หลวงพ่อฝากไว้ ลำดับที่ 82

วันที่ 3 กันยายน 2557

ขอให้ญาติโยมทุกคนทุกท่านจงเจริญสติ  สร้างความรู้สึกรับรู้ สัมผัสของลมหายใจของเราให้ชัดเจน ตั้งแต่ตื่นเช้าขึ้นมา เราได้สร้างความรู้ตัวแล้วหรือยัง ถ้ายังก็เริ่มเสียนะ อย่าไปปล่อยโอกาสทิ้ง อย่าไปปล่อยเวลาทิ้ง

การรู้กาย รู้ลมหายใจ รู้ให้ต่อเนื่อง รู้ให้เชื่อมโยง ตั้งแต่ตื่นขึ้นมา เพียงแค่การเจริญสติ พวกเราก็ไม่ค่อยจะมีความเพียรกัน  ไปนึกเอา ไปคิดเอา แต่การทำบุญให้ทาน ศรัทธาในส่วนอื่น  ใจที่ฝักใฝ่ในการทำบุญนั้นมีอยู่ ใจที่ศรัทธา เชื่อมั่นในพระรัตนตรัยนั้นมีอยู่ การทำบุญให้ทาน พรหมวิหารนั้นมีอยู่ แต่การเกิดของใจมีตลอดเวลา การเกิดของความคิด หรือว่าอาการของขันธ์ห้านั้นมีตลอดเวลา เพราะว่าเขาเกิดมานาน เขาหลงมานาน ถ้าไม่หลงไม่เกิด เขาหลงมาเกิดอยู่ในภพของมนุษย์ มาสร้างกายเนื้อ มาปิดบังตัววิญญาณเอาไว้ ซึ่งวิญญาณในขันธ์ห้าของเรานั่นแหละ หรือว่าใจนั่นแหละ ทำอย่างไรเราถึงจะรู้เท่าทัน ท่านถึงให้เจริญสติลงอยู่ที่กายของเราให้ได้เสียก่อน

คำว่า ‘ปัจจุบันธรรม’ ความรู้ตัวอยู่ปัจจุบันธรรม ลมหายใจเข้า หายใจออก มีความรู้สึกรับรู้อยู่ ลึกลงไปอีก ถ้าความรู้ตัวต่อเนื่อง เชื่อมโยง เข้มแข็ง เราก็จะรู้ลักษณะของใจ ใจที่ไม่เกิด ใจที่ปกติ ใจที่ปราศจากกิเลส ใจที่คลาย จากแยกรูปแยกนาม คลายจากขันธ์ห้าเป็นอย่างไร จะค่อยไล่เรียงลงไปเรื่อย ๆ ลักษณะอาการของขันธ์ห้ากับใจรวมกันได้อย่างไร อะไรคือส่วนรูป อะไรคือส่วนนาม

ถ้าใจคลายออกจากขันธ์ห้า เราก็จะเข้าใจคำว่า อัตตากับอนัตตา  ถ้าเราตามดู รู้ความเกิดความดับของขันธ์ห้าที่มาปรุงแต่งใจ ใจว่างรับรู้อยู่ เราก็จะเข้าใจคำว่า อนิจจัง ทุกขัง อนัตตาในภาษาธรรมภาษาโลก พยายาม เพียงแค่การเจริญสติให้ต่อเนื่อง ให้เชื่อมโยง พวกเราก็ไม่ค่อยจะสนใจกัน อาจจะรู้ตัวได้บ้าง เป็นบางครั้งบางคราว ภายในห้านาที ความรู้สึกตัวเรามีสักนาทีหรือไม่ ทั้ง 5นาที 10นาที เป็นชั่วโมง เป็นวัน เป็นเดือน เป็นปี จนเป็นอัตโนมัติ จนรู้กาย รู้ใจ ได้ทุกอิริยาบถ

ช่วงใหม่ ๆ นี้ ปัญญาเก่า ปัญญาโลกีย์เขาปิดกั้นเอาไว้หมด เพราะว่ากิเลสมารต่าง ๆ เขาไม่ยอมแพ้ง่าย ๆ ความเกิดเขาก็หาเหตุหาผล ตัววิญญาณเขาก็หาเหตุหาผลในการเกิด ในการเที่ยว เพราะเขาหลงมานาน ขันธ์ห้าเขาผุดขึ้นมาปรุงแต่งใจ เขาก็หาเหตุหาผล

นอกจากบุคคลที่สร้างตบะ บารมี แล้วก็เจริญสติเข้าไปอบรมใจ หมั่นพร่ำสอนใจตัวเอง แก้ไขใจตัวเอง หมั่นขัดหมั่นเกลา ชี้เหตุชี้ผล เห็นเหตุเห็นผล การเกิดการดับ เหตุผลทั้งสมมติ เพียงแค่เหตุผลระดับของสมมติ เราก็ยังสมมติของเราให้บริบูรณ์ สภาพสมมติของเราก็จะไม่ได้ลำบาก เพียงแค่สมมติเราก็ยังลำบากอยู่

ทางด้านจิตใจก็ยังขาดการอบรม ขาดการพิจารณา ขาดการวิเคราะห์ ก็ยิ่งห่างไกล ก็ต้องพยายาม มันไม่เหลือวิสัยหรอก ก็ต้องพยายามเอา ล้มแล้วลุกขึ้นมาใหม่ พระพุทธเจ้าท่านสอนเรื่องอะไร เราก็พยายามดำเนินให้มี ให้เกิดขึ้นที่ใจของเรา รู้ด้วย เห็นด้วย เข้าถึงด้วย ท่านถึงบอกให้เชื่อ ในหลักธรรมนั้น ท่านให้ฝึกหัดปฏิบัติลงอยู่ที่กาย ที่ใจของเรา ครูบาอาจารย์ก็เป็นแค่เพียงแผนที่ ชี้แนะแนวทางให้ เราต้องมาศึกษาลงที่กาย แล้วก็ลงที่ใจของตัวเรา การพูด การสื่อ การอธิบาย หรือว่าการอ่านหนังสือตำรา ก็เป็นแค่เพียงสื่อความหมายวิธีการแนวทางเท่านั้นเอง

ถ้าเราทำความเข้าใจแล้ว อะไรควรละ อะไรควรเจริญ จนหมดความสงสัย หมดความลังเล ธรรมเกิดขึ้นปรากฏที่ใจของเรา ใครรู้ใจ หรือว่าเห็นใจ หรือว่ารู้จิตรู้ใจของเรา คนนั้นก็เห็นธรรม คนไหนเห็นใจ คนนั้นก็เห็นพระพุทธเจ้า

พระพุทธเจ้า ‘พุทธะ’ ก็คือ ‘ผู้รู้’ นั่นแหละความหมายของคำว่า ‘พุทธะ’ ก็คือ ‘ผู้รู้’  รู้ รู้ใจ ใจรับรู้ เพราะว่าใจเป็นธาตุรู้ แต่เวลานี้ ทั้งรู้ ทั้งหลง ทั้งเกิด เราต้องมาเจริญสติ มาสร้างผู้รู้ เข้าไปอบรมธาตุรู้ ไปศึกษา ไปแยก ไปคลาย ไปทำความเข้าใจให้เขารับรู้ความเป็นจริง  ทำงานภายในให้มันจบ เรียบร้อย แล้วก็ยังสมมติของเราให้เกิดประโยชน์

อยู่คนเดียวก็แก้ไขใจเรา อยู่หลายคนเราก็แก้ไขใจเรา ถึงวาระเวลาก็ต้องได้พลัดพรากจากกัน ไม่ได้พลัดพรากจากกันตอนเป็น ก็ต้องได้พลัดพรากจากกันตอนตาย เพราะเป็นกฏของไตรลักษณ์ เราจงพยายามดำเนินให้รู้แจ้งเห็นจริงเสีย ขณะยังมีลมหายใจอยู่ ‘รู้’ จากน้อย ๆ ไปหามาก ๆ จนทำความเข้าใจได้เต็มรอบนั่นแหละ หมดความสงสัย ละได้หมดนั่นแหละ ถึงจะอยู่ได้เป็นสุข หรือยังสมมติของเราให้ได้บริบูรณ์

นี่แหละเราพยายามยังสมมติ ถ้าเราไม่มีความเสียสละ ก็คงจะทำไม่ได้ ไม่มีพรหมวิหาร ไม่มีความอดทน ไม่มีการกระทำ ความสมบูรณ์แบบทางสมมติก็เกิดขึ้นไม่ได้ เราพยายามช่วยกันทำ เราได้ทำบุญ สร้างบุญให้กับตัวเรา ทำบุญให้กับหมู่ ให้กับคณะ ให้เพื่อนเกิดแก่เจ็บตายด้วยกัน มีโอกาสเราได้สร้างบุญใหญ่ ได้ช่วยกัน ไม่ว่างานอะไรเราก็ช่วยกัน

สร้างความรู้สึกให้เชื่อมโยง ให้ต่อเนื่องกัน สักนาที 2 นาทีก็ยังดีนะ

พากันไหว้พระพร้อม ๆ กัน ค่อยไปศึกษาทำความเข้าใจต่อกันนะ