เราบวชเข้ามารับการศึกษา คือศีล สมาธิ ปัญญา : บวชเพื่อศึกษ์
โดยทางจิตใจ ให้เข้าใจเสียให้ถูกต้อง ให้เป็นว่าเราบวชนี้เพื่อเป็นบัณฑิต คือมีปัญญารอบรู้ในเรื่องอันเกี่ยวกับชีวิต เพื่อให้มีความเป็นอยู่ที่ก้าวหน้าทุกขณะจิต เป็นการเดินทางจากต่ำไปหาสูงจะอยู่ในเพศบรรพชิตก็ดี จะออกไปสู่เพศฆราวาสก็ดี ชีวิตนี้เป็นการเดินทางก้าวหน้าจากต่ำไปหาสูงอยู่เสมอไป
จับความหมายนี้ให้ได้ เราจึงจะพูดกันต่อไปได้ถึงเรื่องการสึก แล้วถ้าบวชอย่างนี้มันเป็นการบวชที่ถูกต้องตรงตามความหมาย แล้วเอาเป็นว่าอย่างนี้ก็แล้วกัน ถึงว่าแม้ครั้งแรกมันจะเผลอไปหรือโง่ไปแต่ก็เปลี่ยนให้มันถูก ให้ฉลาดได้ เช่นว่า บวชหนีอะไรมา หรือลองบวชตามเพื่อนอะไรก็ตาม หรือบวชตามประเพณีก็ตาม แต่พอบวชเข้ามาแล้วรู้เรื่องนี้แล้ว ก็เปลี่ยนไอ้ความมุ่งหมายให้มันถูกต้องตามความมุ่งหมายของการบวชในพระพุทธศาสนา โดยถือเอาหลักอย่างที่พระพุทธเจ้าท่านตรัสว่า...
บวชออกจากเรือน บวชแสวงหาอยู่ว่าอะไรเป็นความดี
อะไรเป็นกุศล พระพุทธเจ้าเองก็ออกบวชด้วยลักษณะอย่างนั้น
พุทธทาสภิกขุ
ธรรมะใกล้มือ : เราจะอยู่ในโลกอันแสนยุ่งยากขึ้นทุกทีได้อย่างไร (น.26)