เมื่ออาทิตย์ที่แล้วมีเหตุการณ์เล็กๆ เหตุการณ์หนึ่ง จะว่าเล็กก็คงไม่เชิงแต่ว่ามันไม่ค่อยเป็นข่าวเท่าไหร่ เกิดขึ้นในประเทศอเมริกา รถนักเรียนบรรทุกนักเรียนเต็มคันรถเลย เป็นนักเรียนระดับประถม จะพานักเรียนกลับบ้าน คนขับเป็นคุณป้า ในอเมริกาโชเฟอร์ก็มีทั้งผู้หญิงทั้งผู้ชาย ขณะที่กำลังขับปรากฏว่าแกเริ่มอาการไม่ดี แล้วรถก็เริ่มจะชะลอ ปรากฏว่ารถลดความเร็วไปได้ไม่เท่าไหร่ คุณป้าแกก็ฟลุบลงเพราะว่าแกเป็นโรคหัวใจ พอฟลุบลงรถก็เริ่มแส่ส่ายปัดไปปัดมา เด็กนักเรียนทั้งรถเลยร้องกรี๊ดเลย ตกใจ เพราะว่ารถก็ยังเร็วอยู่แล้ว ก็ไม่ค่อยเป็นที่เป็นทางเท่าไหร่ เพราะรถปัดไปปัดมา

    ขณะที่เด็กในรถกำลังร้องตกใจ เด็กผู้ชายคนหนึ่งอายุ 13 แกนั่งอยู่ประมาณแถวที่ 5 จากประตู แกรีบลุกเลย วิ่งไปที่คนขับ แล้วก็จับพวงมาลัยเพื่อบังคับไม่ให้ปัดไปปัดมา แล้วแกก็เหยียบเบรค ค่อยๆ เหยียบ ปรากฏว่ารถสามารถจะหยุดได้โดยที่ไม่เกิดอันตราย ไม่ได้ชนเสาไฟฟ้า ไม่ได้ชนรถที่สวนมา เด็กทั้งรถซึ่งมีประมาณ 50 คนปลอดภัย แล้วคนก็ชื่นชมเด็กคนนี้มาก  มันเป็นเหตุการ์ณเล็กๆ แม้จะเป็นเหตุการณ์เล็กๆ ไม่มีใครตาย แต่ว่าถ้ามีใครตายก็คงเป็นข่าวดัง ข่าวที่ซึ่งควรจะเป็นข่าวใหญ่แต่มันกลายเป็นข่าวเล็กก็เพราะเด็กผู้ชายคนนี้แกช่วยกอบกู้สถานการณ์เอาไว้ได้ แกจะทำอย่างนั้นต้องมีสติ เพราะถ้าไม่มีสติ ขวัญจะเสียเพราะว่ารอบตัวก็มีแต่เสียงกรีดร้อง คนเราเวลาอยู่ท่ามกลางเสียงกรีดร้อง เสียงตกใจ บางทีก็เผลอ ตกใจไปด้วย

    เด็กคนนี้เรียกว่าใจแข็ง ใจแข็งในที่นี้คือเข้มแข็ง หมายความว่าไม่หวั่นไหว ใจกระเพื่อมง่ายๆ แล้วแกก็รู้ว่าควรจะต้องทำอย่างไร ก็มีคนถามว่าทำไมถึงรู้ว่าต้องไปจับพวงมาลัยแล้วก็เหยียบเบรค แกก็บอกว่าสังเกตไง นั่งรถคันนี้หรือว่านั่งรถโรงเรียนมาหลายครั้ง ก็สังเกตว่าจะออกรถอย่างไร และก็หยุดรถอย่างไร

    เด็กคนนี้นอกจากจะมีสติดีแล้ว ยังเป็นคนช่างสังเกต เด็กบางคนขึ้นรถ ไม่ได้สนใจว่าคนขับรถเขาขับอย่างไร เอาแต่จ้องดูโทรศัพท์มือถือ หรือไม่ก็คุยกัน แต่เด็กคนนี้แกเป็นคนเรียกว่าเป็นคนช่างสังเกต  อะไรที่เกิดขึ้นในแต่ละวันๆ ก็ใส่ใจรับรู้ แต่ที่สำคัญกว่านั้นคือการมีสติ เพราะว่าถึงจะรู้ว่าจะหยุดรถยังไง จะบังคับรถยังไง ถ้าสติแตก มันลืมหมดนะ