พระอาจารย์ไพศาล วิสาโล วัดป่าสุคะโต แสดงธรรมก่อนฉันเช้าวันที่ 5 สิงหาคม 2567

ได้ดูคลิปเกี่ยวกับหมาที่มีความรักความผูกพันกับเจ้าของมาก แล้วก็มีหลายคลิปเลย เวลาหมาซึ่งอยู่ในบ้านเห็นเด็กเจ้าของบ้านกลับจากโรงเรียน เดินยังไม่ถึงหน้าบ้านเลย หมานี่ก็วิ่งเข้าไปเลย ไปหาเจ้านาย แล้วก็กระโดด บางทีกระโดดให้เจ้านายอุ้มก็มีถ้าเป็นหมาตัวเล็ก ถ้าเป็นหมาตัวใหญ่ก็ไปกอดขาบ้างกอดตัวเจ้านายบ้าง

เจ้านายนี้ไม่ใช่มีแต่เด็กนักเรียนที่กลับจากโรงเรียน บางทีพ่อกลับจากทำงาน พอหมานี้เห็นแต่ไกลเลยนะ ก็กระโดดเข้าไปเลยวิ่งเข้าไปหา แล้วก็สวมกอดเรียกว่าดีใจมาก จะเห็นหมาหลายตัวเลยที่วิ่งเข้าไปหาเจ้านาย ยินดีที่เจ้านายกลับบ้าน

แต่เวลาดูคลิปแมว เป็นอีกแบบหนึ่งเลย คนเดินไปหาแมว ไปกอดแมว ไม่ค่อยเห็นแมวที่จะวิ่งไปหาเจ้าของ มีแต่คนวิ่งไปหาแมว แล้วก็ไปกอดไปลูบมัน

หมากับแมวนี้พฤติกรรมต่างกันเลยเวลาเห็นเจ้าของ คงเป็นเพราะว่าหมานี้มันรู้สึกว่า คนเป็นนายมัน มันก็เลยวิ่งไปหา แต่แมวมันคิดว่ามันเป็นนายคน เพราะฉะนั้น ก็เป็นหน้าที่ของคนที่จะต้องเดินมาหา มากอดมาลูบไล้มัน

คนที่เลี้ยงหมากับคนที่เลี้ยงแมวนี้ก็คงจะรู้สึกถึงความแตกต่างได้ เวลาเจอหมาเข้ามากอดมาเล่นด้วย แต่เวลาเจอแมวนี้คนต้องเดินไปหาแมว สั่งอะไรแมวก็ไม่ค่อยทำเท่าไหร่ เพราะว่ามันคงคิดว่าเราเป็นทาสมัน บางคนก็เลยเรียกตัวเองว่าเป็นทาสแมว แมวทำอะไรก็ต้องยอม ซึ่งก็ดีเป็นการลดอัตตาได้แบบหนึ่ง เพราะว่าคนเรานี้เวลามีอัตตาสูงนี้ชอบสั่ง

บางทีการเลี้ยงหมานี้ก็ทำให้เรามีอัตตาสูงได้เหมือนกัน เพราะสั่งอะไรมันก็ทำตาม ไม่มีบิดพลิ้ว แต่กับแมวนี้อีกแบบหนึ่งเลย เราต้องยอม คล้อยตามนิสัยของมัน ยอมคล้อยตามอารมณ์ของมัน และก็ไม่คาดหวังจากมัน เรียนรู้ที่จะไม่คาดหวัง รักแมวก็จริงแต่ไม่คาดหวัง เพราะว่าคาดหวังอย่างไรก็ไม่ได้สมหวัง แถมจะทุกข์เสียอีก แมวจะขีด แมวจะข่วน แมวจะกัดยังไงก็ไม่โกรธนะ เพราะว่าไม่คาดหวังว่าเขาจะต้องดีกับเรา

แต่ไม่ว่าจะเป็นหมาหรือแมว สำหรับหลายคนนี้มันช่วยเยอะเลย คนที่เหงาไม่ว่าจะเป็นวัยรุ่นหนุ่มสาว หรือว่าคนแก่ การเลี้ยงหมาเลี้ยงแมวนี้ช่วยคลายเหงาได้มากเลย และช่วยเยียวยารักษาใจได้

อย่างที่เล่าเมื่อ 2 วันก่อน นักกีฬาโอลิมปิกที่เครียด พอได้เจอหมาที่เขาพามาด้วยกับคณะ หมานี้ทำหน้าที่ผ่อนคลายความเครียด คนได้ลูบ คนได้เล่นกับหมาคนก็หายเครียด

เลี้ยงแมวนี้ก็ช่วยเยียวยาจิตใจได้ คนที่เป็นโรคซึมเศร้าหลายคนก็บอกว่าเลี้ยงแมวแล้วดีขึ้น เพราะว่าใจไม่ไปหมกมุ่นอยู่กับความทุกข์ในอดีต เพราะว่าพอไปจมอยู่กับเรื่องราวที่เจ็บป่วยในอดีตแล้วก็ทำให้จิตใจดิ่งอยู่ในความทุกข์ แต่พอเลี้ยงแมว ได้เล่นกับแมว ดูแลเขา เรื่องที่จะคิดจมอยู่กับอดีตก็น้อยลง

บางคนนี้ได้ดิบได้ดีเพราะแมว เมื่อสัก 40-50 ปีก่อนนี้มีดาราอเมริกันคนหนึ่งดังมาก เป็นผู้หญิงสาวสวย แต่ตอนหลังนี้มีปัญหาด้านความรัก รวมทั้งด้านการแสดง เครียด ทุกข์ ก็เลยไปกินเหล้า กินเหล้าเรื่อยๆจนกระทั่งติดเหล้าไปเลย พอติดเหล้านี้งานก็เสีย ไปแสดงที่ไหนก็แสดงได้ไม่ดี ไม่มาตามนัดก็บ่อยจนคนเลิกจ้าง

และยังมีปัญหากับคนรอบข้างรวมทั้งพ่อแม่พี่น้อง งานการก็แย่ไม่มีเงินใช้ ความสัมพันธ์ก็ตกต่ำ ก็ยิ่งทำให้จมดิ่งในความทุกข์ก็ไปหาเหล้าหนักเลยนะ เพื่อนๆก็พยายามช่วย ช่วยพาไปสถานฟื้นฟูบำบัดคนติดเหล้า แต่ว่ากลับมาก็ติดเหล้าใหม่ เป็นเช่นนี้หลายครั้งจนเพื่อนระอาเลย หลายคนบอกหมดหวังแล้วกับเพื่อนคนนี้

จนกระทั่งวันหนึ่ง มีเพื่อนคนหนึ่งเอาลูกแมวมาให้เธอ บอกช่วยเลี้ยงหน่อย ตอนที่เธอเห็นลูกแมวนี้เธอปฏิเสธว่า ฉันจะเลี้ยงได้อย่างไร ตัวฉันยังเอาไม่รอดเลย ไม่เลี้ยงหรอก แต่เพื่อนก็คะยั้นคะยอให้รับแมวไป เธอก็รับแมวไปแบบเสียไม่ได้ ถึงบ้านก็ทิ้งแมว ไปที่ร้านผับบาร์ กลับมาตี 2 ตี 3 กลับมาเห็นลูกแมวยังไม่ได้กินอะไรเลย ก็ต้องหาอาหารให้มันกิน แล้วบางวันเมาอย่างเดียวเลย

จนกระทั่งแมวนี้หิวไม่มีอะไรกิน เธอนึกถึงแมวก็เริ่มที่จะบังคับควบคุมตัวเอง อย่างน้อยก็กลับบ้านไม่ดึกนัก หรือว่าเวลาหลับก็อย่าเมาค้างเพราะว่าไม่อย่างนั้นแมวจะไม่มีคนดูแล แมวยังเด็กยังเล็ก

ที่ละน้อยทีละน้อย เธอก็เริ่มควบคุมตัวเอง กลับบ้านให้ตรงเวลา ตื่นก็ตรงเวลา แล้วก็นอกจากให้อาหารแมวแล้ว ก็ต้องรู้เวลาในการเอาถาดขี้ถาดเยี่ยวของแมวไปทิ้ง เริ่มมีความผูกพันกับแมว และก็มีความห่วงใยความเป็นไปของแมว และก็รู้ว่าถ้าตัวเองสำมะเลเทเมาแบบนี้นี่แมวคงแย่ ก็เริ่มที่จะควบคุมตัวเองโดยเฉพาะการกินเหล้า เริ่มลดเหล้า ยังกินอยู่แต่ลด จะได้ไม่ทำให้แมวนี้เดือดร้อน ทีละน้อย ทีละน้อยเธอก็ค่อยๆมีวินัยกับตัวเอง และก็กินเหล้าน้อยลง

สุดท้ายนี้ เธอก็หายติดเหล้า เลิกเหล้าได้ก็เพราะแมว ที่จริงต้องเรียกว่าเลิกเหล้าได้เพราะความห่วงใย ความรักแมว เพราะถ้าไม่รักแมวไม่ห่วงใยแมวนี้เธอก็จะใช้ชีวิตไปตามปกติ สำมะเลเทเมาเหมือนเคย แต่นี่เพราะรักเพราะห่วงใยแมว และรู้ว่าถ้าเธอยังสำมะเลเทเมาแบบนี้แมวก็ไม่มีอะไรกิน หรือว่าแมวก็จะเดือดร้อน

สุดท้ายเธอก็เลิกเหล้าได้ และก็กลับมาสู่วงการแสดงอีกครั้งหนึ่ง เรียกว่ากลับมาเป็นผู้เป็นคนได้ก็เพราะแมว หรือกลับมาเป็นผู้เป็นคนได้ก็เพราะความรัก ความห่วงใยแมว

ก็มีหลายคนที่ชีวิตเขาเปลี่ยนไป หรือว่าเขาดีขึ้นได้ก็เพราะสัตว์เลี้ยง บางคนเป็นโรคซึมเศร้า แต่ว่าก็เริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ เพราะว่าการไม่ใช่แค่เลี้ยงดูแมวหรือสัตว์เลี้ยงอย่างเป็นเวลา แต่มีความสุขด้วยกับการที่ได้อยู่ได้เล่นกับแมวกับหมา

เพราะฉะนั้น หลายแห่งหลายที่เลยเขาก็เอาสัตว์เลี้ยงมาเป็นตัวช่วยบำบัดคนเป็นโรคซึมเศร้า อย่างในอเมริกานี้มหาวิทยาลัยหลายแห่งก็มีบริการให้ยืมหมาไปเลี้ยง เอาหมาไปเลี้ยงสำหรับคนที่เป็นโรคซึมเศร้า พอดีขึ้นแล้วค่อยเอาหมามาคืน

หมานี้เขาก็ฝึกมาอย่างดีเพื่อสามารถอยู่กับคนที่แปลกหน้าได้ หรือสามารถที่จะอยู่กับคนที่เป็นโรคซึมเศร้าได้ บริษัทบางแห่งนี้มีห้องสมุดให้ยืมแมวเอาไปดูแล 1 วัน แล้วเอามาคืนเพื่อให้พนักงานหรือเจ้าหน้าที่นี้หายเครียด มีแมวมานั่งอยู่บนโต๊ะ แมวนี้ก็ถูกฝึกมาไม่ให้เดินเพ่นพ่าน มันก็นั่งอยู่บนโต๊ะ คนเห็นก็รู้สึกเพลิน คลายเครียดได้

เพราะฉะนั้น ความรักความผูกพันกับสัตว์นี้มันก็มีผลในการเยียวยาจิตใจคนเราได้ไม่น้อยเลย.