ผู้เล่า: ไปบ้านนิทานกันเถอะมีนิทานตั้งเยอะให้พวกเราฟัง ธรรมะสวัสดีทุกคนค่ะ หนูนั่งตามสบายนะคะ วันนี้เราจะฟังนิทานเรื่องนึงแต่ไม่บอกหรอกว่าชื่ออะไร หนูฟังแล้วให้หนูตั้งชื่อเองดีไหมคะ

เด็ก: ดีค่ะ

ผู้เล่า:  ถ้างั้นก็คงต้องตั้งใจฟังหน่อยนะคะว่ามันจะเรื่องอะไรดีนะคะ ก็พูดถึงว่าในสมัยก่อนโน้นนะคะในป่าก็มีสัตว์ป่าต่างๆเยอะเชียวแต่ว่ามีสัตว์ที่ชอบห้อยโหนปีนป่ายไปมาตามต้นไม้ต่างๆเขาเรียกสัตว์อะไร

เด็ก: ลิงค่ะ ลิง           

ผู้เล่า: วันนี้เราก็จะพูดถึงเรื่องของนิทานเกี่ยวกับลิงนะคะแต่ชื่ออะไรหนูคิดเองทีหลัง ก็ในป่านั้นก็มีลิงเยอะเลย แต่ก็มีลิงตัวหนึ่งซึ่งงามสวยกว่าลิงอื่นๆ ในหมู่ในฝูงนั้นนะคะ แล้วก็ลิงตัวนี้สีขาวเหมือนกับเป็นลิงเผือก ทั้งตัวเลยสีขาวสะอาด แล้วก็เฉลียวฉลาด เป็นหัวหน้าฝูงด้วย ทีนี้นายพรานที่เข้าไปในป่า ก็ไปเห็นพญาลิงตัวนี้เข้า ก็นึกในใจเชียวว่า ถ้าเราสามารถจับพญาลิงตัวนี้แล้วก็เอาไปถวายพระราชาเราคงต้องได้รางวัลมากเลย เพราะว่า พระองค์ต้องทรงโปรดมากเนื่องจากว่างามสวยจริงๆ ผลที่สุดวันหนึ่งนายพรานคนนี้ ก็เลยหาวิธีจับคือดักจนกระทั่งจับพญาลิงนั่นได้ในนิทานเขาบอกว่าอันที่จริงพญาลิงฉลาดมากแต่รู้ว่าถ้าไม่ยอมให้จับแล้วละก็ลูกน้องลิงคงจะต้องเดือดร้อน คืออย่างไรเสียนายพราน ก็คง จะต้องหาวิธีที่จะดักจับให้ได้แล้วก็อาจจะไปพลาดพลั้งทำร้ายลูกน้องก็ได้ เพราะงั้นพญาลิงก็ เลยยอมให้จับพอได้ตัวไปนายพรานก็เอาไปถวายกับพระราชา พระราชาก็พระราชทาน รางวัลเงินทองมากเลย พอพระราชาได้รับพญาลิงมาก็ดูแลอย่างดี ให้ที่อยู่เป็นอิสระ เหมือนอย่างกับเป็น เรียกแบบเป็น ข้าราชสำนักคนหนึ่งนะคะ บอกว่าเอาเถอะพญาลิงอยู่ในนี้จะไปที่ไหน จะเที่ยวที่ไหน จะดูอะไร จะกินอะไร อย่างไรเป็นอิสระทุกอย่างอิ่มหนำสำราญ ให้เที่ยวให้ดู ให้กิน ให้เล่น ตามสบาย พญาลิงก็อยู่ๆในพระราชวังนั้นอะเป็นเวลานาน ซักระยะนึงก็ได้อาหารอุดมสมบูรณ์ เพราะว่าพระราชาจะรับสั่งให้คนหามาให้กิน อย่างอิ่มหนำสำราญแล้วนอกจากนั้นพญาลิงก็เที่ยวเดินค่ะเดินไปตามห้องหับในพระราชวังต่างๆ ไปดูพวกนางสนมกรมในนั้นเขาอยู่กันยังไงภายในพระราชวังนั้น ผู้คนเขาพูดเขาคุยอะไร กันยังไง เขามีทรัพย์สมบัติข้าวของอะไรบ้าง ก็ไปดูทุกห้องทุกหับจน วันหนึ่งพญาลิงเกิดเบื่อ เบื่อเหลือเกินเบื่อชีวิตที่จะอยู่ในพระราชวัง ไม่ยอมกินข้าวกินปลานั่งเฉยนอนเฉยเหมือนกับไม่สบาย บรรดาพวก ข้าราชบริพารที่มีหน้าที่ดูแลพญาลิง ก็กลัวว่าพญาลิงเจ็บป่วยเข้าไม่สบายเป็นอะไรไปประเดี๋ยวก็พระราชาก็จะมาลงอาญาใช่ไหมคะคือมาลงโทษก็รีบไปทูลให้พระราชาทรงทราบ พระราชาก็เสด็จมาเยี่ยมพญาลิงก็ถามว่า เป็นอะไรไปไม่สบายเป็นอะไรถึงไม่กินอาหารต้องการอะไรบอกนะจะให้ทุกอย่างเลย ขอแค่ให้กลับมาสบายเหมือนเดิมเถอะ พญาลิงก็บอกว่าถ้าจะทรงโปรดละก็ ไม่ต้องหาอะไรให้เลย ขอได้ทรงนำ ตัวพญาลิงเนี่ยไปปล่อยในป่าตามเดิมเถอะ เท่านั้นแหละ ก็จะมีความสุขมาก พระราชาก็ทรงรักษาสัญญา บอกว่าจะต้องการอะไรจะให้ ทุกอย่างใช่ไหมคะ ผลที่สุดก็พาพญาลิงไปปล่อยไปปล่อยในป่าพอเข้าไปในป่าเท่านั้นน่ะ เห็นไหมคะ พวกลูกน้องเป็นไง ดีใจ ดีใจ พากันมาต้อนรับเต็มไปหมดเลยมาล้อมรอบพญาลิงแล้วก็ ขอร้องให้พญาลิงเล่าให้ฟังหน่อยสิไปอยู่ในบ้านในเมืองเป็นยังไง เพราะพวกเราอยู่ป่าใช่ไหมคะ  ไม่เคยรู้ไม่เคยเห็นว่าในเมืองเขาอยู่กันยังไง ฉะนั้นไปอยู่ในเมืองมาเล่า ให้ฟังหน่อยซิว่าในเมืองนี้เค้าอยู่กันยังไงบ้านเมืองเขาเป็นยังไงบ้างเขามีอะไรกันบ้าง พญาลิงก็เล่าให้ฟังทุกอย่างเลยว่าบ้านเมืองในเมืองเขาเป็นยังไงเขามีบ้านมีช่องเขาอยู่เขากินกันยังไงเขามีข้าวของทรัพย์สมบัติอะไรบ้างเล่าให้ฟังหมดทุกอย่างพวกลูกน้องลิงบริวารลิงฟังแล้วก็บอกว่าก็เล่าอะไรไปทุกอย่างแล้วไม่เห็นเล่าให้ฟังเลยว่าพวกคนชาวบ้านชาวเมืองเขาพูดกันเรื่อง อะไรเขาคุยกันเรื่องอะไร พอพญาลิงได้ยินคำถามนั้น เบือนหน้าหนี เบือนหน้าหนีเลย ไม่อยากตอบ พวกลูกน้องก็เซ้าซี้ยิ่งไม่อยากตอบก็ยิ่งอยากรู้ใช่ไหมคะ ค่ะ เพราะงั้นก็ยิ่งเซ้าซี้ใหญ่เลยเค้าว่ายังไงเค้าคุยกันว่ายังไงเล่าให้ฟังหน่อยสิพญาลิงก็บอกว่าอย่าเลย น่ามันไม่น่าฟังส่วนบริวารลิงก็ไม่ยอม ผลที่สุดพญาลิงก็บอกว่า  อยากจะฟังก็ได้พวกคน ในบ้านในเมือง เขาไม่คุยกันเรื่องอื่นหรอก เค้าคุยกันอยู่เเรื่องเดียวอะ คือเรื่องตัวกูแล้วก็ของกู พวกบริวารลิงพอได้ยินอย่างนั้นเท่านั้น รีบบอก หยุด หยุด หยุด ไม่ต้องพูดพอแล้ว ไม่ต้องเล่าอะไรอีกพอแล้ว แล้วก็วิ่งกัน ลงไปในลำธาร พากันไปล้างหูที่ได้ยิน คำพูดที่บอกอะไรอะไรก็มีแต่เรื่องของตัวกูก็คือ เรื่องของตัวฉันแล้วก็เรื่องของฉันทั้งนั้น  เรื่องนี้จะชื่อว่าอะไร

เด็ก: ลิงล้างหู

ผู้เล่า:  เก่ง ทำไมถึงได้ตอบได้ทันทีเลย เก่ง                     

เด็ก: เหมือนลิงไม่ชอบคำหยาบก็เลยไปล้างหู

ผู้เล่า: ลิงไม่ชอบคำหยาบก็เลยไปล้างหู ถูกแล้วค่ะ เรื่องเนี้ยชื่อนิทาน เรื่อง ลิงล้างหู ลิงล้างหูเป็นนิทานในชาดก ในเรื่องของพุทธศาสนาเรา  ทีนี้ที่บอกว่าลิงไม่ชอบคำหยาบเรา ไม่พูดตัวกูก็ได้ ไม่พูดของกูก็ได้ เราพูดตัวฉัน ของฉัน หรือเอาให้น่าเอ็นดูไปอีก เราก็พูดตัวหนูของหนู ใช่ไหมคะก็น่าเอ็นดูไปอีก แต่ถึงกระนั้นลิงก็ยังล้างหูอยู่ดีลิงไม่อยากฟัง เพราะอะไรคะ โอ้อวด โอ้อวดเรื่องอะไรคะตัวเอง เรื่องของตัวเอง ตัวกูก็คือตัวฉัน หรือว่าตัวหนูหรือว่าตัวผมก็พูดกันถึงเรื่องตัวเอง ทำไมถึงต้องรู้สึกว่ามันไม่น่าฟัง การที่จะพูดถึงเรื่องตัวเอง โอ้อวด  นึกถึงนิทานคราวก่อนโน้นที่เราฟัง เรื่องไรคะ แมวล้านๆ ตัว ไอพวกที่โอ้อวด ตะกวดตะขันกันว่า ตัวฉัน ตัวฉัน ตัวฉันสวย ตัวฉันสวยผลลงเอยเป็นไงตายหมด ตายเพราะอะไร กัดกันเอง กัดกันเอง ใครฆ่าใครเนี่ย แมวฆ่าแมว แมวฆ่าแมวหรือว่าใครฆ่าใครนึกดูอีกสิคะ ใครฆ่าใคร แมวตัวอื่นมาฆ่าแมวตัวนี้ หรือแมวเหล่านี้มันฆ่าๆ ตัวเอง จิงหรือเปล่าหนูรู้สึกงั้นจริงรึป่าว ว่ามันฆ่าตัวเองใช่ไหมคะ นี่แหละความที่ยึดมั่นถือมั่น ใช่ไหมที่บอกว่าฉันสวยฉันสวย ฉันสวยก็คือเชื่อเชื่อมั่น ว่าฉันสวยฉันนี้สวย เพราะฉะนั้นถ้าใครมาบอกว่า  อย่างเธอน่ะหรอสวย ถ้าหากว่าเธอจะ ไปประกวด น่ะหรอเธอต้องไปประกวดนางสาวกะโล้โถ้ นั่นแหละเธอถึง จะได้รางวัล ถ้าเธอจะมาประกวดนางสาวสวย นางสาวไทย นางสาวจักรวาล ไม่มีหวังเธอนั้นแค่ ได้นางสาวก็โล้โถ้  เค้าประกวดเมื่อไหร่รีบไปนะนั่นแหละ โกรธไหมโกรธไหม โกรธไม่ชอบใจเพราะเค้าว่าใครว่าตัวเองว่าตัวฉัน ว่าตัวฉันฉันยอมได้ไหมคะไม่ได้ ไม่ได้ ส่วนพวกลิงที่มันอยู่ในป่ามันมีแต่อยู่กันอย่างธรรมชาติ มันช่วยเหลือกัน เอื้อเฟื้อกันแล้ว ก็มันกินกัน มันอยู่กัน มันมีอะไรกันมันก็แบ่งกัน มันไม่มีการที่จะบอกว่านี่ของฉันนะ นี่ของเรานะ อย่ามาเกี่ยวข้องของเราอย่ามาเข้าใกล้ของเรา นี่พูดถึงธรรมชาติที่อยู่กันแต่ โบราณกาลมาเลยนะคะสมัยปู่ย่าตาทวดสมัยก่อนโน้นอยู่กันมาอย่างนี้อยู่กันมา อย่างเป็นอิสระ เพราะฉะนั้นไอ้ที่มากอบโกยว่าเป็นของฉันคือไม่มีอย่างหนูหนูนี่มีของฉันไหมคะเคยนับมั้ย กลับไปบ้านลองไปนับนะ ไปนับว่าฉันเนี่ยมีอะไรบ้างนะคะ เริ่มตั้งแต่ฉันมีอะไร อ่านี่มาเนี่ยที่ อยู่ที่อกเสื้อเนี่ยอะไรที่ปักที่อกเสื้อนี้ อะไรคะ ชื่อ มีชื่อแล้วนี่ชื่อ ภัทรทิศา  ถ้าใครพูดถึง ภัทรทิศาต้องพูดอะไรต้องพูดยังไง ต้องพูดยังไง ถ้าใครเขาเอ่ยถึงภัทรทิศา หรือเค้าจะเอ่ยถึง ชัยยุทธ หรือเค้าจะเอ่ยถึงภาณุหรือเค้าจะเอ่ยถึงปาริยะ ถ้าเค้าเอ่ยชื่อถึงต้องพูดยังไง ต้องพูดเพราะๆหรือ ไม่เพราะ พูดดีหรือไม่ดี ดี ปาริยะนี่เค้าหล่อนะ ดูซิหน้าตาเค้าหล่อ เขาสูงโตขึ้นยมีหวังชายงาม  ภัทรทิศานี่เขาเรียนเก่งนะ แต่ถ้าใครมาบอกว่า อย่างภัทรทิศาน่ะหรอก็เก่งแต่ปากนั่นแหละท่าดีทีเหลว เป็นไงภัทรทิศา โกรธ โอ้โหหัวฟัดหัวเหวี่ยง หน้าตากำลังแจ่มแจ๋วเขียวขึ้นมาเลยน่ะถ้ากระจกมีสีเห็น ทั้งเขียวทั้งแดงเลย เพราะความโกรธที่เขามาว่าฉัน ใช่ไหมคะเพราะฉะนั้น กลับไปนะคะหนูลองไปเขียนนะ ฉันมีอะไรบ้างเริ่มตั้งแต่ ชื่อของฉัน นามสกุลของฉัน บ้านของฉัน คุณพ่อคุณแม่ของฉัน ของเล่นของฉัน สตางค์ของฉัน สารพัดเขียนเถอะ เพื่อนของฉัน แล้วจะประหลาดใจ ว่ามีของฉัน เป็น 100 เป็น 1000 แล้วก็ถามตัวเองว่าหนักไหมที่มีมากมาย แบบนี้ หนักไหมเพราะฉะนั้นเรื่องลิงล้างหูเราก็จะได้ประโยชน์ตรงที่บอกให้รู้ว่า ถ้ายึดมั่นถือมั่น มาเป็นฉันเป็นของฉันหนักหนักทั้งนั้นไม่มีความสุขไม่เย็นเพราะฉะนั้นก็หัดล้างสิ่งเหล่านี้ออกไปเสีย แล้วก็หัดทำหน้าที่ให้มากยิ่งขึ้นแล้วหนูทุกคนจะมีแต่ความสุขค่ะ ธรรมะสวัสดีทุกคนนะคะ