พระอาจารย์ไพศาลวิสาโล วัดป่าสุคะโต แสดงธรรมก่อนฉันเช้าวันที่ 13 กุมภาพันธ์ 2568

ช่วงนี้มีชาวจีนมาปฏิบัติธรรมที่วัดป่าสุคะโตเกือบ 20 คน แล้วก็ไม่ได้มาปฏิบัติเฉยๆ ตั้งใจจะมาบวชด้วยทั้งหญิงและชาย

วันนี้ก็เลยมีพิธีบวช ถือว่าเป็นโอกาสดีสำหรับชาวจีนเหล่านี้ ซึ่งเป็นผู้ที่สนใจการปฏิบัติธรรมการเจริญสติมาก ไม่ใช่แค่อยากจะทำบุญ รักษาศีลเท่านั้น แต่อยากจะฝึกจิตฝึกใจให้ยิ่งๆ ขึ้นไป

อาตมาก็เคยไปสอนธรรมที่ประเทศจีนให้กับชาวจีนเหล่านี้ ก็ได้เห็นความตั้งใจ เรียกว่าทุ่มเทกับการปฏิบัติมาก จนบางทีคนไทยนี้ก็เรียกว่าชิดซ้ายไปเลย

พูดถึงความขยันหมั่นเพียรแล้วนี้ คนจีนจำนวนไม่น้อยทุ่มเทให้กับการปฎิบัติธรรมมาก และเมื่อมีความสนใจในการปฎิบัติธรรม ก็อยากจะมาเมืองไทย เพื่อมาเรียนรู้จากครูบาอาจารย์ เพราะเดี๋ยวนี้พระไทยหรือครูบาอาจารย์ที่เป็นพระจะไปสอนธรรมะที่ประเทศจีนนี้ยากมาก อาตมาก็ไม่ได้ไปนานแล้วเพราะมีปัญหาเรื่องวีซ่า

ฉะนั้นคนที่อยากจะมาปฏิบัติธรรมนี้ถ้าเป็นชาวจีนนี้ก็ต้องมาที่เมืองไทย เมื่อมาแล้วเขาก็อยากจะถือโอกาสบวช ซึ่งไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะว่าในเมืองจีนนี้ไม่มีพระที่จะบวชให้ถูกต้องตามพระวินัยตามหลักเถรวาทได้

ถึงบวชแล้วก็ไม่มีวัดอยู่ หรือถึงมีวัดอยู่แต่ก็ไม่มีครูบาอาจารย์ที่จะสอนการเจริญสติปัฏฐาน คนเหล่านี้ก็เลยมาเรียกว่าแม้ไม่ถึงข้ามน้ำข้ามทะเล แต่ก็มาไกลทีเดียว มาเมืองไทยถึงกรุงเทพแล้วก็ต้องดั้นด้นมาอยู่ในสถานที่ที่ไม่คุ้นเคย อย่างที่นี่ อากาศก็หนาว อาหารก็ไม่ถูกปาก แต่ว่าก็ด้วยความศรัทธาใฝ่ใจในการปฏิบัติ เห็นคุณค่าของการทำความเพียร

เมื่อมาแล้วนี้ก็ถือโอกาสบวชเสียเลยเพื่อเป็นสิริมงคล เพราะว่าเป็นครั้งหนึ่งในชีวิต นอกจากเป็นสิริมงคลกับตัวแล้ว ก็ยังเป็นสิ่งที่เรียกว่ากำกับให้ปฏิบัติอย่างเต็มที่ เพราะถ้าเป็นคฤหัสถ์นี้บางทีก็อาจจะมีข้ออ้างทำให้เถลไถล

อย่างอาตมานี้เมื่อตั้งใจจะปฏิบัติก็พบว่า การเป็นฆราวาสมีข้ออ้างเยอะ ทำได้ไม่เต็มที่ ก็เลยตัดสินใจบวชเสียเลย ทีแรกกะจะบวชแค่สามเดือน แต่ว่าไปๆ มาๆ ก็ยาว จนมาถึงทุกวันนี้ ก็เรียกว่าอาศัยผ้าเหลืองช่วยเกื้อกูลกำกับให้เราทำการปฏิบัติ

คนจีนเหล่านี้ก็เหมือนกัน ไหนๆ มาปฏิบัติธรรมแล้วก็ถือโอกาสบวชเสียเลย สำหรับคนจีนเหล่านี้การบวชไม่ใช่เรื่องง่ายเลย จะไปบวชที่เมืองจีนตามแบบเถรวาทก็ยากมาก และแม้ตั้งใจมาบวชที่เมืองไทยแล้วก็ไม่ใช่ง่าย ต้องเดินทางไกล ต้องมีปัจจัยด้วย เช่น ค่าเครื่องบิน

มาถึงแล้วมาบวชแล้วก็อยู่ได้ไม่นาน เพราะมีปัญหาเรื่องวีซ่า ฉะนั้นจะบวชยาวๆ อย่างคนไทยก็ไม่ได้ บวชได้จำกัดมาก ถึงเวลาหมดเขตวีซ่าก็ต้องกลับประเทศจีน แล้วยิ่งตอนนี้จะมายิ่งไม่ใช่ง่าย เพราะว่าประเทศจีนเขาก็ไม่สนับสนุนให้คนจีนมา เพราะมีข่าวคนจีนถูกลักพาตัวไปโดยพวกแก๊งคอลเซ็นเตอร์ หรือว่าแก๊งมิจฉาชีพ หายไปหลายร้อยคน เขาก็เลยไม่สนับสนุนให้คนจีนมาเมืองไทย

ตอนนี้เมืองไทยก็มีชื่อเสียงในแง่ที่ไม่ดีไปแล้ว แต่กิตติศัพท์ในด้านดีก็ยังมี คือความเป็นเมืองพุทธยังสามารถดึงดูดใจให้ชาวจีนหรือชาวต่างประเทศจำนวนมากสนใจอยากจะมาเมืองไทยเพื่อปฏิบัติธรรม ไม่ใช่เพื่อทำตามธรรมเนียมพิธีกรรมอย่างเดียว

แม้จะเป็นโอกาสที่หาได้ยาก เขาก็ขวนขวายที่จะฉวยโอกาสนี้หรือคว้าโอกาสนี้มาเพื่อการไม่ใช่แค่ปฎิบัติธรรมแต่รวมถึงการบวชด้วย ซึ่งต่างจากคนไทยที่มีโอกาสในการบวชง่ายมาก เป็นโอกาสที่อยู่ตรงหน้าแล้ว หลายคนแม้ว่ามีสุขภาพดี ไม่มีปัญหาเรื่องการงาน ไม่มีภาระเรื่องครอบครัว สามารถจะบวชได้ง่ายมากแต่ก็ละทิ้งโอกาสนี้ไป ก็นับว่าน่าเสียดาย

ที่จริงแล้วถึงแม้บางคนอาจจะบวชยาก เพราะว่ามีภาระทางด้านครอบครัว สุขภาพก็ไม่ดี แต่โอกาสอย่างอื่นก็มี โอกาสในการพบสุข หรือการเติมสุขให้ใจ ไม่มีโอกาสบวชเพราะเหตุปัจจัยอื่น แต่ก็ยังมีโอกาสที่จะพบสุขได้ แต่คนส่วนใหญ่ก็ทิ้งโอกาสนี้ไปเหมือนกัน

คนไทยเหล่านี้โอกาสที่จะบวชนี้ไม่ได้อยู่แค่ตรงหน้าเท่านั้นไม่ว่าหญิงหรือชาย โอกาสในการพบสุขก็อยู่ข้างหน้าเหมือนกัน แต่ว่าคนจำนวนมากก็ทิ้งโอกาสนี้ไป ทำให้ใจนี้เต็มไปด้วยความทุกข์ ตื่นเช้าขึ้นมาแทนที่จะเปิดใจรับรู้ถึงธรรมชาติที่สวยงาม โดยเฉพาะถ้าอยู่ต่างจังหวัด ได้เห็นท้องฟ้า เห็นแสงเงินแสงทอง นี่ก็เป็นโอกาสแล้วที่จะเติมสุขให้ใจ แต่หลายคนกลับเอาใจนี้ไปรับรู้สิ่งอื่นแทนที่มันแย่

แทนที่จะเห็นท้องฟ้าที่สวยงาม ก็ไปมองเห็นแต่ถนนที่มันเฉอะแฉะ เป็นหลุมเป็นบ่อ หรือไปมองเห็นแต่ขยะที่อยู่ข้างหน้า อันนี้เป็นคำเปรียบเทียบอุปมาอุปไมย เราสามารถจะเปิดใจรับรู้สิ่งดีๆ ที่มีอยู่รอบตัวได้ แต่ว่าถ้าเราตื่นขึ้นมานี้ ไปรับรู้สิ่งที่มันแย่ๆ เปิดโทรศัพท์มือถือ อ่านข่าว อ่านข้อมูลข่าวสารเรื่องราวที่มันทำให้จิตใจห่อเหี่ยว กลัดกลุ้ม โมโหขุ่นเคือง

เราเลือกได้ อยู่ที่เราจะเลือก เลือกที่จะเปิดโอกาสให้ใจได้พบสิ่งดีงาม หรือ ปิดโอกาสนั้นแล้วทำให้ใจรับรู้แต่สิ่งแย่ๆ

ที่จริงไม่ใช่บางครั้งบ่อยครั้งเลยเราเลือกได้ ระหว่างการจดจ่ออยู่กับสิ่งที่เสียไป กับสิ่งที่มีอยู่ ถ้าเราเปิดใจใส่ใจอยู่กับสิ่งที่มีอยู่ เราก็ไม่ค่อยทุกข์ แต่บางคนก็ไปจดจ่อใส่ใจอยู่กับสิ่งที่เสียไป ไม่ว่าจะเป็นเงิน เงินที่หาย ทรัพย์ที่ถูกขโมย บางทีเงินก็ไม่มาก แต่ที่เสียไปน้อยกว่าสิ่งที่มีอยู่ แต่ว่าแทนที่จะไปใส่ใจกับสิ่งที่มีอยู่ ก็ไปใส่ใจกับสิ่งที่เสียไป หรือไม่เช่นนั้นก็ไปใส่ใจกับสิ่งที่แย่ ทั้งที่สิ่งดีๆ ก็มีอยู่เยอะ มันอยู่ต่อหน้าเรา และคนที่เขารู้จักใส่ใจรับรู้สิ่งดีๆ นี้ แม้จะมีสิ่งแย่ๆ เกิดขึ้นกับเขา เขาก็ไม่ทุกข์

บางคนประสบอุบัติเหตุขาพิการ หรือเสียขาไป แต่แทนที่เขาจะใส่ใจอยู่กับขาที่เสียไป เขาก็ใส่ใจอยู่กับสิ่งที่ดีๆ ที่เขายังมีอยู่ เช่น ยังมีชีวิต ยังมีชีวิตก็เป็นโอกาสที่จะทำอะไรให้กับตัวเอง และกับส่วนรวม และครอบครัว คนรักกที่ยังอยู่ ตาก็ยังดี หูก็ยังดี สมองก็ยังดี

อันนี้คือโอกาสที่เราจะซึมซับรับความสุข ซึ่งมันอยู่ข้างหน้าเราแล้ว แต่คนส่วนใหญ่ทิ้งโอกาสนี้ไป ไปจดจ่อใส่ใจกับสิ่งแย่ๆ สิ่งที่เสียไป

ฉะนั้น โอกาสดีๆ มีอยู่กับเรา หรืออยู่ต่อหน้าเราเสมอ โดยเฉพาะคนไทย ไม่ใช่แค่โอกาสในการที่จะพบสุข แต่โอกาสในการปฎิบัติธรรม โอกาสในการที่จะบวชเพื่อศึกษาปฏิบัติก็เปิดกว้าง หาง่าย แต่เราก็ทิ้งโอกาสนั้นไป แต่ถึงแม้จะทิ้งโอกาสในการบวช แต่อย่างน้อยนี้เปิดโอกาสหรือคว้าโอกาสในการที่จะมีความสุขหรือเติมสุขให้ใจ นี้คือสิ่งที่เราทำได้เสมอ ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนก็ตาม และไม่ว่าจะอยู่ในสภาพใดก็ตาม.