สังขารคือร่างกายจิตใจ และรูปธรรม นามธรรม
ทั้งหมดทั้งสิ้น มันไม่เที่ยง เกิดขึ้นแล้วดับ ไปมีแล้วหายไป
สังขารคือร่างกายจิตใจ และรูปธรรม นามธรรม
ทั้งหมดทั้งสิ้น มันเป็นทุกข์ ทนยาก
เพราะเกิดขึ้นแล้ว แก่ เจ็บ ตายไป
สิ่งทั้งหลายทั้งปวง ทั้งที่เป็นสังขาร แลมิใช่สังขาร
ทั้งหมดทั้งสิ้น ไม่ใช่ตัว ไม่ใช่ตน
ไม่ควรถือว่าเรา ว่าของเรา ว่าตัวว่าตนของเรา
ชีวิตเป็นของไม่ยั่งยืน ความตายเป็นของยั่งยืน
อันเราจะพึงตายเป็นแท้ ชีวิตของเรา
มีความตายเป็นที่สุดรอบ
ชีวิตของเรา เป็นของไม่เที่ยง
ความตายของเรา เป็นของเที่ยง
ควรที่จะสังเวช ร่างกายนี้ มิได้ตั้งอยู่นาน
ครั้นปราศจากวิญญาณ อันเขาทิ้งเสียแล้ว
จักนอนทับ ซึ่งแผ่นดิน
ประดุจดังว่าท่อนไม้และท่อนฟืน
หาประโยชน์มิได้
บทพิจารณาสังขาร
ธรรมะใกล้มือ คู่มืออุบาสก อุบาสิกา (น.๕๒)