พระอาจารย์ไพศาล วิสาโล วัดป่าสุคะโต แสดงธรรมก่อนฉันเช้าวันที่ 1 พฤศจิกายน 2565

 

     มีชายสามคนเป็นเพื่อนกัน วันหนึ่งก็นัดเจอกันที่สถานีรถไฟหัวลำโพง เจอกันได้สักพักก็มีประกาศว่า ขบวนรถเลื่อนเวลาออก มีเวลาเยอะนะเกือบชั่วโมง ทั้งสามคนก็เลยชวนกันไปกินเบียร์ กินจนเพลิน ใกล้จะเมาแล้วปรากฏว่า ได้ยินเสียงประกาศบอก ขบวนรถนี้กำลังจะออก ทั้งสามคนนี่รีบวิ่งสุดชีวิตเลย

     แล้วก็รถก็ใกล้กำลังจะออก ก็วิ่งกันเต็มที่เลย ปรากฏว่าสองคนในสามวิ่งขึ้นรถได้ทัน ทิ้งเพื่อนอีกคนหนึ่งไว้ข้างหลัง เพราะว่าอุ้ยอ้ายวิ่งไม่ทัน ชายคนที่สามที่ถูกทิ้งนี้ก็ยืนหายใจเหนื่อยหอบเลย เหนื่อยมาก สักพักก็หัวเราะเสียงดัง

     นายสถานีรถไฟอยู่ใกล้ๆ ก็เลยงงเลย หัวเราะทำไม ขึ้นรถไฟไม่ทันไม่ใช่เหรอ ผู้ชายคนนั้นก็บอกว่า จะไม่หัวเราะได้ยังไง ไอ้สองคนที่อยู่บนรถนี่มันมาส่งผม คนส่งนี้วิ่งขึ้นรถนะลืมตัว ลืมตัวเพราะความเมา แต่ไม่ใช่เพราะความเมาอย่างเดียว มันเป็นเพราะว่าเพื่อนฝูงพากันวิ่ง ก็เลยวิ่งกันมั่ง เห็นรถก็เลยรีบวิ่งขึ้นรถ ลืมไปว่าตัวเองนี่แค่มาส่งเพื่อน

     นี่ทำให้นึกถึงเหตุการณ์หนึ่งที่ภาคเหนือ ในหมู่บ้านหนึ่งผู้หญิงคนนี้ท้องแก่ใกล้คลอด เป็นท้องแรก แล้วก็มีเพื่อนมาเยี่ยมเยียนเยอะเลย ไม่ต้องพูดถึงญาติมิตรนะเพราะว่าเป็นครอบครัวใหญ่ จู่ๆ ผู้หญิงก็ปวดท้องฉับพลันเลย ใกล้คลอดแล้ว คนที่มาเยี่ยมรวมทั้ง ญาติมิตรที่อยู่ในบ้านตื่นตกใจกัน ไปเรียกรถสองแถวมา

     รถสองแถวนี้ก็มาช้าเหลือเกินเพราะสมัย20-30 ปีก่อน ไม่ใช่ว่าในหมู่บ้านจะมีรถเยอะนะ ระหว่างที่รอนี่หญิงสาวก็ร้องด้วยความปวด ญาติๆ มิตรสหายก็ร้อนรนกระวนกระวาย เมื่อไรรถจะมาสักที พอรถมาถึงคนก็เฮโลวิ่งขึ้นรถเลย เพราะว่ามันต้องด่วนผู้หญิงใกล้คลอด แล้ว ต้องรีบพาส่งโรงพยาบาลทันที ขึ้นรถสองแถวกัน พอเต็มรถ พ่อแม่ของผู้หญิงก็บอกให้รีบออกเลยๆ โชเฟอร์ก็เร่งความเร็วทันที

     ปรากฏว่าทุกคนขึ้นรถหมด ยกเว้นผู้หญิงคนที่ใกล้จะคลอดถูกทิ้งไว้คนเดียว นี่เรื่องจริงนะ เรื่องก่อนหน้าเป็นเรื่องเล่า แต่นี่เรื่องจริง ทุกคนไปโรงพยาบาลหมด ยกเว้นผู้หญิงที่ใกล้คลอดถูกทิ้งเอาไว้

     อันนี้เพราะอะไร ความแตกตื่น ความตื่นตกใจ ลนลาน คิดแต่ว่าอย่างไรรถนี่จะต้องรีบออกๆ คนที่อยู่ข้างหน้าก็นึกว่าหญิงสาวนี้อยู่ข้างหลัง คนที่อยู่ข้างหลังก็คิดว่าหญิงสาวนี้อยู่ข้างหน้า ไม่ได้ตรวจสอบให้ถี่ถ้วน กว่าจะรู้นะว่าทิ้งผู้หญิงเอาไว้ที่บ้าน รถก็ถึงโรงพยาบาลเรียบร้อยแล้ว ถึงรู้ว่ามากันทุกคนเลย ยกเว้นผู้หญิงใกล้คลอด ความลืมตัวนี้ก็เกิดขึ้นได้ง่าย โดยเฉพาะเวลาที่ผู้คนเยอะแยะเข้ามาเกี่ยวข้องต่างคนต่างก็รีบ ต่างคนต่างก็ลนลาน ถ้าไม่ลืมตัวก็ลืมคนสำคัญ

     แล้วก็มีเรื่องหนึ่ง มีเพื่อนนัดกันไปเที่ยวทะเล อายุก็ประมาณสัก 30-40 ปี ได้เที่ยวทะเลอันดามันเพราะว่ามีปะการังสวย สมัยนั้นพีพีก็ยังไม่ย่ำแย่มาก ทุกคนก็ไปลอยคอกันดูปะการัง ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งอายุประมาณสัก 40 ก็ไปดำดูปะการังกับเขาด้วย ลอยคอโดยใช้ ห่วงยาง น้ำใส แค่อยู่ผิวน้ำนี่ก็เห็นปะการังโดยใช้สนอกเกิลดู

     สักพักผู้หญิงคนนี้ดูเต็มที่แล้วก็เหนื่อยขึ้นมาบนเรือ เรือนี้ก็ทอดสมอไว้ นั่งพักอยู่พักใหญ่เลยนะ จู่ๆก็มีคนเห็นปลาโลมาอยู่ไม่ไกลเลย คนในเรือซึ่งส่วนใหญ่เป็นผู้ชายก็รีบกระโจนลงทะเลเลย ว่ายน้ำไปหาปลาโลมา ผู้หญิงคนนี้ก็กระโดดโจนตามไปด้วย เพราะผู้ชายกระโจนนำ

     พอแกกระโจนลงน้ำแล้ว สักพักแกก็ร้องโวยวาย กูว่ายน้ำไม่เป็นๆ ว่ายน้ำไม่เป็น แล้วโดดไปทำไม ก็เห็นเพื่อนโดด ตัวเองก็โดดมั่งตามๆ กัน

     คนเรานี่บางทีพอทำตามกันไปแล้วก็ลืมตัว ว่ายน้ำไม่เป็นเลย แต่พอเห็นเพื่อนตัวกระโดด ตัวเองลืมนะลืมไปว่าตัวเองว่ายน้ำไม่เป็น คล้ายๆ กับสองคนที่วิ่งขึ้นรถ เห็นเพื่อนวิ่งเข้าวิ่งบ้าง แต่พอเห็นเพื่อนวิ่ง ตัวเองวิ่งเร็วกว่าก็เลยขึ้นรถได้ ลืมไปว่าเรามาส่งเพื่อน เราไม่ได้เดินทาง

     คนเรานี่ลืมตัวได้ง่ายนะโดยเฉพาะเวลาอยู่ท่ามกลางผู้คน เขาเฮแล้วก็เฮด้วยคือบางทีลืมไปว่า ให้เรามาทำไม หรือว่าเรากำลังทำอะไรอยู่ ลืมไปว่าเราว่ายน้ำเป็นเมื่อไหร่นี่ เห็นเพื่อนโดดน้ำก็โดดบ้าง

     ใช้เวลาอยู่กับผู้คน ต้องมีสติให้มาก ไม่มีสตินี่ พอเขาแตกตื่นแล้วก็แตกตื่นตามไปด้วย เฮโลไปด้วย บางทีมันก็ทำให้เกิดโศกนาฏกรรม ในตัวอย่างที่เล่ามานี้มันก็แค่เรื่องเล็กๆ น้อยๆ พลั้งเผลอลืมตัว ไม่ได้เสียหายมาก แต่บางทีมันเสียหายมาก อย่างพวกที่เหยียบกันตาย เหยียบกันตายเพราะว่าแตกตื่นนี้เกิดขึ้นเยอะมาก

     ยิ่งอยู่กับผู้คนมากๆ ยิ่งต้องมีสติให้ดี ใครเขาตื่นตกใจ เราอย่าไปตื่นตกใจด้วย เพราะว่าพอตื่นตกใจแล้ว การลืมตัวก็เกิดขึ้นได้ง่าย บางทีไม่ได้ตื่นตกใจ เพราะว่าเร่งรีบอะไร แต่เป็นเพราะว่ามีความตื่นเต้น อยากไปดูบ้าง หรือบางทีก็เกิดความกลัว อยากจะหนี แต่ถ้ามี สติ อยู่กับผู้คนนี่ก็กลายเป็นส่วนหนึ่งของฝูงชนไป แล้วก็ลืมเนื้อลืมตัว

     หรือแม้แต่อยู่คนเดียวก็ต้องระวัง เพราะว่าบางทีมีอะไรเร่งรีบก็ลืมได้ บางคนก็ลืมลูกไว้ในรถ เพราะรีบไปซื้อของ ทิ้งลูกไว้ในรถที่จอดไว้ในลานกว้าง จะรีบไปซื้อของ พอกลับมาเพิ่งรู้ว่าทิ้งลูกไว้ในรถ รถที่อยู่กลางแดด เด็กก็ถูกแดดเผา บางคนก็แค่ป่วยหนัก แต่บางคนก็ตายไปเลยก็มีนี่ต้องระมัดระวังให้มาก