พระอาจารย์ไพศาล วิสาโล วัดป่าสุคะโต แสดงธรรมเย็นวันที่ 2 ตุลาคม 2567

เมื่อวานตอนฉันเช้าได้พูดถึง แมวตัวนึง ซึ่งเกิดพลัดกับเจ้าของขณะที่ ไปเที่ยวอุทยาน หลังจากที่เจ้าของร้านอะไรเมื่อเจอก็กลับบ้าน เจ้าของร้านเจอก็ สิ่งที่ทํานะก็คือ หาทางกลับบ้าน สองเดือนกว่า กิโลเมตร จนเกือบจะถึงบ้าน คน ติดต่อเจ้าของมารับ เจ้าของ ร้าน มองทาง ทุกวันก็คงช่วงเช้า สําหรับคนทําไมมันไม่ใช่ง่ายนะ ที่จะกลับไปให้ถึงบ้านอย่างเดียว หนังสือของความถูกต้องกลับบ้านกลับบ้าน ไม่ใช่ ที่เรารู้ถึงคุ้กนาทีเขาก็ผูกมันกลับบ้านเนี่ย ผมก็เหมือนกัน คุณไม่มีความผูกพันกับบ้านมาก ถึงเด็กคนนึงซึ่ง 5 ขวบนะเป็นชาวอินเดีย พระกับพี่ชาย ไปไกลบ้าน นี่ผมไม่ได้ประสิทธิ์ภาษาก็ขึ้นรถไปปิดขบวน ไกลจากบ้าน หาทางกลับบ้านยังไง จนเราก็มีคนรัก พาไปถึงออสเตรเลีย หาทาง กลับไป ต้องใช้ความ 3 ารถทุกอย่างที่มี แล้วก็กลับไปบ้านได้นะข้างนอกข้างทะเล เดี๋ยวพึ่งมาถึงบ้านแล้วตัวเองเคยอยู่เมื่อตอนอายุ 5ขวบ ความรู้สึกผูกพันกับบ้านนะ ไม่ว่าจะมีบ้านอยู่แล้วนะแต่มันเป็นบ้านที่ แต่ว่าบางที อยู่มาตั้งแต่ ก็ยังไม่มีเงินประจํานะจิตใจ แล้วก็หาทางกลับบ้าน ไปเจอแม่ ฉันไปเจอพี่ ก็ไปเจอสิ่งแวดล้อมที่เคยคุ้นเคยตอนวัยเด็ก ความรู้สึกผูกพันกับบ้านในที่มีอยู่ในมนุษย์ คุณน้องเนี่ยมีความผูกพันธ์กับบ้านเนอะ โดยเฉพาะ ผจญภัย ภารกิจการงานก็แล้วแต่ อดคิดถึงบ้านไม่ได้ ก็น่าจะ รู้สึกคิดถึงบ้านเมืองแต่ว่าในส่วนลึกมัน มีความรู้สึกโหยหา เท่ากับวิทยากรฝรั่ง ผมก็เป็นคนไทย มีคนนึงวิทยากรฝ้ากระสัมภาษณ์ วัยรุ่นคนหนึ่ง เป็นคน ต่างจังหวัดนะแล้วก็มาทํางานที่กรุงเทพฯ ส่วนตัวก็อยากมีความรู้สึกนะ ทางบ้าน เพราะว่าคนก็เป็นล่ามเนี่ย ของคนไทยนะ เป็นคนที่เดินทางต่างประเทศ เพราะว่า มีความ3ารถนะเป็นวิทยากรร่วมกับ กลุ่มต่างๆ วิทยากรไปเป็นผู้บรรยาย จริงๆรังแกมีความสนุกเนาะตื่นเต้นกับการที่ได้ไปช่วยเหลือกลุ่มเล็กเล็กน้อยน้อยในบังคลาเทศดังนั้นอินเดียพม่าจีน ถ้าแกรู้สึกตัวเลยน่ากลัวอย่างเงี้ยโหยหาบ้าน ที่บ้านอยู่ต่างจังหวัด แกไปแปลไปไปม๊าแกว่าสะบั้นเลย คุณก็ตกใจนะ แท้กําลังก็พอ มือถือมาก่อนแล้วตัวเองเนี่ย บ้านนั้นมีนะแต่ว่าไม่ค่อยได้อยู่เท่าไหร่ เดินทาง เป็นวิทยากรตามที่ต่างต่าง สนับสนุน แต่ไม่รู้ตัวเลยลุกขึ้นมีความโหยหาบ้าน เพราะว่าสิ่งที่ฉันกําลังพูดให้กับผู้ฟังทั้งหลังเนี่ยมันก็ไม่ต่าง แกรู้สึกแกไม่เคยรู้มาก่อน บ้านมีอะไรไม่ค่อยได้อยู่ ความรู้สึกส่วนลดของผู้คน แม่เป็นคนแม่งไร้บ้านจะเป็นคนน่าสงสารมาก นอกจาก ต้องพัฒนาเขาที่อยู่แล้วก็ตัวความน่ากลัวสบายไม่มีที่หลับที่นอนที่ปลอดภัย คาดหวังให้สุขสบายทางกาย ความรู้สึก Warweightเพลงขวาง แต่ฉันรักของใจ เพื่อนบ้านเนี่ยมันหมายถึงที่ที่ มีคนต้อนรับเป็นที่รักของผู้คน มีพื้นที่ ก็ได้รับความอบอุ่น เป็นเรื่องของใจนะ ไม่ใช่เป็นเรื่องของกายเท่านั้น มีที่ชื่อว่าสบาย ใช่ไหมใช่ไหมในที่ตัวเองคุ้นเคยเนี่ย ก็จะรู้สึก วังทอง สาดราชวังที่สบายแต่มันก็เชิญบ้าน ยังไงติดคุกอะไรอย่างงี้คิดถึงบ้านแล้ว ไอ้ตอนที่ไม่ติดคุกนี่ไม่รู้สึกนะ แล้วกลับบ้านแต่พอติดคุกไง นึ่งอยู่ห่างจากบ้านก็ รู้สึกว่าถึงความโหยหา เพื่อนบ้านบนที่ที่มีความอบอุ่นทางใจเป็นที่ที่เรามีอิสระ ในการที่จะปรับหลักที่ใดที่หนึ่งแล้ว สถาปนาเป็นบ้านได้ บางคนก็ติดคุก 50 ปี พ่อแม่ก็ตายหมดแล้ว ตัวตน มีเจ้าหน้าที่ก็มีคุกนี่แหละ คนรู้จักก็ก็คนเนคุกเนี่ยนะแล้วกลายเป็นครอบครัวใหม่ก็ได้ แม้จะไม่มีอิสระ ฉันอบอุ่น มันต้องแต่ละคนเร่ร่อนไม่มั่น แต่ว่ามันทุกข์มากเพราะว่าพรรคเพื่อจะที่ตัวเองเนี่ยถือเป็นบ้าน ชั้นก็ใครใครรู้ว่าคุกตอนนั้นเป็นบ้าสําหรับเค้า ล่าสุดชั่วโมงนึงว่างเปล่าไร้คนค่า จะกลับก็กลับไม่ได้เพราะว่า อ๋อฆ่าตัวตายเลยนะ ไม่มีชีพไป เพราะว่าไม่มีบ้านหลังที่ ผูกพันก็กลับไปไม่ได้เพราะมัน เป็นคุกที่จะต้อนรับเฉพาะคนที่มีคดีทั้งนั้นอ่ะ บ้านนี่มันเป็นสิ่งที่มีผลไม้ต่อจิตใจของผู้คน ถึงสถานที่ แล้วก็มีผู้คน อยู่ในบ้านนั้นพ่อแม่จะเป็นลูกหลานหรือจะเป็นคู่ครอง หนูถึงไม่มีคนเลยมันก็ไม่รู้สึกรู้สึกเลี้ยง มีต้นไม้ที่คุ้นเคย แต่มันมีบ้านอีกชนิดหนึ่งนะที่มันมีความหมายลึกซึ้งจึงใจมาก ถูกจํากัดที่สถานที่นะเพราะอย่างที่ใจ ประทับใจ เราสนับสนุนมากก็มีนะว่า มันมีบ้านชนิดนี้อยู่ที่ใจ อาจจะเคยสัมผัส บ้านแบบนี้แต่ว่าก็พลัดพรากจากบ้านแบบนี้มานาน จิตใจพวกนั้นคนไร้บ้านไม่เห็นเล่นแล้ว ก็คือความรู้สึกตัว เขาสองคนกับความรู้สึกตัวเราก่อน ทั้งหลายไปตามอารมณ์ ต่างต่างชักพาไป ความสนุกสนานของความตื่นเต้น ขอให้ความสุขความชอบความเครียด คนที่ หาความสุขใจเรื่องเนี้ย ชั้นในพื้นที่ห่างไกลจิตใจที่ห่างไกลจากความรู้สึกตัวเนี่ยมันก็ แต่ไม่มีความทุกข์เหมือนกัน เสน่ห์ เพราะว่ามันมีความตื่นเต้นมันมีความสนุกสนาน อยากจะกลับบ้าน ใช่ๆว่าประชุมพรรค ส่วนใหญ่จะกลับบ้านแต่ก็ไม่ใช่มีความสุขนะเพราะว่า ชีวิตที่ ถึงที่สุดแล้วเนี่ยมันก็มีทั้งความเครียดความทุกข์ บางคนก็ติดยาติดพนัน มันก็ทําให้ รู้สึกว่าชีวิตที่ผจญภัยมัน ดูเสน่ห์ ต่อมาทั้งจุดหนึ่งก็จะรู้สึกมันเคว้งคว้างราวนี่ กลับบ้าน จิตใจนะจิตใจที่

คือฉันมีความรู้สึกตัว ถูกความลงพาไป กระทง หาทางออกได้ยังไงก็ หนูจะรู้สึกอย่างนี้อยากคืนบ้านของเรา เราก็รู้สึกว่ามันมีเสน่ห์มากกว่าก็เพ้อออกไป เราจะกลับมาลุกกลับบ้าน แต่พอกลับบ้านแล้วก็อยากต่อไปอีกแล้วแบบคนละอยากออกคนนอกอยากเข้า ความรู้สึกตัวเอง ควรทําติดตามแล้วคือพ่อใจเราได้ กลับมาบ้านบ่อยบ่อยกลับมาเจอความรู้สึกตัว แล้วก็ เรากลับมาซ้ําแล้วซ้ําเล่ากลับมาซึ่งให้ความรู้สึกตัว ต่อไปก็จะรู้สึกว่าความสุขตรงนี้มันใช่ แล้วก็ต้องมีแรงต้านทานที่จะไม่ล้มไลน์ระดับสิ่งน้องภายนอก อะไรการกินดื่มชื่อเล่น มีความสงบชั่วคราวมาด้วยความทุกข์ความเครียด เพราะว่ามีที่มี ดับความทุกข์ในใจไม่ได้ ถ้าเป็นบ้านที่เป็นสถานที่นักแสดงพอจะรู้บ้างแต่ถ้าเพลงท้อว่าเธอจิตใจเนี่ย ภาษาก็จริงตั้งแต่ไม่รู้มันอยู่ไหน กลางปฎิบัติทางการจองสติเนี่ยจริงๆแล้วก็คือ การพาใจให้กลับมา กลับมาบ้านกลับมา จดจําได้ แต่พอจดจําได้เนี่ยงานวันที่เราเป็นหลายครั้ง ความรู้สึกนี้ อบอุ่นใจความรู้สึกเปล่งเบาสบายมันก็จะ แล้วเราจะช่วยเชื่ออย่างพเนจรหรือเดินทางไกล เราเคยอยู่ที่เคยโตโตมา ของใจแล้วไงมันก็ มีความสวยงามได้ ที่เค้าจะตํารวจมามันก็จะ บ้านแท้ๆ แท้จริง มันเป็นทั้งกว่าจะทุกวันที่แท้จริงก็เลยต้องเดินทางไกลนะอย่างพระฝรั่งจํานวนมากเนี่ย มองทางข้างน้ําข้างทะเลข้างทวีป จริงจริงแล้วต้องเดินทางไกลนะกว่าจะพบว่า ถึงที่ใจในสิ่งที่ ภาวะที่เราใฝ่ฝันโหยหามันไม่อยู่ที่ไหนที่ใจเรา แต่บางคนเหมือนพวกเราก็มีกลางคืนแล้วกลางทะเลมาก็ได้ ไม่มีสติ ที่3ารถพอใจเนี่ยกลับมา แต่ความความจริงที่เคยเห็น มันก็อย่าทําให้มัน ไว้วางใจแตกนะ ต้องการปัจจุบันนี้ใช่เราทําให้ ที่จะมาแล้วจะไปได้ อยู่กับความรู้สึก อยู่ที่ห้องบังคับให้เค้าต้องดูกับความรู้สึกตัวหรือบางครั้งที่อยู่กับเนื้อกับตัว แล้วคือบ้าน สิ่งที่แม่ก็ทําให้กลายมาเป็นบ้านกัน กลับมา พอกลับมาๆๆๆก็เลยรู้สึกคุณกับความรู้สึกตัวคุณอยู่การเมืองกับตัว ฉันได้ พอใจกับตัวนั้นแหละความทุกข์ที่เกิดจากการล้มล้างหลงไปจนเกี่ยวกับว่าดีหรือว่าไปอนาคตหรือ ก็จะพอ ไม่ใช่ว่าจะกลับมากลับมาที่บ้านตายแล้วเหมือนกัน สําคัญความรู้สึกเนื่องจากอยู่กับเนื้อกับตัวออกกายทางบ้าน กับตัวกลับรู้สึกตัวสบาย ก็เราจะกลับมา เป็นวิธีที่จะชวนจ่ายเงิน พอเจอกันอยู่บ้าน ที่มาก็ความรู้สึกตัว ความรู้สึกตัวเองใจไม่อยู่กับการเลือกตัวแต่ตอนหลังจากหน้าที่แล้ว จากปัจจุบัน ก็คนเราไม่มีบ้างไหม จะจิตใจของเราเจ็บบ้างแบบนี้นะก็ไม่มีที่พึ่งเป็นที่พึ่งเกษียณ เมื่อความทุกข์ต่างต่างไงชื่อเฟอร์บอร์ดเขาใจ ตกงานลงทางแม่ 7 รวมจากความทุกข์นั้น ผมก็ลงจากความรู้สึกตัวแล้วก็นํามาสู่ภาวะอื่นอื่นที่ตามมาในภาวะที่สุดต้องมีความยึดให้ถึง ปัญญาเข้าใจความจริงเจ้าของแต่ละจังหวัดมันไม่ใช่เราไม่ใช่ของเรา ทําความเข้มแข็งล่วงหน้า มันจะมีความทุกข์ว่าเรากลับมากลับมาบ้านกลับมาอยู่กับคนนี้ไม่รู้ตัว ก็จะมีความอบอุ่นใจขึ้นมา