กล่าวสัมโมทนียกถาแก่ศรัทธาญาติโยมบ้านท่าเทียนทอง ที่มาทำบุญวันนี้  เป็นวันพระ แรม 14 ค่ำ เดือน 9 ระหว่างจันทรคติ สุริยคติ ไม่ตรงกัน แต่เป็นวันที่ 14 เดือนกันยาแล้ว  แต่เดือน 9 เพิ่งจะสิ้นไปวันนี้ เพราะว่าปีนี้เป็น 8   สองหน ก็ชาวบ้านเราก็มาทำบุญ  ถ้าเราทำบุญก็ทำความดี ที่มันเกิดความดีขึ้นมา  เพราะใจมันดี  คนใจดี ก็แสดงออกถึงความดี พูดดี คิดดี ทำดี   ถ้าคนใจชั่ว ก็พูดชั่ว ทำชั่ว คิดชั่ว ความใจดีคือบุญ พาให้ไปสู่สวรรค์ นิพพานได้ คนใจไม่ดีไปสู่อบาย  ไปสู่นรก ทำดีไม่ได้  มันสำคัญอยู่ที่จิตใจ ต้องวางจิตใจให้ดีดี รักษาใจให้ดีดี ก็จะได้เป็นประโยชน์แก่ใจ  ใจมันเป็นใหญ่ ใจเป็นหัวหน้า สำเร็จอยู่ที่ใจ  จะไปนรกก็ที่ใจ จะไปสวรรค์ก็ที่ใจ จะไปนิพพานก็ที่ใจ  วันนี้เราจึงมาทำใจกัน ให้มีกระแสจุ่มเอาบุญให้ใจดีดี  มีผลของใจดี มีข้าวปลาอาหาร เดินทางมาไกล 2 กม.  จากบ้านมาสู่วัดนี่ ญาติโยมก็มาสมาทานศีลตั้งแต่ตีห้าเรียกว่า วันนี้อาจจะคิดถึงทานของตน คิดถึงศีลของตน เพราะฉะนั้นใจต้องเป็นใหญ่ ใจเป็นหัวหน้า วิธีรักษาใจก็มีสติ ก่อนพูด ก่อนทำ ก่อนคิด เพื่อให้เกิดบุญ เกิดกุศลขึ้นมา ถ้ามีใจเพื่อไปสู่สวรรค์ นิพพาน ไม่ใช่มีใจเพื่อไปสู่อบาย ไปสู่นรก อันนี้จะเป็นใหญ่

            ถ้าใจของญาติโยมดีเราก็มีผล ได้เลือดได้เนื้อจากคนใจดี ได้ชีวิตจากคนใจดี ถ้าคนใจไม่ดี เราไม่มีอาหารฉันกิน  ไม่มีที่อยู่อาศัย ใจของโยมดี พวกเราก็อยู่ได้  เราก็มีชีวิตไปทำความดี ให้ดีต่อไปอีก  จากท่านที่ให้น้ำใจ  เราก็เห็นคุณค่าของคนใจดี ก็ทำความดีต่อไป  สะพานแห่งความใจดีของคนคนหนึ่งไปต่อคนหนึ่ง  ไปสู่ความดีอีกมากมายหลายอย่าง วันนี้ก็ถือว่าได้อานิสงค์หลายอย่าง  มีคนอยากจะฟังไปประเทศภูฏาน หลวงตาไปประเทศภูฏาน กลับมาได้สามสี่วัน   ได้สามวันสี่วันนี้ ประเทศภูฏานกับบ้านเราใกล้ๆเคียงกัน  คนชาวเขาเหมือนกัน แต่ว่าเขาไม่มีที่เดินเหมือนบ้านเราเท่าไหร่  มีแต่ขึ้นเขา ปีนเขา อยู่ตามลำห้วย แม่น้ำ นอกจากนั้นก็อยู่บนเขา แต่บ้านเขามีน้ำเยอะแยะ   ที่ไหนก็มีน้ำ  บนหลังเขาก็มีน้ำ มันชุ่ม มันชื้น มันสูง    ในแถบภูเขาหิมาลัย  แต่ความเป็นอยู่ยากลำบากกว่าพวกเรา  แต่คนเขาก็เข้มแข็ง ประเทศน้อยน้อย ประเทศเขาเท่ากับจังหวัดชัยภูมินี่ พลเมืองเจ็ดแสนคนแปดแสนคน เขาอยู่กันด้วยความสงบร่มเย็น  พระมหากษัตริย์ของเขากับสังฆราชอยู่ด้วยกัน นั่งสมาธิด้วยกัน

            พระมหากษัตริย์นั่งภาวนาอยู่นี่  พระสังฆราชนั่งอยู่นี่ อยู่ที่เดียวกัน ประเทศเขาจึงเป็นประเทศที่มีความยิ้มแย้มแจ่มใส คนมีแต่คนหน้ายิ้มยิ้ม ว่าไม่เด็กหรือผู้ใหญ่ มีความยิ้มแย้มแจ่มใสสงบร่มเย็น ทั้งหมดไม่ถืออาวุธ  อยู่กับเพื่อน กับบ้าน การคมนาคมของเขานี่ลำบาก  เดินขึ้นเขาก็ขี่ม้า แต่ก่อนไม่มีรถมีรา  เขาขี่ม้า ทุกวันก็ยังใช้ม้าใช้ลากันอยู่ เวลาขนของเอาใส่หลังลา  ปีนขึ้นเขาขึ้นไป  จะสร้างบ้านก็ใส่หลังลาขึ้นไปปีนเขาขึ้นไป  เทปูนใส่ไม้ปีนเขาใช้ลาขึ้น ให้ลาแบกขึ้นให้   ลามันก็เชื่อง เวลาของขึ้นหลังแล้วเดินเขาขึ้นไปเอง ไปถึงที่หมายก็ยืน คนหนึ่งก็มีลาสี่ตัวห้าตัวเป็นพาหนะ ทำผลของเกษตรลงมา มีผลไม้ มีแอปเปิ้ล มีแตง มีอะไรบนภูเขา ของเขารสชาติดี หลวงตาเอาพริกมา มาเพาะ ว่าจะเอาพริกภูเขามาปลูก  พริกภูเขาบ้านเรา ให้มันถ้าปลูกพริกได้ก็จะมีเศรษฐกิจที่ดีต่อไปอีก เพราะฉะนั้นให้รักบ้านรักเมืองเราเนี่ยแหละดีที่สุด ไม่ใช่เราอยู่ยากลำบาก เขาลำบากกว่าเรานี้  อยู่บนหลังเขา เขายังอยู่ได้ เรานี่อยู่นี่ก็สะดวกกว่าเขาอยู่แล้ว รถราก็มี เดินไปไหนมาไหนก็ยังได้ด้วยตัวเปล่า  แต่ถ้าเขาต้องปีนเขาขึ้นไป แต่ว่าคนเขาแข็งแรงมาก  ทั้งเด็กทั้งผู้ใหญ่ เด็กน้อยจูงม้าหลวงตาขี่ขึ้นเขา มันก็วิ่งเหมือนม้าเลย ตู๊ด  ตู๊ดขี้นไป ม้าวิ่ง มันก็วิ่ง เวลาขึ้นเขา บางทีมันเดินไม่ได้ ม้ากระโดด เด็กน้อยก็กระโดดขึ้นไปเรื่อย คนนำทางก็ให้เงินมันอีกร้อยบาท สงสารมัน บ้านเราดีที่สุดแล้ว รักบ้านรักเมืองเรานี่แหละ รักภูมิประเทศ  รักธรรมชาติ มีวัดวาอาราม บ้านเมืองเขาก็มีวัดวาอาราม  มีศาสนา ถึงชีวิตของเขาเป็นคนพุทธศาสนาร้อยเปอร์เซ็นต์ ไม่ค่อยเห็นใครกินเหล้า เมายา ยิ้มแย้ม แจ่มใส พึ่งพาอาศัยกันได้ 

            เอ้า ญาติโยม ขออนุโมทนาเด้อ ต่อไปก็กรวดน้ำรับพร