที่สมบูรณ์แล้วไปบวชเป็นบรรพชิตนั้น จะเร็วมากในการที่จะบรรลุธรรมะที่เป็นมรรคผลนิพพาน เพราะความเป็นฆราวาสที่จำเจที่แจ่มแจ้ง อะไรนี่มันสอนให้ มันฉลาดกว่าคนที่ไม่เคยเป็นฆราวาส
ฉะนั้นก็อย่าพูดลงไปได้เลยว่า ผู้ที่ผ่านฆราวาสมาอย่างสมบูรณ์แล้วนั้นน่ะจะก้าวหน้าในทางธรรมได้เร็วกว่าไอ้คนหนุ่มที่มาบวชเป็นพระเสียด้วยซ้ำไป เพราะว่ายังไม่รู้จักทิศทางอะไรเสียด้วย ยังไม่รู้เรื่องโลก ไม่รู้เรื่องชีวิต ไม่รู้เรื่องทุกข์ ไม่รู้เรื่องสุข จึงสู้คนที่อายุมากที่รู้เรื่องเหล่านี้ดีแล้วมาบวชไม่ได้
เอาละแต่เดี๋ยวนี้เราไม่มีความมุ่งหมายอย่างนั้น ถ้ามีความมุ่งหมายว่า คนหนุ่มควรจะมีความรู้เรื่องหนทางแห่งชีวิต แล้วดำเนินชีวิตที่ดี ให้เหมาะสมแก่ภาวะและสถานะของตน ในเวลานั้นคือยังเป็นหนุ่มอยู่ เป็นนักบวชไปไม่ได้ก็สึกไปเป็นฆราวาสที่ดี มีการเดินทางก้าวหน้าตามแบบเต่าที่เข้มแข็งและสม่ำเสมอและไม่ประมาท ก้าวหน้าไปเรื่อย นี่ผมพูดอย่างนี้คุณก็จะพอมองเห็นได้แล้วว่าหมายถึงอะไร หมายถึงคนที่บวชตามประเพณีหรือตามอะไรก็สุดแท้ บวชเข้ามาแล้วมาศึกษาให้รู้จัก เมื่อกลับออกไปเดินให้ถูกต้อง สม่ำเสมอ หนักแน่น มั่นคงไป
พุทธทาสภิกขุ
ธรรมะใกล้มือ : เราจะอยู่ในโลกอันแสนยุ่งยากขึ้นทุกทีได้อย่างไร (น.31)