จงเจริญในศีลในธรรม  แก่พวกเรากลุ่มศึกษาปฏิบัติธรรมทุกท่าน  ในโอกาสธรรมหรรษาในช่วงวิสาขบูชา  วันเพ็ญเดือน 6  ซึ่งเป็นปีพุทธศักราช 2532  พวกเราก็ถือว่ามาที่นี่ที่เป็นธรรมหรรษา  ก็ถือว่ามาเป็นมิตรกัน  เป็นกัลยาณมิตรกัน  ที่นี่มีความหมายมากสำหรับชีวิตหลวงพ่อในคราครั้งนี้  นึกว่า  นึกไม่ถึงเลยว่าจะมีกัลยาณมิตรที่เป็นญาติธรรม  ที่สนใจในภาคปฏิบัติ  และสนใจในที่วัดป่าสุคะโต  และก็ความรู้สึกของหลวงพ่อเองนี่  ก็อยากจะปวารณากับพวกเราทุกคน  ที่อยู่ที่นี่หรือที่อื่น ๆ ก็ดี  ก็ขอแสดงความเป็นมิตรกับพวกเรา  ในชีวิตนี้  ไม่มีวันที่จะเป็นศัตรูกันได้  ถ้าหากว่าเห็นว่าที่นี่จะเป็นประโยชน์ต่อพวกเราบ้าง  ในฐานะที่หลวงพ่อก็ถือว่าเป็นประธานสงฆ์ที่นี่ก็ได้  ก็ขอปวารณาพวกเราทุกคน  ถ้ามีโอกาสก็ขอให้มาได้  ถือว่ามาบ้านพี่บ้านน้อง  หรือบ้านของเราเองก็ได้  กัลยาณมิตรนี่หมายถึงยิ่งกว่าสิ่งใดอีก  เพราะฉะนั้นนี่  สิ่งใดที่เห็นว่าที่นี่ไม่ดีไม่งามอย่างไร  ก็ยอมรับฟังที่จะแก้ไขเปลี่ยนแปลง  เพื่อที่ให้ถูกให้ชอบ  ทุกคนต้องรับผิดชอบร่วมกัน  ไม่ใช่รับผิดชอบแต่ตัวเอง  รับผิดชอบคนอื่นด้วย  ถ้าไม่เช่นนั้นไม่ถือว่าเป็นกัลยาณมิตรกัน  หลวงพ่อก็ยังมีอะไรที่ขาดตกบกพร่องเยอะแยะ  เพราะเป็นหลวงตาธรรมดา  ประสบการณ์ทางการศึกษาก็ไม่มี  มีประสบการณ์เล็กน้อยคือการปฏิบัติธรรม  ยังมีอะไรที่จะปรับปรุงแก้ไขพัฒนาให้ดีขึ้น  ยังไม่ถือว่าหลวงพ่อเป็นครูอาจารย์ที่สมบูรณ์แบบเท่าไร  ก็หวังพึ่งพาพี่รู้สองน้องรู้หนึ่ง  ช่วยกันไป  เพราะฉะนั้นขอปวารณาทุกท่านที่ได้มาประสบพบเห็นที่นี่  หากเห็นว่ามันจะเป็นประโยชน์ต่อมนุษย์  ต่อโลก  ต่อชาติ  ต่อสังคมชุมชนชาวไทยเรา  หรือชาวต่างประเทศก็ดี  จงเพียรพยายามช่วยกัน  แก้ไขปรับปรุงเปลี่ยนแปลงให้ดีขึ้น  หลวงพ่อจะยอมรับฟัง  ไม่ดื้อรั้น  สิ่งอันใดที่ไม่เหมาะไม่ควรอย่างไร  ช่วยกันไป  เพราะฉะนั้น  หลวงพ่อก็รู้สึกว่ามีกำลังใจขึ้น  ว่าชีวิตหลวงพ่อนิดหน่อยนี่  จะขอให้ใช้ชีวิตที่มันเหลืออยู่นี่ให้เป็นประโยชน์  เท่าที่จะทำได้  อันนี้ก็ไม่ใช่แต่พวกเราเป็นธรรมหรรษา  หลวงพ่อก็มีธรรมหรรษาในตัวเอง  ที่เห็นมิตร ๆ เป็นเพื่อน  ที่เป็นพุทธบริษัท  เป็นกัลยาณมิตรร่วมกัน  รู้สึกว่าชีวิตต้องสู้ต่อไปเรื่อย ๆ  เพื่อเอามิตรภาพ  อิสรภาพของเราคืนมาให้ได้  โดยร่วมกันศึกษาปฏิบัติธรรม  เจริญสติ  เจริญรอยตามพระพุทธองค์ของเรา  ให้ยิ่งขึ้นไป  อย่าให้ถือว่าเท่านี้  ดีกว่านี้ยังมีอยู่อีก  

            เพราะฉะนั้น  โอกาสบัดนี้พวกเราก็จะได้กลับภูมิลำเนา  กลับบ้าน  กลับถิ่น  ก็ขอให้ไปสู่จุดหมายปลายทางโดยความปลอดภัย  ได้มีโอกาสมาร่วมกันบำเพ็ญปฏิบัติธรรมอีก  ต่อไปจนนานเท่าที่จะนานได้  ก็ขอให้มีความสุขความเจริญ  มีอายุ  วรรณะ  สุขะ  พละ  ตั้งใจไว้สิ่งใดที่เป็นสิ่งที่ถูกที่ชอบ  ขอให้สิ่งนั้น  จงสำเร็จ  จงสำเร็จ  ทุกทิพาราตรีกาลนานเทอญ

เอ้าก็ว่าพร  บอกพร  ให้เรารับพร  

            “ภะวะตุ สัพพะมังคะลัง”     ขอสรรพมงคล  จงมีแก่ท่าน

            “รักขันตุ สัพพะเทวะตา”     ขอเหล่าเทวดาทั้งปวงจงรักษาท่าน  

            “สัพพะพุทธานุภาเวนะ”      ด้วยอานุภาพแห่งพระพุทธเจ้า  

            “สัพพะธัมมานุภาเวนะ”      ด้วยอานุภาพแห่งพระธรรม  

            “สัพพะสังฆานุภาเวนะ”        ด้วยอานุภาพแห่งพระสงฆ์  

            “สะทา โสตถี ภะวันตุ เต”    ขอความสวัสดีทั้งหลายจงมีแก่ท่านทุกเมื่อ