สิ่งที่ธรรมชาติกำหนดให้ ย่อมเป็นสิ่งธรรมดา

อุดมคติของชีวิต ตามที่ธรรมชาติกำหนดมาให้อย่างเด็ดขาดในตัวเองนั้น คือการวิวัฒน์สูงขึ้นไปเป็นลำดับ จนถึงขั้นบรรลุพุทธธรรม หรือชีวิตอันสดชื่นไม่รู้จักโทรม เป็นชีวิตนิรันดรร่วมกับพระเป็นเจ้า อันปราศจากการเกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นชีวิตที่รอดพ้นไปถึงฝั่งอีกฟากหนึ่ง ก็สิ่งที่ธรรมชาติกำหนดให้ ย่อมเป็นสิ่งธรรมดาเสมอไป

การเข้าถึงพุทธธรรม จึงเป็นสิ่งธรรมดาสิ่งหนึ่ง แปลกไปก็แต่ว่าเป็นฝ่ายจิตต์ หรือวิญญาณ ซึ่งมักจะถูกละเลย ในสมัยที่มนุษย์พากันเหไปในฝ่ายวัตถุ และถูกทิ้งให้กลายเป็นของยาก หรือลี้ลับ พ้นวิสัยของมนุษย์ไปเสีย ความเข้าใจผิดอย่างใหญ่หลวงก็เกิดขึ้นว่า สมัยนี้มิใช่เป็นสมัยที่ใครๆ จะต้องเอาใจใส่กับพุทธธรรม ใครขืนมาข้องแวะด้วย ก็กลายเป็นคนกีดโลก

คนจะเข้าใจแต่อย่างไรก็ตาม แต่กฎธรรมชาติจะไม่ยอมบิดผันความจริงอันเด็ดขาดให้หมุนไปตามความต้องการของคนได้ คนจึงประสพความยุ่งยากทางจิตต์ หรือไม่ได้รับผลกำไรของความเป็นมนุษย์เต็มตามค่าของมัน

พุทธทาสภิกขุ
วิถีแห่งการเข้าถึงพุทธธรรม (น.109)