ตามความเป็นจริง ลำดับที่ 97

วันที่ 13 ธันวาคม 2557

ขอให้ทุกคนทุกท่านจงเจริญสติ สร้างความรู้สึกรับรู้สัมผัสของลมหายใจของเราให้ชัดเจน นั่งตามสบาย วางกายให้สบาย ไม่ต้องพนมมือ หยุดความนึกคิดปรุงแต่งต่าง ๆ  หยุดภาระหน้าที่ต่าง ๆ  ทางสมมติ เราก็หยุดมาแล้ว ทีนี้เรามาสร้างความรู้ตัว หรือว่ามาเจริญสติให้ชัดเจน ฟังไปด้วยน้อมสำเหนียก ลองสูดลมหายใจเข้าไปยาว ๆ  ลึก ๆ  แล้วก็ผ่อนลมหายใจออกมายาว ๆ  

การสูดลมหายใจยาว ผ่อนลมหายใจยาวนี่ กายของเรา ก็สบายขึ้นเยอะใจของเราก็จะสงบตั้งมั่นขึ้น ความรู้สึกสัมผัสของลมที่วิ่งเข้ากระทบปลายจมูกของเราก็ชัดเจน ความรู้สึกตัวตรงนี้แหละในหลักธรรมท่านเรียกว่า ‘สติรู้กาย’ ถ้าเรารู้ให้ต่อเนื่องก็เรียกว่า ‘สัมปชัญญะ’ ความพลั้งเผลอผิดพลาด เริ่มใหม่ ความรู้สึกตัวพลั้งเผลอ เริ่มใหม่ เริ่มอยู่บ่อย ๆ  

หัดวิเคราะห์หัดสังเกต การหายใจเข้า หายใจออก หายใจยาว หายใจสั้น หายใจธรรมชาติเป็นลักษณะอย่างนี้ ถ้าเรามีความรู้ตัวอยู่ปัจจุบันที่ต่อเนื่อง เราก็จะรู้ลึกลงไป รู้ลักษณะของใจ ใจที่ปกติเป็นอย่างไร ใจที่เกิดกิเลสเป็นอย่างไร เราละได้หรือไม่ ทำไมใจถึงเกิด ทำไมความคิดกับใจเขาเคลื่อนเข้าไปรวมกัน เป็นสิ่งเดียวกัน เป็นตัวเดียวกันได้ ทำให้เกิดอัตตาตัวตนได้ นี่แหละความหลง หลงในกาย หลงในขันธ์ห้า

ถ้าสังเกตทัน ใจกับอาการของความคิด เขาแยกออกจากกัน ใจก็จะพลิก เขาเรียกว่า ‘หงายของที่คว่ำ’ หรือว่า ‘แยกรูปแยกนาม’ ใจก็จะว่าง กายก็จะเบา การละกิเลสของเราก็ต้องตามมาอีกกำลังสติปัญญาของเราจะเร็วไวแหลมคมหรือไม่

อะไรคือสมมติ อะไรคือวิมุตติ ความหมายของภาษาธรรม ภาษาโลกเป็นอย่างไร สักแต่ว่าดู สักแต่ว่ารู้ สักแต่ว่าฟัง เป็นอย่างไร ทวารทั้งหกทำหน้าที่อย่างไร เราต้องแยกให้ได้ แจงให้ได้ ให้ใจรับรู้ แล้วก็หมั่นพร่ำสอนใจของเรา มองเห็นหนทางเดิน ตั้งแต่ตื่นขึ้นมา กำลังสติของเราอบรมใจของเราได้แล้วหรือยัง กำลังสติของเราเร็วไวเฉียบขาดแล้วหรือยัง เราก็ต้องพยายาม

ทุกคนก็มีบุญถึงได้เกิดมาเป็นมนุษย์ แล้วก็มีโอกาสได้พบพระพุทธศาสนาอีกด้วย พระพุทธองค์หรือว่าพระพุทธเจ้าท่านสอนเรื่องอะไร เราต้องพยายามทำความเข้าใจให้มี ให้ปรากฏขึ้นที่ใจของเรา วิธีการละกิเลส เราจะละได้อย่างไร มีหมด ท่านค้นพบแล้วก็เอามาเปิดเผย เอามาจำแนกแจกแจงให้พวกเราปฏิบัติตาม จนปรากฏขึ้นที่ใจของเรา ท่านถึงบอกให้เชื่อ อย่าไปปล่อยวันเวลาทิ้ง ทั้งสมมติทั้งวิมุตติ เราก็ทำหน้าที่ของเราให้ดี

แต่เวลานี้กำลังสติของเรามีอยู่ แต่มีไม่เพียงพอ พอที่จะเข้าไปอบรมใจได้ พอที่จะเข้าไปละกิเลสได้ มีด้วยแรงบุญ มีด้วยแรงศรัทธา ต่างคนต่างก็เดินทางเพื่อที่จะถึงจุดหมายปลายทาง บางคนก็ถึงช้า บางคนก็ถึงเร็ว ถ้าไม่ถึงจริง ๆ  ก็จะไปต่อภพหน้า เพราะว่าตราบใดที่ใจยังเกิดอยู่

สร้างความรู้สึกรับรู้สัมผัสของลมหายใจให้ชัดเจนกันนะ ทำใจให้โล่ง สมองให้โปร่ง มีความรู้สึกรับรู้อยู่ที่ปลายจมูกของเราให้ชัดเจน อยู่หลายคนก็เหมือนกับอยู่คนเดียว อยู่คนเดียวขณะนี้ ก็ให้รู้ว่าลมวิ่งเข้าวิ่งออกกระทบปลายจมูกของเราให้ชัดเจนกันนะ

พากันไหว้พระพร้อม ๆ  กัน ค่อยไปสร้างสานต่อ