เราคงเคยได้ยินชื่อหลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ ท่านเป็นพระที่มีคนเคารพนับถือมาก  ไม่ใช่เฉพาะอยุธยาซึ่งเป็นบ้านเกิดของท่าน  แต่ว่ารู้จักกันทั่วทุกภาคของประเทศ  คนก็เชื่อกันว่าท่านมีอิทธิปาฏิหาริย์  มีความขลัง  มีคราวหนึ่งไฟไหม้ตรงข้ามกับกุฏิของท่าน  ไฟไหม้เข้ามาในวัดแต่ว่ากุฏิของท่านไม่ไหม้  คนก็เชื่อว่าท่านมีของดี  วันรุ่งขึ้นมีโยมคนหนึ่งบอกว่ามาขอพระ มาขอของดีจากท่าน หลวงปู่ดู่ตอบว่าก็พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ไงล่ะอันนี้ของดี ผู้ชายคนนั้นบอกว่า ไม่ใช่หลวงปู่ ผมหมายถึงพระที่เป็นองค์ๆที่กันไฟได้  หลวงปู่ท่านตอบว่าก็พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์นี่แหละดีอยู่แล้ว ไม่มีที่ดีกว่านี้แล้ว ผู้ชายคนนั้นทำหน้าผิดหวังแล้วก็กลับไปโดยที่ไม่ได้อะไรกลับไปเลย ไม่รู้ได้ของดีกลับไปหรือเปล่า ของดีในที่นี้ ไม่ใช่พระเครื่อง แต่หมายถึงพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์  พอเขากลับไปหลวงปู่ท่านพูดกับลูกศิษย์ว่า  คนเรานี่ก็แปลก ของดีของแท้ของจริงไม่เอา จะเอาแต่ของปลอม ของจริงคืออะไร คือพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ คือพระรัตนตรัยนั่นแหละ ส่วนพระเครื่องหลวงปู่ดูแล้ว คือของปลอม

            อีกคราวหนึ่ง ญาติโยมมาคุยกันเรื่องพระเครื่อง ก็คุยกันว่าพระเครื่องรุ่นไหนที่ขลัง ส่วนใหญ่ยกให้สมเด็จวัดระฆังว่าเป็นพระเครื่องที่ขลัง หลวงปู่ท่านไม่ว่าอะไร เสร็จแล้วภายหลังท่านพูดกับลูกศิษย์ว่าที่จริงแล้วฉันจะหาของดี ต้องหาของเก่า พระเก่าจริงๆถึงจะดี และพระเก่าที่สุดก็คือพระพุทธเจ้านั่นแหละ พระพุทธเจ้าเก่าที่สุดเป็นพระองค์แรก แต่คนไม่ค่อยสนใจ คนไปสนใจแต่ของที่ตามมารุ่นหลังๆ เช่นพระเครื่องเป็นต้น ความหลงในพระเครื่องถ้ามีพอประมาณก็ดี หลวงปู่ท่านไม่ได้ขัดขวาง ท่านบอกว่าพระเครื่องก็ดี แต่เป็นแค่ของดีภายนอก ต้องมีของดีภายใน ของดีภายในนี่ของแท้เพราะว่ามันมีอะไรมากระทบก็ได้แต่กาย หรือกระทบได้แต่ทรัพย์สินเงินทอง แต่ว่ามันไม่สามารถกระเทือนมาถึงใจได้เพราะมีพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ แต่พระพุทธ พระธรรม  พระสงฆ์

            ไม่ใช่ว่าต้องสวดหรือว่าอาราธนาอย่างเดียว ต้องปฏิบัติด้วย ปฏิบัติจนกระทั่งเข้าใจ  อย่างที่เราสวดเมื่อเช้า ผู้ใดถือเอาพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์เป็นสรณะแล้ว เห็นอริยสัจคือความประเสริฐ 4 ประการคือ ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรคอันนั้นแหละถือว่ามีสรณะอย่างแท้จริง แค่นับถือพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์แล้วแต่ว่าไม่ทำความเพียร ไม่มีปัญญาเกิดจนเข้าใจเรื่องอริยสัจ 4 ก็ถือว่ายังไม่มีหรือยังไม่นับถือพระรัตนตรัยอย่างแท้จริง  คนเราก็ไปหลงเอาสิ่งที่มันเป็นรูปธรรม เป็นสภาวะ ภูเขา ป่าไม้ รวมทั้งพระเครื่องด้วย

            สมัยที่หลวงพ่อเทียนมีชีวิตอยู่ มีหมอคนหนึ่งซึ่งดูแลท่านเอาพระเครื่องมาให้ดูแล้วก็พูดว่า พระเครื่องนี่ขลัง แต่ไม่แน่ใจว่าขลังจริงหรือเปล่า เลยมาถามหลวงพ่อเทียน หลวงพ่อเทียนถามว่า คนทำตายหรือยัง หมอคนนี้ตอบว่าตายแล้ว พระเครื่องตกทอดมาหลายรุ่นจนกระทั่งมาถึงหมอ หลวงพ่อเทียนก็เลยบอกว่าขนาดคนทำพระเครื่องยังตาย แล้วจะไปคาดหวังให้คนที่มีพระเครื่องไม่ตายได้ยังไง ยังไงก็ต้องตาย คนทำไม่ว่าเก่งแค่ไหน จริงๆแล้วแม้แต่หลวงพ่อโตซึ่งเป็นผู้ทำพระเครื่องสมเด็จวัดระฆังฯ ท่านก็มีวันมรณภาพละสังขารเช่นเดียวกับพระพุทธเจ้า เพราะฉะนั้นอย่าไปคิดว่าคนมีพระเครื่องแล้วจะไม่ตาย นี่เป็นความเข้าใจที่ผิด 

            คนเราถ้าจะหวังอะไรจากศาสนา จากพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ อย่าหวังเพียงแค่ว่าให้อยู่รอดปลอดภัย แคล้วคลาดจากอันตราย มีโชคมีทรัพย์ ให้หวังสิ่งที่ประเสริฐกว่านั้น เช่นคุณธรรม ความดี การสร้างบุญสร้างกุศล หรือว่าหวังถึงการพ้นทุกข์เลย ก็มีเรื่องเล่าว่ามีพระหนุ่มจะมาสึกกับหลวงปู่ดู่ อยากให้หลวงปู่ดู่พรมน้ำมนต์ให้ หลวงปู่ท่านไม่ได้ขัดข้อง ท่านก็พรมน้ำมนต์ให้ ระหว่างที่พรมน้ำมนต์ พระหนุ่มรูปก็นี้อธิษฐานในใจว่าขอให้ร่ำรวย ขอให้มีลาภ ขอให้มีทรัพย์สมบัติมีใช้ไม่มีวันหมด ลาภผลเพิ่มพูนทวีคูณ จะได้เอาเงินมาแบ่งทำบุญมั่ง นึกในใจ พอหลวงปู่พรมน้ำมนต์เสร็จก็พูดกับพระรูปนี้ว่า ที่ท่านหวังท่านคิดนี่มันต่ำเกินไป ทำไมไม่คิดสูงกว่านั้น ที่เหลือจะตามมาเองหรือที่คิดไปจะตามมาเอง พระรูปนั้นงงว่าท่านรู้ใจเราได้อย่างไร หลวงปู่ดู่ท่านพูดดี น่าคิด ที่ท่านคิดท่านปรารถนามันต่ำเกินไป ทำไมไม่คิดให้สูงกว่านี้ แล้วที่เหลือหรือที่คิดจะตามมาเอง  คิดสูงหมายถึงอะไร ก็คิดเรื่องการทำความดี สร้างบุญสร้างกุศล ถ้าหากว่าคิดแล้วทำด้วย ที่เหลือหรือที่คิดไปแล้วเช่นความมั่งมี ความร่ำรวย ลาภผลมันมาเอง หรือคิดไปไกลถึงขั้นพ้นทุกข์นิพพาน ชีวิตนี้ขอให้เข้าถึงพระนิพพาน เรื่องรวย มั่งมี ยศทรัพย์อย่างไรไม่สำคัญ ขอให้ได้เข้าถึงพระนิพพาน อย่างนี้แหละที่เรียกว่า คิดสูงหวังสูง

            คนเราเกิดมาควรตั้งจิตปรารถนาสิ่งนี้ เกิดมาทั้งทีถ้าหวังต่ำไปถือว่าใช้ความเป็นมนุษย์ของเราไม่คุ้มค่า   เกิดมาเป็นมนุษย์ก็ควรจะได้เข้าถึงธรรมะ เข้าใกล้พระนิพพานให้มากขึ้นๆ อันนี้เป็นประโยชน์สูงสุดแห่งการเกิดเป็นมนุษย์ มันน่าเสียใจที่หลายคนมองไม่เห็นนึกไม่ออกว่ามีสิ่งดีๆมากไปกว่านี้  คิดแต่เรื่องความร่ำรวย ความมั่งมี ยศทรัพย์ หลวงปู่ดู่ท่านเรียกว่าคิดต่ำ หมายถึงว่าหวังน้อยเกินไป ความเป็นมนุษย์ของเราสามารถให้อะไรกับเราได้มากกว่านั้นมาก