พระอาจารย์ไพศาล วิสาโล ค่ายสามเณรและศีลจาริณี วัดป่าสุคะโต แสดงธรรมเช้า วันที่ 24 มีนาคม 2568

รู้สึกอย่างไรบ้างลูกเณรลูกศีล เช้าวันแรกของเรา เป็นวันแรกที่เรากลายเป็นคนใหม่ เราไม่ใช่คนเดิมแล้ว เพราะว่าเราเป็นนักบวชแล้ว เป็นสามเณรเป็นศีลจาริณี มีผ้าเหลือง แล้วก็มีชุดขาวคุ้มครองรักษากาย วาจา ใจ แล้วยิ่งกว่านั้น

เมื่อเช้านี้เราได้ไปทำอะไร บิณฑบาตใช่ไหม แต่ก่อนนี้เราเป็นแค่คนใส่บาตร แต่วันนี้เป็นวันแรกที่เรารับบาตร แถมคนที่ให้ใส่บาตรเราก็ยังไหว้เราเสียอีก แต่ก่อนนี้เราไหว้โยมพ่อโยมแม่

แต่เช้าวันนี้ถ้าโยมพ่อโยมแม่รอใส่บาตรเรา เขาก็ยกมือไหว้เรา เราเป็นคนใหม่แล้ว ใจก็ต้องใหม่ด้วย กายวาจาก็ต้องใหม่ด้วย ถึงแม้ว่าอาจจะคิดถึงบ้านบ้าง หรือรู้สึกว่าลำบาก ต้องตื่นแต่เช้า แต่ก่อนตื่นแต่เช้าขึ้นมาก็ไถมือถือ ดูเกม ดูยูทูบ แต่เช้านี้ไม่มีมือถือใกล้ตัวอีกแล้ว แถมตื่นแต่เช้าง่วงนอน ง่วงหรือเปล่าตอนนี้ ต้องรู้จักปลุกปลอบให้กำลังใจตัวเอง

หลวงพ่อเพิ่งดูคลิปเกี่ยวกับน้องหมาน้องแมว พวกเราหลายคนก็มีน้องแมวน้องหมาอยู่ที่บ้านใช่ไหม น้องแมวนี่รู้จักให้กำลังใจเจ้านายน้อย เจ้านายน้อยบางคนแค่ 2-3 ขวบ ร้องไห้คิดถึงแม่ น้องแมวทำอย่างไร น้องแมวไปสะกิดตัว บอกว่าพี่แมวอยู่นี่ อย่าห่วง พี่แมวจะปกป้องรักษา พี่แมวจะอยู่เป็นเพื่อน หรือจะเป็นน้องแมวก็ได้

เจ้านายน้อยบางคน ตัวเล็กๆ เป็นทารกร้องอยู่ในเปล พี่แมวทำอย่างไร พี่แมวขึ้นไปบนเปล ไปกอดเอาไว้ ให้กำลังใจ บางทีหอมแก้มก็มี บางตัวก็หอมแก้ม ให้กำลังใจเจ้านายน้อยว่าอย่าร้องไห้เลย มีเพื่อนอยู่ใกล้ๆ บางตัวก็ซบอกให้กำลังใจ ปลุกปลอบ ไม่ให้เสียใจ

แล้วก็มี ไม่ใช่แค่ปกป้องให้กำลังใจอย่างเดียว บางทีช่วยป้องกันอันตรายด้วย มีบ้านหลังหนึ่งเป็นตึกสูง เด็กประมาณสัก 2 ขวบไปที่ระเบียง แล้วก็ไปยืนเกาะราวเหล็ก ราวเหล็กนี้ถ้าปีนขึ้นไปมันตกได้ เด็กน้อยก็เอามือจับราวเอาไว้ น้องแมวเห็น กลัวว่าเจ้านายน้อยจะปีนไต่ราว อาจจะพลัดตกลงไปได้ ตกไปก็หมดสภาพ น้องแมวทำอย่างไร

น้องแมวเอามือเอาขาเขี่ยแขนเขี่ยมือของเด็กน้อย ว่าอย่าแตะ อย่าไปจับนะราว ยืนเฉยๆ อย่าไปจับราว เพราะจับราวแล้วเดี๋ยวปีนป่ายตามภาษาเด็ก เด็กชอบปีน พอปีนอาจจะตกได้ เด็กก็ไม่ยอม พยายามเกาะจับราวให้ได้ น้องแมวก็เอาขาหน้าเขี่ยๆ ตบด้วยนะ แต่ว่าไม่กางเล็บ สุดท้ายเด็กน้อยก็ยอมยืน เฉยๆ ไม่จับราว เพราะว่าน้องแมวกลัว เป็นห่วง

มีเด็กคนหนึ่งเรียกว่าซนเลย ยังคลานอยู่เลย เห็นปลั๊กไฟ รู้จักปลั๊กไฟตัวเมียม เป็นช่องปลั๊ก คลานไป ประสาเด็กจะเอานิ้วแหย่เข้าไป ถ้าแหย่เป็นอย่างไร ไฟช็อตใช่ไหม ต้องระวัง จะเอานิ้วแหย่ปลั๊กไฟ น้องแมวทำอย่างไร น้องแมวตบเบาๆ ตบมือ อย่าไปแตะ เด็กก็ไม่ยอม เด็กก็ยื่นมือจะไปแตะให้ได้ น้องแมวก็ไม่ยอม ตบเบาๆ ไม่กางเล็บ สุดท้ายเจ้านายน้อยก็ยอมนะ อันนี้เรียกว่าเขาห่วง เขาป้องกัน

แล้วยังมีน้องหมาอีก เจ้านายน้อยอายุประมาณลูกเณรนี่แหละ นอนหลับอุตุเลย ไม่ยอมตื่นไปโรงเรียน น้องหมาทำอย่างไร น้องหมาเห่า เพื่ออะไร ปลุก ปลุกให้ตื่น ไปโรงเรียนได้แล้ว ถึงแม้ว่าน้องหมาอยากให้เจ้านายน้อยอยู่ใกล้ๆ แต่น้องหมาก็นึกถึงอนาคตของเจ้านายน้อย ต้องไปโรงเรียน

แล้วมีอีกรายหนึ่ง ไฟไหม้สนามหญ้า มันจะเข้าบ้านอยู่แล้ว น้องหมาทำอย่างไร เอาขาไปตบไฟ เจ็บนะ ร้อนนะ แต่ตบๆๆ บางทีไม่ทันใจ ทำอย่างไรรู้ไหม งับเลย งับฟางที่ไหม้ แล้วสะบัดๆๆ ฟางมันไหม้ หญ้าแห้งมันไหม้ในปาก สะบัดๆ เพื่อจะได้ดับไฟเร็วๆ ขาก็พอง แต่ก็ยอม เพื่อไม่ให้ไฟลามเข้ามาในบ้าน

น้องหมาน้องแมวเขารู้จักเป็นห่วงเจ้าของ แล้วรู้จักเตือน ป้องกันอันตราย อยากมีไหมน้องหมาน้องแมวแบบนี้ ที่จริงลูกเณรลูกศีลก็มีอยู่แล้ว อยู่ในใจของเรา ในใจของเราก็มีน้องหมาน้องแมวที่คอยช่วยเตือนเรา เวลาเรานอนหลับอุตุ ก็จะมีน้องหมาน้องแมวในใจเราคอยปลุกคอยเห่าให้ตื่น

เวลาเราร้องห่มร้องไห้เสียใจท้อแท้ ก็มีน้องหมาน้องแมวคอยให้กำลังใจ เวลาเราทำอะไรเสี่ยงๆ เช่นอาจจะไปกินเหล้า ไปสูบบุหรี่ หรือบางคนก็อาจจะทำอะไรแผลงๆ ก็จะมีน้องหมาน้องแมวในใจเราไปเตือนเอาไว้ รู้ไหมว่าเรามีน้องแม่น้องหมาน้องแมวอยู่ในใจ คอยเตือน คอยเป็นห่วง คอยให้กำลังใจ

ลูกเณรแถว 3 หมายเลข 2 เมื่อกี้หลวงพ่อกำลังเล่าเรื่องอะไร หมาแมวไม่ได้อยู่ข้างนอก อยู่ข้างในใจเราด้วยนะ เมื่อกี้หมาแมวเตือนลูกเณร แต่ลูกเณรไม่ฟัง หลวงพ่อก็เลยเตือน ถ้าเราฟังน้องหมาน้องแมวในใจเราบ่อยๆ น้องหมาน้องแมวเราจะเป็นกำลังใจคอยเตือนเราบ่อยๆ เช่น เวลาคุยอย่างนี้ บางทีเราไม่รู้ตัว น้องหมาน้องแมวก็จะเตือนว่า อย่าคุยกันๆ ฟังหลวงพ่อพูด เพราะหลวงพ่ออุตส่าห์หาเรื่องมาเล่า ไม่อย่างนั้นไม่มีปัญญามาเล่า ต้องไปหาเรื่องมาเล่าให้ลูกเณรลูกศีลฟัง

ดังนั้นถ้าเรารู้แล้วว่ามีน้องหมาน้องแมวอยู่ในใจ ให้กำลังใจเขาหน่อย ฟังเขาหน่อย เวลาเขาปลุกเขาเห่าเขาเตือนเขาสะกิด ก็ให้กำลังใจเขาหน่อย ทำตามเขาบ้าง น้องหมาน้องแมวจะได้มีกำลังใจทำงานช่วยเหลือเรา ให้กำลังใจเรา ปลุกปลอบหรือช่วยเหลือเรา

ก็เหมือนกับถ้าหลวงพ่อพูดแล้วลูกเณรลูกศีลฟัง หลวงพ่อก็มีกำลังใจพูด ไม่อย่างนั้นถ้าให้หลวงพ่อพูดกับเสา พูดไม่ได้นาน ถ้าลูกเณรไม่ฟังลูกศีลไม่ฟัง หลวงพ่อก็พูดกับเสา พูดไปนานๆ ก็ไม่รู้จะพูดอะไรต่อ เพราะเสามันไม่รู้เรื่อง

ดังนั้นลูกเณรก็ฟังด้วยนะ ถึงแม้หลวงพ่ออาจจะไม่ได้เตือน แต่มันมีเสียงข้างในเตือนลูกเณรว่า ฟังสิๆ เพราะว่าเราเป็นนักบวชแล้ว ก็ต้องสงบเสงี่ยม มีวินัย แล้วเวลาหลวงพ่อเล่าเรื่องอะไร ก็ฟังบ้าง ให้กำลังใจหลวงพ่อบ้าง แล้วเป็นการให้กำลังใจน้องหมาน้องแมวในใจเราด้วย เขาจะได้ขยันทำงาน ช่วยเตือนเรา ถึงแม้เราจะไม่มีลูกหมาลูกแมวในบ้าน แต่ว่ามีน้องหมาน้องแมวอยู่ในใจเรา แล้วก็ดีกว่าด้วย เพราะอยู่กับเราตลอด.