พระอาจารย์ไพศาล วิสาโล วัดป่าสุคะโต แสดงธรรมก่อนฉันเช้าวันที่ 30 เมษายน 2568

มีผู้ชายคนหนึ่งเพื่อนบ้านเรียกว่า ลุงไก่ เขามีอาชีพขายก๋วยเตี๋ยว เป็นคนขยัน เก็บหอมรอมริบ และใจดี มีนิสัยเอื้อเฟื้อ นอกจากเขาจะใจดีกับลูกค้าแล้ว ใครที่ยากจน ไม่มีเงิน เขาก็ทำก๋วยเตี๋ยวให้ฟรี ไม่คิดเงิน

และเขามีนิสัยอย่างหนึ่งคือ เขารักสัตว์ ไม่ได้เมตตาแต่คนอย่างเดียว เมตตาต่อสัตว์ข้างถนน เช่น แมวจร ซึ่งแถวบ้านเขามีอยู่เยอะ เขาให้อาหารแมวทุกตัว ยิ่งตัวไหนมีลูกเขายิ่งใส่ใจ

ที่จริงบ้านเขามีแมวอยู่อีกตัวหนึ่งอยู่แล้ว ลูกสาวเป็นคนรักแมวมาก บางครั้งแมวจรถูกหมาไล่กัด มีบาดแผล เขาก็พาไปส่งโรงพยาบาล ถูกหมากัดยังไม่เท่าไร บางทีโดนรถเฉี่ยวชนอาการปางตาย เขาก็พาไปส่งโรงพยาบาลเอง และจ่ายค่ารักษาพยาบาล ซึ่งก็แพงอยู่ แต่เขาไม่เคยบ่น เต็มที่

มีช่วงหนึ่งหมากวนแมวมาก เขาเลยรับเอาแมวกับลูกมาอยู่บ้าน ลูกสาวก็ยอม แต่ว่าแมวเจ้าถิ่นอาจจะไม่ค่อยชอบเท่าไร แต่สุดท้ายก็ประนีประนอมกันจนได้ แมวเจ้าถิ่นคือแมวของลูกสาวก็ยอมรับแมวจรที่ลุงไก่รับเข้ามา เขาก็ดูแลแมวพวกนี้อย่างดี

แล้ววันหนึ่ง จู่ ๆ เขาเกิดหน้ามืดขึ้นมา เหมือนกับเป็นลม เรียกว่าล้มทั้งยืน โชคดีลูกชายอยู่ รีบขับรถพาพ่อไปส่งโรงพยาบาล ปรากฏว่าเขามีอาการหนัก เส้นเลือดในสมองตีบ หมอตรวจดูแล้ว เขาต้องนอนรักษาตัวอยู่นานทีเดียว เป็นเดือน

ระหว่างที่นอน ช่วงแรก ๆ ไม่รู้เรื่องอะไรเลย หมอยังบอกว่าโชคดีที่มาเร็ว ไม่อย่างนั้นแย่แล้ว สุดท้ายเขาไม่ใช่แค่รอดตายอย่างเดียว เขาฟื้นกลับมาเป็นปกติได้ ทำกายภาพนิดหน่อยก็กลับมาขายก๋วยเตี๋ยวได้ เพื่อนบ้านและใคร ๆ ที่รู้ข่าวอดทึ่งไม่ได้ เพราะว่าเหมือนกับปาฏิหาริย์ คนว่าเป็นเพราะเขาชอบทำบุญ โดยเฉพาะทำบุญกับแมว อานิสงส์ของบุญก็มาช่วยให้เขารอดตาย

อาจจะมีส่วนจริง เพราะว่าตอนที่เขาไม่รู้ตัวอยู่ เขาเรียกว่าฝัน เห็นภาพเป็นแมวหลายตัว แมวที่เขาเคยช่วย ให้อาหาร พาไปโรงพยาบาล หาที่อยู่ให้กับมันและลูก ๆ แมวทั้งตัวที่ตายไปแล้ว แมวทั้งตัวที่ยังอยู่ปรากฏในนิมิตของเขา จะเรียกว่าความฝันก็ได้

เป็นไปได้ว่าแมวพวกนี้เขาคิดถึงลุงไก่ ลุงไก่หายหน้าไปแมวก็คิดถึง หรือบางทีแมวอาจจะมาส่งกำลังใจมาให้ แต่ว่าเพื่อนบ้านเชื่อว่าเป็นเพราะการที่เขาทำบุญช่วยแมวเยอะ ทำให้เขารอดตาย

อันนี้น่าสนใจ เพราะว่าเขาไม่ค่อยได้ไปวัดเท่าไร เขาไม่ค่อยได้ใส่บาตร ไม่ค่อยได้ถวายสังฆทาน แต่เขาทำบุญด้วยการช่วยสัตว์ เป็นบุญเหมือนกัน และสามารถจะมีอานิสงส์ช่วยทำให้หายป่วยได้ด้วย

เคยมีเรื่องราวของเด็กคนหนึ่งที่ยากจน และแม่พามาให้ไปเป็นคนรับใช้ให้กับเศรษฐีคนหนึ่งในเมือง และเด็กคนนี้ทำงานดี ขยันขันแข็ง ทำมาได้ 4-5 ปี จนเป็นวัยรุ่นแล้ว วันหนึ่งซินแสมาเยี่ยมเศรษฐีเจ้าของบ้าน ดูดวงหรือว่าดูโหงวเฮ้งของเด็กคนนี้แล้วบอกเศรษฐีว่า คงจะอยู่ได้ไม่นาน เพราะว่าดวงใกล้ถึงฆาตแล้ว

เศรษฐีรู้ เลยคิดว่าเด็กคนนี้ไม่ได้กลับไปเยี่ยมพ่อแม่มานานแล้ว 5 ปีแล้ว ไหน ๆ จะอยู่ได้ไม่นาน น่าจะกลับไปเยี่ยมบ้านบ้าง ให้พ่อแม่เห็นหน้าก่อนตาย เลยอนุญาตให้เด็กกลับบ้าน และให้เงินจำนวนหนึ่ง เด็กดีใจ จริง ๆ ไม่ใช่เด็กแล้ว เป็นวัยรุ่นแล้ว สมัยก่อนต้องเดินเอา โดยเฉพาะวัยรุ่นคนนี้ไม่ค่อยมีเงินเท่าไร ต้องเดินเอา เดินกันเป็นวันกว่าจะถึงบ้าน

กลางทางมีวันหนึ่ง บ่าย แดดร้อนมาก ไปเจอหนองน้ำ หนอน้ำแห้ง ปรากฏมีปลาหลายตัวกำลังดิ้นเพราะว่าน้ำแห้ง ปลากำลังจะตายเพราะขาดน้ำ หนุ่มคนนี้แทนที่เขาจะ รีบเดินกลับบ้าน เขาก็อุตส่าห์ช่วยเก็บปลา จับปลาทุกตัว เป็นร้อย เพื่อย้ายไปสู่บ่อใหม่ที่อยู่หลายร้อยเมตร และทำอย่างนี้ทั้งวัน

ปรากฏว่าช่วยได้ทุกตัว จริง ๆ ไม่ทุกตัว บางตัวช่วยไม่ทันก็ตาย เสร็จแล้วเขาก็กลับไปเยี่ยมบ้าน อยู่ที่บ้านได้หลายวัน เป็นอาทิตย์ ก็คิดถึงเศรษฐีว่า ทิ้งงานมา ไม่มีใครช่วยเศรษฐี จะขอกลับไปทำงานต่อ พ่อแม่ก็อนุญาต

กลับไปถึงบ้านเศรษฐี เศรษฐีเห็นหน้าตกใจ ในใจนึกว่าจะตายไปแล้ว กลับมาได้หรือ เลยแปลกใจว่าซินแสเป็นคนที่ทายอะไรแม่น ทำไมเที่ยวนี้ทายผิด เลยไปเล่าให้ซินแสฟัง

ซินแสแปลกใจว่าปกติ ไม่เคยทายใครผิด เลยไปถามหนุ่มคนว่า ช่วงที่กลับไปบ้านได้ทำอะไรที่พิเศษไหม เขาบอกไม่ได้ทำอะไร ไปไหว้ศาลเจ้าอะไรที่ไหนหรือเปล่า บอกว่าไม่ได้ทำอะไร แล้วไปช่วยสัตว์หรือช่วยคนบ้างไหม เขาบอกว่า คนไม่ค่อยได้ช่วย แต่ช่วยสัตว์ และเล่าถึงเหตุการณ์ที่ไปช่วยปลานับร้อยที่กำลังจะตายในบ่อที่ไม่มีน้ำ

ซินแสรู้เลย สงสัยว่าเป็นเพราะไปช่วยปลาเหล่านี้แหละ ทำให้ต่ออายุได้ ทำให้เกิดบุญกุศลต่ออายุได้

เรื่องนี้ รวมทั้งเรื่องของลุงไก่ เป็นเรื่องที่น่าจะชี้เห็นว่า การทำบุญช่วยสัตว์มีอานิสงส์ที่สามารถจะทำให้ รอดตายได้หรือต่ออายุได้

ที่จริงเรื่องการทำบุญก่อนตายเป็นประเพณีอยู่แล้ว แต่ถ้าให้ดี ถ้าจะทำบุญก็ทำบุญตอนที่ยังสุขภาพดี ไม่ได้หวังว่าจะรอดตาย เพราะยังไม่เจอทุกข์ไม่เจอภัยอะไร ทำบุญเพราะอยากจะช่วยล้วน ๆ โดยเฉพาะช่วยสัตว์ อย่าคิดแต่เพียงว่าทำบุญกับพระ ทำบุญกับคน แม้กระทั่งทำบุญกับสัตว์ที่เขาเดือดร้อนก็มีอานิสงส์ เป็นผลบุญได้เหมือนกัน

แต่ว่าเวลาทำอย่าไปหวังผลอะไรเลย เพราะว่าถ้าหวังผลแล้วจะเป็นบุญที่ไม่บริสุทธิ์ล้วน ๆ เจือด้วยกิเลส ทำด้วยความหวังผล หวังจะได้ประโยชน์เข้าตัว

ถ้าจะทำบุญทั้งทีก็ทำบุญโดยที่นึกถึงประโยชน์ของผู้ที่เราอยากจะช่วยเป็นสำคัญ จะเป็นสัตว์ จะเป็นแมว จะเป็นปลา จะเป็นคน จะเป็นพระ จะเป็นวัดวาอาราม หรือส่วนรวม ก็ให้ทำเพื่อประโยชน์ของส่วนรวมหรือผู้ที่ได้รับความช่วยเหลือนั้น

อย่างนี้เป็นบุญที่มีอานิสงส์มาก ถ้าเป็นศีลเรียกว่า อริยกันตศีล ศีลที่พระอริยเจ้าสรรเสริญ คือไม่ได้ทำด้วยกิเลส ไม่มีกิเลสเจือปน ไม่ได้หวังโชคลาภ ไม่ได้หวังรวย ไม่ได้หวังถูกหวย แต่ทำเพราะอยากช่วยแท้ ๆ บุญนี้จะมีอานิสงส์แรง ไม่ว่าทำกับคน กับพระ หรือกับสัตว์ก็ตาม.