ภาพปูนปั้นมหาภิเนษกรมณ์นี้  มุ่งหมายเล่าเหตุการณ์ในครั้งเมื่อเจ้าชายสิทธัตถะเสด็จออกบวชเพื่อหาโมกขธรรมอันเป็นมหากุศลที่ยิ่งใหญ่ ตรงกลางภาพท่านจะเห็นม้ามีเทวดา ๔ องค์กำลังชูตีนม้าชื่อว่า “กัณฐกะ” ด้านบนหลังม้าสูงขึ้นไปมีฉัตรกั้นอันเป็นเครื่องหมายของบุคคลชั้นสูง ภายใต้ฉัตรแสดงเป็นความว่างหมายแทน “เจ้าชายสิทธัตถะ” ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ตัวแทนคำสอนของพุทธศาสนาในเรื่อง “ความว่าง” จากการยึดมั่นแห่งตัวตน อันเป็นสาเหตุของความทุกข์ ส่วนชายผู้ที่ยืนอยู่หน้าม้าคือ “นายฉันนะ”

ภาพนี้ยังมีลักษณะพิเศษอีกอย่างคือมีพญานาค ๒ ตน  ตนหนึ่งอยู่ทางด้านหน้าของ “นายฉันนะ”   และอีกตนหนึ่งอยู่ทางด้านหลังม้าด้านบนขวาของภาพกำลังทำท่าร่ายรำอยู่ท่าหนึ่ง  ซึ่งเป็นท่าที่แพร่หลายในศิลปกรรมแบบอมราวดีหรือราวพุทธศักราช ๔๐๐-๗๐๐ และต่อมาได้นำมาเป็นท่ารำกลองยาวท่าหนึ่งในเมืองไทยเช่นกัน