พระอาจารย์ไพศาล วิสาโล วัดป่าสุคะโต แสดงธรรมก่อนฉันเช้าวันที่ 21 มีนาคม 2567

มีผู้หญิงจีนคนหนึ่งเป็นนักธุรกิจ จัดว่าเป็นผู้หญิงเก่ง ทำธุรกิจจนร่ำรวย เรียกว่าเป็นเศรษฐีนีก็ได้ ใคร ๆ เรียกว่า คุณนายเจียง ธุรกิจของเธอส่วนใหญ่อยู่ที่เมืองกวางโจว

แต่มีวันหนึ่ง เธอขับรถไปทำธุระอีกเมืองหนึ่ง ปรากฏว่าเกิดอุบัติเหตุ มีรถคันอื่นมาเฉี่ยวชน แต่ก็ไม่รุนแรงมาก แค่สีถลอก เธอก็เลยเอารถไปเข้าอู่ในเมืองนั้นเพื่อซ่อมสี

แล้วก็นึกขึ้นมาได้ว่าบ้านพ่อแม่ของเธออยู่ไม่ไกลจากเมืองนั้น แล้วเธอก็ไม่ได้เยี่ยมพ่อแม่มานานแล้ว เลยถือโอกาสขณะที่รอรถซ่อมซึ่งจะเสร็จวันรุ่งขึ้น เธอเลยไปค้างคืนที่บ้านพ่อแม่

พ่อแม่ก็ดีใจ ลูกสาวไม่ได้มาเยี่ยมพ่อแม่นานแล้ว คืนนั้นแม่สังเกตเสื้อของลูกสาวมีรอยฉีกขาดจากอุบัติเหตุ รอยฉีกขาดก็ไม่ได้มากอะไร แต่แม่เห็นแล้วทนไม่ได้ ก็เอามาปะชุน ปะชุนอย่างละเอียดลออ ตั้งใจมาก ให้มันเนียน ให้มันสนิท เกือบทั้งคืนเลย

วันรุ่งขึ้น ลูกสาวจะกลับไปเอารถแล้วไปทำงานต่อ เห็นเสื้อผ้าที่แม่ปะชุนให้ ใจหนึ่งก็ขอบคุณ แต่อีกใจหนึ่งก็รู้สึกว่าแม่ประหยัดเกินไปแล้ว เสื้อตัวหนึ่งราคาไม่กี่บาท เดี๋ยวเธอก็จะไปซื้อเสื้อตัวใหม่ แต่ว่าใส่ตัวนี้ไปก่อนเพราะว่ามีแค่เสื้อตัวเดียวที่พกพามาด้วย

แล้วเธอก็ไปทำงาน ทีแรกตั้งใจว่าจะไปซื้อเสื้อตัวใหม่ เช้า ๆ อยากได้เสื้อตัวที่มันดูดีหน่อย สมฐานะนักธุรกิจ แต่ว่าทำงานจนเพลิน ติดต่องานทั้งวัน รวมทั้งเจรจาธุรกิจที่สำคัญกับคู่ค้ารายหนึ่ง

แล้วเธอก็ลืมไปเลยว่าใส่เสื้อที่ปะชุน

พอตกค่ำก็นึกขึ้นมาได้ โอ้โฮ นี่เราใส่เสื้อผ้าที่ปะชุนทั้งวันเลย ไม่สมเป็นนักธุรกิจที่อยู่แนวหน้าเลย พอนึกขึ้นได้เธอก็ถอดเสื้อนี้แล้วก็ทิ้งลงถังขยะ

วันรุ่งขึ้น เธอก็ทราบข่าวดีว่า ที่เทียวติดต่อธุรกิจนัดสำคัญได้ผล คู่ค้าเขายินดีที่ทำธุรกิจร่วมกับเธอ ซึ่งมันเป็นกิจการที่มีมูลค่าหลายร้อยล้าน เธอดีใจมากว่าเจรจาสำเร็จ แล้ววันนั้นเองเธอก็ทราบว่ามีนักธุรกิจใหญ่หลายคนพยายามเจรจากับคู่ค้ารายนี้ นักธุรกิจคนอื่นที่มาติดต่อเจรจากับเขาก็รวย มีชื่อเสียง กิจการใหญ่ ใหญ่กว่าของเธอมากเลย เธอเลยแปลกใจ เอ ทำไมคู่ค้ารายนี้ถึงมาร่วมทำธุรกิจกับเธอ

แล้วตอนเย็น ๆ เธอก็ได้เจอกับนักธุรกิจคนนั้น เลยถามว่า ทำไมคุณจึงตัดสินใจทำธุรกิจกับฉัน เพราะว่าธุรกิจของฉันก็ไม่ได้ใหญ่โตเหมือนกับคู่แข่งรายอื่น ๆ

เขาบอกว่า คุณรู้ไหม ทันทีที่ผมเห็นคุณ ผมก็เชื่อว่าคุณนี่ไว้ใจได้ เพราะว่าคุณเป็นคนที่มัธยัสถ์ อดออม แม้แต่เสื้อผ้าขาดแล้วก็ยังปะ ไม่ได้ทิ้งไปเลย มันหายาก นักธุรกิจที่มีความประหยัด ผมจึงไว้วางใจว่าถ้าทำธุรกิจคุณแล้วจะสบายใจ เพราะว่ามีความอดออม มีความมัธยัสถ์ เห็นคุณค่าของเงิน ไม่ได้อวดหรู อวดรวย ฟู่ฟ่า ถ้าเจอผู้คนแบบนี้ผมก็ไม่ค่อยแน่ใจว่าจะไปด้วยกันได้ไหม แล้วธุรกิจที่ผมฝากฝังเอาไว้มันจะไปได้ดีหรือเปล่า นี่ก็คือเหตุผลที่ผมเลือกคุณมาเป็นหุ้นส่วนด้วย

คุณนายเจียงพอรู้เข้า แกไม่คาดคิดเลย แกดีใจมาก แล้วก็ไม่คาดคิดเลยว่าเสื้อที่แม่ปะชุนจะทำให้เธอประสบความสำเร็จในการเจรจาได้ขนาดนี้ ทั้งที่โอกาสมีน้อยอยู่แล้ว นึกถึงเสื้อตัวนั้นทันทีเลย กลับไปที่บ้าน ไปหยิบมาจากถังขยะ แล้วเอามาซัก แล้วมาตาก แล้วรีด แล้วเก็บไว้อย่างดี ไม่ทิ้งแล้ว

หนึ่งอาทิตย์ต่อมา เช้าวันหนึ่งตำรวจมาหาเธอ เธอถามว่ามีเรื่องอะไรหรือ ตำรวจเล่าว่า เมื่ออาทิตย์ที่แล้วมีเศรษฐีนีคนหนึ่งถูกผู้ร้ายจับไปเรียกค่าไถ่ แถมถูกล่วงละเมิดด้วย

ตำรวจจับได้ ผู้ร้ายก็สารภาพว่า เดิมตั้งใจจะไปจับตัวคุณนายเจียงมาเรียกค่าไถ่ แต่เห็นเสื้อผ้าของคุณนายเจียงมีรอยปะชุน เลยคิดว่าคุณนายเจียงคงไม่ได้รวยจริง คนรวยอะไรจะใส่เสื้อปะเสื้อชุน เลยเปลี่ยนใจไม่ไปจับคุณนายเจียง แต่ไปจับลักพาคุณเศรษฐีนีคนอื่นแทน ตำรวจมาบอกเธอเพื่อที่จะเตือนให้ระวังตัว

คุณนายเจียงพอทราบข่าวก็ โอ้โฮ ไม่คิดเลยว่าเสื้อของแม่ เสื้อที่แม่ปะชุนให้เราจะมีความหมายถึงเพียงนี้ นอกจากทำให้เราเจรจาธุรกิจสำคัญได้สำเร็จแล้ว ยังทำให้เราแคล้วคลาดปลอดภัย กลับไปที่บ้าน หยิบเสื้อตัวนั้นจากตู้นั้น แล้วมาลูบรอยปะชุนของแม่ทีละรอย ๆ ทีละเข็ม ๆ ด้วยความซาบซึ้ง น้ำตาก็ไหลพรั่งพรูออกมาด้วยความซาบซึ้งในบุญคุณของแม่

เสื้อตัวนี้เหมือนกับเป็นยันต์ คนบางคนอยากร่ำรวยก็ต้องไปหายันต์มา บางทีก็ไปซื้อยันต์มา หรือวัตถุมงคลมา เพื่อให้ได้ประสบความสำเร็จในการค้า แล้วจะได้แคล้วคลาดจากอันตราย แต่สำหรับคุณนายเจียง ยันต์ที่ดีที่สุดก็คือเสื้อที่แม่ปะชุนให้ ปะชุนด้วยความรัก เป็นยันต์ที่วิเศษมาก เป็นวัตถุมงคลที่ประเสริฐมาก ขลังจริง ๆ ทำให้ได้โชคได้ลาภ คือเจรจาธุรกิจสำเร็จ แถมยังแคล้วคลาดจากอันตราย

เป็นครั้งแรกที่คุณนายเจียงรู้สึกซาบซึ้งในบุญคุณของแม่และในความรักของแม่ แล้วรู้ว่ามันไม่มีอะไรที่ประเสริฐไปกว่าความรักความห่วงใยของแม่ที่แสดงออกด้วยรอยปะชุน

และนี่ก็เป็นข้อคิดที่ดีสำหรับคนที่อยากร่ำอยากรวย อยากประสบความสำเร็จ จนลืมสิ่งสำคัญของชีวิตไป คือ ความรักของพ่อแม่ แล้วบุญคุณที่ท่านได้มีกับเราสามารถจะนำพาสิ่งประเสริฐหรือว่าสิ่งที่เป็นปาฏิหาริย์มาให้กับชีวิตของเราได้ ขอเพียงแต่เราได้ตระหนัก ได้เปิดใจมองเห็น ก็จะซาบซึ้งได้ไม่ยาก.