แม่ค้าคนหนึ่งเปิดร้านขายไก่ย่างอยู่แถวราชดำเนิน เธอเข้าร่วมโครงการปันกันอิ่ม โครงการนี้เชิญชวนคนที่มีน้ำใจให้เอาเงินมาฝากไว้ที่ร้านอาหาร พ่อค้าแม่ค้าที่ร้านนั้นก็จะเปลี่ยนเงินนั้นให้กลายเป็นอาหาร แล้วเอาไปแจกให้กับคนที่ยากจนคนที่ไม่มีข้าวกิน บางคนก็มาที่ร้านมาขอข้าว แต่ว่าแม่ค้าคนนี้ไม่ได้รอคนมาขอข้าวขออาหาร 

เธอยังเอาอาหารที่มีคนฝากไว้ให้ในรูปตัวเงิน เอาไปแจกให้กับคนยากคนจน พวกคนไร้บ้าน พวกคนหาของเก่า เก็บของเก่า ซึ่งมีอยู่เยอะในละแวกของเธอ ในราชดำเนิน ก็มีคนยากจนอยู่เยอะเลย แถวป้อมพระสุเมรุ แถวภูเขาทอง แถวตรอกข้าวสาร เงินที่คนเอามาฝาก เขาก็ให้เป็นจำนวนอิ่ม อิ่มก็หมายความว่า เช่น ไก่ย่าง ราคา 25 บาท ถ้าฝาก 100 บาทก็เท่ากับ 4 อิ่ม ฝาก 50 บาทก็  2 อิ่ม บางคนฝาก 300 ก็หลายอิ่ม 12 อิ่มได้ 

ก็ทำให้แม่ค้าคนนี้มีกำลังที่จะไปแจกอาหารให้กับคนที่ยากไร้ และตัวเธอก็สมทบเพิ่มด้วย หากมีคนฝากมา 30 อิ่ม เธอก็สมทบอีก 10-15-20 อิ่ม ก็เป็น 50 อิ่ม แล้วก็เอาข้าวเหนียวไก่ย่างไปแจกเวลาปิดร้านไปตอนกลางคืน เธอเล่าประสบการณ์ว่า แค่วันแรกก็ประทับใจเลยเพราะว่าเอาอาหารไปให้กับคนที่เดือดร้อนยากจน เขาดีใจมากเลย บางคนก็ไม่รู้จักแต่ก็ยกมือไหว้ทั้งๆที่อายุก็มากกว่า หลายคนก็ยิ้มให้เรียกว่าทุกคนยิ้มให้ด้วยความดีใจว่า มีคนคิดถึงเขา ไม่ใช่แค่ดีใจอย่างเดียวยังซาบซึ้งใจด้วย 

อย่างคราวหนึ่ง เธอเอาข้าวเหนียวไก่ย่างไปให้คุณลุงที่กำลังเก็บหาของเก่าอยู่ข้างถนน ถามว่าลุงกินข้าวหรือยัง แกบอกว่ายังเลย แม่ค้าก็ยื่นให้ แกก็ขอบอกขอบใจ น้ำตาไหล บอกว่าไม่เคยมีใครมีน้ำใจอย่างนี้กับแกเลย มีคราวหนึ่งไปเติมน้ำมันที่ปั๊ม ก็เห็นเด็กปั๊มเอาใจใส่ดี แม่ค้าก็เลยถามเด็กปั๊มว่า กินข้าวแล้วหรือยัง เธอบอกยังเลยค่ะ แม่ค้าแม่ค้าก็เลยหยิบข้าวเหนียวไก่ย่างที่เตรียมเอาไว้ให้ เด็กปั๊มดีใจมากบอกว่าหนูทำงานมาตั้งหลายปี ยังไม่เคยมีใครถามว่ากินข้าวแล้วหรือยัง 

พี่เขาไม่เพียงแต่ถาม ยังเอาข้าวให้หนูด้วย พอดีใจแล้วก็น้ำตาไหลแล้วก็โผเข้ามากอดแม่ค้าเลย แม่ค้าก็ปลาบปลื้มมากเป็นประสบการณ์ที่ไม่เคยเจอตั้งแต่เป็นแม่ค้ามา เธอเล่าว่าทำอย่างนี้มา 7 วัน ปรากฏว่าเห็นความเปลี่ยนแปลง คนเก็บขยะก็ดี คนเร่ร่อนก็ดี เวลาผ่านหน้าร้านของเธอ ขวนขวายมาเก็บขยะที่มันอยู่หน้าร้านหรือรอบๆร้านเธอ ก็คล้ายกับว่าเป็นการตอบแทน ไม่มีเงินให้ก็ขอทำความสะอาดให้ก็แล้วกัน  

มีพนักงานเซเว่นคนหนึ่งก็ได้รับความเอื้อเฟื้อจากเธอ เวลาเดินผ่านหน้าร้านก็ยิ้มให้ ขี่มอเตอร์ไซด์ผ่านมาก็ยิ้ม กดแตรให้ บรรยากาศของร้านเธอเปลี่ยนไปเลย แต่ก่อนขายของคนเดียว ไม่รู้จักใคร แต่เดี๋ยวนี้มีเพื่อนมีมิตรมากมาย แล้วคนเขาก็ลือกันว่า ร้านนี้ไก่ย่างใจดี เธอรู้สึกว่า พอได้มาทำสิ่งดีๆแบบนี้ รู้สึกว่ามีความสุขมาก นอกจากมีความสุขแล้ว ยังเปิดโลกให้กับเธอได้มารู้จักกับคนหลายอาชีพ แล้วก็ได้มาเห็นว่าคนที่ลำบากกว่าเธอมีเยอะเลย ไม่มีกิน อย่างเธอก็แค่ค้าขายฝืดเคือง แต่ว่ายังสบายกว่าคนเหล่านี้อีกมาก 

คิดว่าพ่อค้าหรือแม่ค้าที่มีน้ำใจแบบนี้ อยากจะช่วยเหลือเอื้อเฟื้อคนยากคนจนที่ผ่านไปผ่านมาหรือในระแวกมีเยอะ แต่ส่วนใหญ่แล้วไม่ค่อยมีกำลัง โครงการปันกันอิ่ม ก็เปิดโอกาสให้คนมีน้ำใจเหล่านี้ได้ช่วยเหลือเกื้อกูลผู้ที่เดือดร้อน โครงการนี้ มีมูลนิธิเครือข่ายพุทธิกาประสานงานเชิญชวนให้คนที่อยากจะมาให้กำลังกับพ่อค้าแม่ขายที่ใจดีแบบนี้ อยากจะสนับสนุนก็เอาเงินมาฝาก กี่อิ่มก็แล้วแต่ 

แล้วพ่อค้าแม่ค้าก็เอาเงินนี้แปรเป็นอาหาร เป็นข้าวเหนียวไก่ย่างบ้าง เป็นก๋วยเตี๋ยวบ้าง เป็นขนมบ้าง เอาไปแจกให้กับคนที่เดือดร้อน ไม่ต้องรอให้เขามาที่ร้าน เพราะบางคนก็ไม่กล้า อาย พ่อค้าแม่ค้าเหล่านี้ก็สละเวลาเอาของ เอาอาหารไปแจกให้ แบบนี้มีเยอะ แต่เขาไม่มีกำลัง แต่ถ้าหากว่าใครที่มีกำลังอยากจะช่วยเหลือพ่อค้าแม่ค้าที่มีน้ำใจ หรืออยากจะช่วยเหลือคนยากคนจน แต่ไม่มีเวลา ไม่รู้ว่าจะไปช่วยอย่างไร ก็ฝากเงินกับพ่อค้าแม่ค้าเหล่านี้ 

จะเรียกว่าเป็นความเอื้อเฟื้อเกื้อกูล และก็เป็นการทำบุญไปด้วย ในตัว ทำบุญโดยที่ไม่ได้รู้จักว่าคนที่มารับความช่วยเหลือคือใคร ซึ่่งก็เป็นเรื่องที่ดี เพราะว่าบางครั้งคนที่เดือดร้อนมีเยอะมาก เราไม่รู้จักหน้าค่าตา แต่ถ้ามีตัวกลางมาช่วย ก็จะทำให้การทำบุญของเราส่งผลกว้างขวาง 

ใครอยากจะทำบุญ โดยเฉพาะวันสำคัญของชีวิต เช่น วันเกิด อันนี้ก็เป็นโอกาสนี้ เดี๋ยวนี้เขามีการทำบุญวันเกิดทำบุญเดือนเกิด แทนที่จะมาวัดเพราะไม่มีโอกาส ไม่มีเวลา หรือว่า บางทีวัดก็ปิด ก็มาทำบุญให้กับคนยากไร้ผ่านตัวกลาง ซึ่งตอนนี้ก็มีอยู่เยอะ ทั้งหน่วยงานการกุศล NGO หรือว่าร้านค้าเหล่านี้ การทำบุญไม่ว่าจะเป็นวันเกิดหรือเดือนเกิดในลักษณะแบบนี้ก็เป็นเรื่องที่น่าอนุโมทนา 

แล้วถ้าทำแล้ว จิตใจก็มีความสุขโดยเฉพาะเมื่อเรารู้ว่า สิ่งที่เราให้ เงินที่เราแบ่งปัน ไปถึงคนที่ยากไร้ นึกภาพถึงความดีใจที่เขาได้รับความเอื้อเฟื้อ เห็นเขาดีใจ เห็นรอยยิ้มของเขา เราก็พลอยมีความสุขไปด้วย อันนี้เป็นการเติมความสุขให้กับใจของเรา ซึ่งถ้าคิดเป็นตัวเงินแล้ว มันมากกว่าจำนวนเงินที่เราได้แบ่งปันหรือให้อีก อันนี้เป็นทานชนิดหนึ่งที่ส่งเสริมให้มีกันมากๆเพราะว่าคนที่เดือดร้อนมีเยอะโดยเฉพาะช่วงสถานการณ์ covid เดือดร้อนขาดแคลนทั้งอาหาร ปัจจัย 4 

คนไม่ป่วยเขาก็เดือดร้อน คนป่วยยิ่งเดือดร้อนเข้าไปใหญ่ ถ้าเราให้กำลังคนที่เป็นตัวกลาง มันก็ช่วยทำให้คนเดือดร้อนได้รับการช่วยเหลือเอื้อเฟื้อ เราทำแล้วมันก็ไปเติมไปส่งเสริมความกรุณาในใจเรา กรุณาคืออยากให้เขาพ้นทุกข์ พอกรุณาในใจเราได้รับการบำรุงด้วยการทำความดี จิตใจเราก็พลอยสงบเย็น เป็นสุข ยิ่งมีกรุณาในใจมากเท่าไร ก็เป็นคนที่สุขง่าย แล้วก็มีความทุกข์ได้ยาก มันเป็นความสุขที่เงินซื้อไม่ได้ แต่เงินสามารถจะช่วยได้ ถ้าใช้เงินให้เป็นประโยชน์ นั่นก็คือการให้ทานหรือการแบ่งปัน

- พระอาจารย์ไพศาล วิสาโล วัดป่าสุคะโต แสดงธรรมก่อนฉันเช้าวันที่ 22 กันยายน 2564