แต่ว่าสำหรับลูกแล้วเขาไม่รู้สึกถึงความรักที่พ่อแม่มีต่อเขา พ่อแม่อาจจะมีแต่ว่าความเรียกร้องคาดหวังไปบดบังความรักของพ่อแม่ ก็ทำให้เด็กหรือวัยรุ่นจำนวนหนึ่งเขารู้สึกว่าพ่อแม่ไม่ได้รักเขา แต่ว่าเลี้ยงดูเขาเพราะรู้สึกว่าเป็นหน้าที่เป็นอย่างนี้ก็เป็นธรรมดาที่จะมีเด็กหรือวัยรุ่นจำนวนหนึ่งเขารู้สึกว่าไม่เห็นจะต้องเป็นบุญเป็นคุณกันเลย เพราะเป็นหน้าที่ แต่ที่น่าสนใจคือ เขาไปเปรียบเทียบการเลี้ยงลูกกับการเลี้ยงหมาเลี้ยงแมว ที่จริงเปรียบเทียบแบบนี้ก็น่าคิด เพราะว่าหมาแมวไม่ว่าเจ้านายจะเลี้ยงยังไง มันก็รักเจ้าของ ยิ่งหมาแล้วด้วยมันภักดีเลยกับเจ้าของ เจ้าของอาจจะเลี้ยงเพราะว่าเป็นหน้าที่ แต่ว่าในสำนึกของหมาแล้วก็รวมทั้งแมวด้วย มันจะรู้สึกรักภักดีกับเจ้าของ จะเรียกว่ามีควากตัญญูก็ได้ มีตัวอย่างมากมายว่า หมาแมวเวลาเห็นเจ้านายเป็นทุกข์ มันก็เดือดร้อน มันก็พยายามช่วยเหลือ ตัวอย่างที่อาตมาเคยเล่ามาเยอะแยะ หมาแมวที่ช่วยเจ้าของด้วยความสำนึกในบุญคุณ