พระอาจารย์ไพศาล วิสาโล วัดป่าสุคะโต แสดงธรรมก่อนฉันเช้าวันที่ 9 กรกฎาคม 2567

มีโครงการหนึ่งน่าสนใจนะ ชื่อว่าฉลาดทำบุญ เติมสุขทุกวัน เป็นการทำบุญที่แม้จะไม่มีเวลาเข้าวัดนะแต่ก็ทำได้ โครงการนี้เนี่ยนะ มูลนิธิเพื่อเครือข่ายพุทธิกานี้เขาเป็นเจ้าภาพผู้จัด อาตมาก็ไปช่วยงานมูลนิธินี้อยู่ เดือนสิงหาคมเนี่ยนะ 1 ถึง 31 สิงหาคม เขาจะมีการเชิญชวน จิตอาสาวัยอิสระ ไปช่วยงานที่สถาบันปราสาทวิทยา อาทิตย์ละครั้ง หลายคนสงสัยวัยอิสระนี้คืออะไรนะ คือวัยที่มีอิสระในการใช้ชีวิต ไม่ต้องพะวงเรื่องการทำงานหรือการหาเงินละ สำหรับคนทั่วไปก็หมายถึงวัยเกษียณนะแต่จริงๆวัยวัยสระนี้เนี่ยก็ ไม่ต้องรอให้เกษียณก็ได้เพราะเพราะบางคนก็อาจจะเกษียณก่อนหน้านั้นละ วัยอายุ 51 ถึง 70 ปีนะ เค้ารับมาเป็นจิตอาสาอำนวยความสะดวกที่สถาบันภาษาविทยาที่กรุงเทพ เพราะว่าสถาบันภาษาविทยาเนี่ยก็มีคนป่วยเยอะ แล้วจำนวนไม่น้อยนี่ก็มาจากต่างจังหวัดหรือไม่ก็มีฐานะยากจนไม่คุ้นเคยกับโรงพยาบาล พอหมอนัดให้ไปโรงพยาบาล บางที ทำตัวไม่ถูกนะไม่รู้จะเข้าช่องไหน นะ ไปหาหมอที่ เอ่อ ชั้นไหน ที่ผ่านมานี่ก็มีจิตอาสาเนี่ย เรียกว่าจิตอาสาอำนวยความสะดวก นะ พา ผู้ป่วยหรือญาติเนี่ย ไปตามจุดต่างๆ นะ ที่ หมอหรือพยาบาลแนะนำ ที่ผ่านมาเนี่ยก็ มีจิตอาสาประเภท นักเรียนนักศึกษานี่มาช่วยเยอะนะ แต่ว่าส่วนใหญ่ก็เป็นช่วงปิดเทอม พอช่วงเปิดเทอมแล้ว จิตอาสาที่เป็นนักเรียนนักศึกษาก็ไม่มีละ หรือมีน้อยมาก แต่ว่า ความต้องการจิตอาสาที่จะไปช่วยเหลือญาติและผู้ป่วยก็ยังมีอยู่เยอะ เค้าก็เลยนะ เปิดรับจิตอาสาวัยอิสระนะ คือวัยที่ไม่ต้องเรียนหนังสือแล้ว แล้วก็ไม่มีภารกิจการงาน ซึ่งส่วนใหญ่ก็อายุประมาณนี้แหละ ห้าสิบเอ็ดถึงเจ็ดสิบปีนะ ก็จะเปิดรับสมัครเดือนนี้นะ แล้วก็เวลาทำงานก็คือช่วง 1-31 สิงหาคม เป็นจิตอาสาแค่อาทิตย์ละวัน คือวันพฤหัสบดี ช่วง 7:00 น. ถึง 10:00 น. เพราะฉะนั้นเนี่ย เดือนหนึ่งก็เป็นจิตอาสา สี่ครั้ง หรือใครจะทำมากกว่านั้นก็ได้ อันนี้ก็ทำมาต่อเนื่องหลายปีแล้วนะ

แล้วก็มีจิตอาสาหลายคนนะ อายุก็มากแล้ว เกษียณแล้ว แต่ก็ติดใจนะ มาเป็นจิตอาสาอยู่เรื่อยๆ จนบางทีกลายเป็นพี่เลี้ยงไปเลยก็มี มีคนนึงนี่ มาบ่อยมากนะครับ สถาบันประสาทวิทยาเนี่ย ตื่นแต่เช้า ไปโรงพยาบาลสถาบันประสาทวิทยา นะ เพราะว่าต้องไปก่อน ผู้ป่วยและญาติ ก็คือ ก่อนเจ็ดโมงนั่นแหละ เดินทางก็ไกล ทั้งขาไปและขากลับ แล้วก็ทำงาน เกือบทั้งวัน ที่จริงไม่จำเป็นต้องทำงานเกือบทั้งวันก็ได้นะ ทำแค่ช่วงเช้าแต่ว่า ช่วงนี้เนี่ย ยุ่งหน่อยนะ แกชอบมาทำงานทั้งวันเลย เพราะไม่มีภารกิจ หรือความรับผิดชอบในครอบครัวแล้ว เคยบอก เคยมีคนถามว่าเหนื่อยไหม เคยบอกมันวัดไม่ได้หรอก เพราะว่ามันมีแต่ความปิติ มีแต่ความสุข บางคน เงินนะ แกก็อาศัยได้เรียนรู้ภาษากายนะ ไม่ต้องถามนะ เห็นอากัปกิริยาก็รู้แล้วว่า ไปไม่ถูกไปไม่เป็นนะ แกก็เข้าไปหาเลยนะ ถามว่าต้องการคนช่วยไหม นะ บางทีอยากจะให้ไปตรวจเลือด บางทีอยากจะให้ไปทำบัตร ไม่รู้นะ ไม่รู้ว่าจะเข้าช่องไหนไปทางไหน แบบนี้เยอะเลยเพราะโรงพยาบาลนี่เป็นที่ๆ คนต่างจังหวัดนี่เค้า กลัวมากนะ ตื่นนะ บางคนนี่จะมาโรงพยาบาลนี่ต้องแต่งตัวให้เรียบร้อยเลยนะนะเพราะว่าเป็นเรื่องใหญ่มากยังไม่นับประเภทว่าต้องเสียเงินเสียทองค่าเดินทางมาโรงพยาบาลแต่เช้า จิตอาสาเนี่ยอย่างโยมหน่อยนี่แกก็พาไปนะตามจุดต่างๆแล้วบอกมีความสุขมากช่วยทั้งผู้ป่วยและญาติแล้วก็ช่วยทั้งหมอและพยาบาลหมอและพยาบาลเจ้าที่ก็ทำงานหนักแล้วผมดีใจที่ได้ช่วยผ่อนภาระของเขา แล้วมีโยมคนนึงนะเป็นผู้หญิง อายุก็เกือบหกสิบแล้ว แกก็มีความสุขนะกับกับการที่มาเป็นจิตอาสาเนี่ย แกบอกนะมาแล้วเนี่ยมันทำให้ลืมความทุกข์ของตัวเลยนะ เพราะว่าไม่ได้เอาตัวเองเป็นศูนย์กลางอีกต่อไปแกบอกคนเราเวลามีความทุกข์อ่ะก็เพราะหมกมุ่นกับตัวเองมากไปแต่พอไปสนใจช่วยเหลือคนอื่นโดยเฉพาะคนที่เค้าทุกข์กว่าเรานี่มันลืมความทุกข์ของตัวเองเลยแล้วพอลืมความทุกข์แล้วนี่ความสุขมันก็เข้ามาสู่จิตใจของเราได้ง่าย เพราะนั้นเนี่ยแกจึงมีเรียกว่าความสุขมากนะกับการที่ได้ไปเป็นจิตอาสาและอย่างนึงที่แกได้คือได้เห็นสัจธรรมนะสัจธรรมของชีวิตความเจ็บความป่วยบางคนอายุก็ไม่มากนะแต่ก็ป่วยแต่บางคนก็อายุมากอายุไล่ๆกับตัวเองมันก็เตือนใจตัวเองนะว่าเออสักวันนึงเราก็ต้องป่วยเหมือนกัน

มันทำให้เห็นสัจธรรมความจริงของชีวิตรวมทั้งได้ฉะนั้นว่าอุ๊ยมีคนที่เขายากจนกว่าเราลำบากกว่าเราเยอะเลยนะแต่ก่อนไม่รู้นะคนเราเนี่ยเดี๋ยวนี้มันช่องว่างระหว่างคนมีกับคนไม่มีมันห่างกันมากระหว่างคนเมืองกับคนชนบทนี่ห่างกันมาก เอ่อ หลายคนที่ไม่รู้เลยเนาะ คนที่เข้ามาโรงพยาบาลเนี่ย โอ้ เขาลำบากจริงๆนะ แม้แต่อาหารกลางวันยังไม่มีจะกินเลยนะ ด้วยเหตุนี้เนี่ย สถาบันประสาทวิทยาจึงมีนะ โครงการอีกโครงการหนึ่งนะ ปันกันอิ่มนะ ใครที่ไม่มีเงินเนี่ย สังคมสงเคราะห์ก็จะสังเกตและจะให้คูปอง ผู้ป่วยหรือญาติก็เอาคูปองเนี่ยไป ไปรับอาหารจากร้านที่เขาอยู่ในโครงการนี้ ตอนนี้นี่มีคนให้เงินอุดหนุนโครงการนี้เนี่ย ทั้งที่สถาบันประสาทวิทยาโรงพยาบาลรามาธิบดีเนี่ย พอสมควรละ แต่จิตอาสานี้ยัง ยังขาดอยู่นะ โดยเฉพาะที่เป็นผู้ใหญ่วัยอิสระ เพราะฉะนั้นเนี่ยก็ถือโอกาสเชิญชวนนะ ประทับใจมาก เพราะได้เห็นสัจธรรม ได้เติมเต็มความสุขให้แก่จิตใจของตัวเอง แล้วก็ทำให้ลืมความทุกข์นะ ที่มันรบกวนจิตใจ โยมหน่อย อันนี้ก็บอกเลยนะ โอ้ มัน เราได้เห็นเลยนะว่า การทำปัจจุบันให้มีคุณค่านี่มันสำคัญมาก ยิ่งเป็นไม้ใกล้ฝั่งนี่ ถ้านึกถึงอนาคตมากนี่มันทุกข์นะ มันเป็นเวลาที่น้อมใจ ให้อยู่กับปัจจุบัน และการอยู่กับปัจจุบันที่ดีที่สุดคือการทำปัจจุบันให้มีคุณค่า หรือการช่วยเหลือผู้อื่น แล้วความสุขมันก็จะ เติมเต็มจิตใจให้มีความสุข เพราะฉะนั้น ใครที่สนใจถ้าเป็นวัยอิสระไปสมัครได้ ติดต่อได้ที่มูลนิธิเครือข่ายพุทธิกา ทาง Facebook ทางเว็บไซต์ก็ได้ :

https://budnet.org/ หรือทาง