ตามความเป็นจริง ลำดับที่ 78

วันที่ 9 กันยายน 2557

เจริญธรรมญาติโยมทุกคนทุกท่าน ขอให้ญาติโยมจงเจริญสติ สร้างความรู้สึกรับรู้ สัมผัสของลมหายใจ ที่วิ่งเข้าวิ่งออกกระทบปลายจมูกของเราให้ชัดเจน นั่งตามสบาย วางกายให้สบาย แล้วก็หยุดความนึกคิดปรุงแต่งต่าง ๆ เอาไว้ ชั่วครั้งชั่วคราว ถึงเราละไม่ได้ เดินปัญญาแยกรูปแยกนาม ดับความเกิดไม่ได้ ก็ขอให้หยุด ขณะที่เรากำลังนั่งอยู่นี่แหละ ฟังไปด้วย น้อมสำเหนียก

ลองสูดลมหายใจเข้าไปยาว ๆ ลึก ๆ แล้วก็ผ่อนลมหายใจออกมายาว ๆ อย่าไปบังคับลมหายใจ พยายามฝึกให้เกิดความเคยชิน หายใจเข้า หายใจออก มีความรู้สึกรับรู้อยู่ อันนี้เขาเรียกว่า ‘สติรู้กาย’ ถ้าเรารู้ให้ต่อเนื่อง เขาเรียกว่า ‘สัมปชัญญะ’ มีความรู้ตัวทั่วพร้อม พลั้งเผลอเริ่มขึ้นมาใหม่ พลั้งเผลอเริ่มขึ้นมาใหม่ จนเกิดความเคยชิน อย่าไปทิ้ง

บางทีหายใจเข้าหายใจออก ก็เกิดความอึดอัด ก็เลยปล่อยปละละเลย ทั้งที่เราก็หายใจอยู่ เรามาสร้างความรู้ตัวใหม่ คือความรู้ตัว รู้กาย นี่แล้วก็ลึกลงไปก็จะรู้ลักษณะของใจ รู้ความปกติของใจ รู้การเกิดการดับของใจ รู้จักแก้ไขปรับปรุง อบรมใจตัวเราว่าอะไรผิดอะไรถูก อะไรควรทำ อะไรควรละ อะไรควรเจริญ รู้ความคิดที่ผุดขึ้นมาปรุงแต่งใจ ซึ่งเรียกว่า ‘อาการของขันธ์ห้า’ ในกายของเรามีอยู่ห้าขันธ์ มีอยู่ห้ากอง มีวิญญาณเข้ามาครอบครอง มาสร้างขึ้นมาอยู่ในภพของมนุษย์

นอกจากปัญญาของพระพุทธองค์เท่านั้นแหละ ที่จะจำแนกแจกแจง ชี้เหตุชี้ผลลงไป ถึงจะมองเห็นความเป็นจริงได้ เพราะว่าทุกคนหลง ถ้าไม่หลงก็ไม่ได้มาเกิด เพียงแค่การเกิด เกิดอยู่ในภพมนุษย์ มาหลงอยู่ในภพมนุษย์ แต่วิญญาณยังเกิดต่ออีก ขนาดมีกายเนื้ออยู่ ยังสร้างขันธ์ห้ามาปกปิดตัวเอง ตัววิญญาณยังเกิดต่ออีก ถ้าภพมนุษย์แตกดับก็ไปตามวิบากของกรรม

ถ้าเรามาศึกษา มาทำความเข้าใจ คำว่า ‘กรรม’ คือ การกระทำ กรรมระดับสมมติ กรรมระดับวิมุตติ การปล่อยการวาง การละ การศึกษา การค้นคว้า แต่เวลานี้ เรามาทำปัจจุบันให้ดี ขณะที่เรายังมีลมหายใจอยู่ เรามีหน้าที่อย่างไร เราจะทำหน้าที่อย่างไร ชีวิตของเรา การดำเนินชีวิตของเราจะอยู่ในความราบรื่น อยู่ในความสุข จนกว่าจะหมดลมหายใจ ก็ต้องพยายามศึกษา ค้นคว้าเอา ทำเอา ทำให้กันไม่ได้ นอกจากเราจะทำเอา

เอาละวันนี้ ขอเจริญธรรมเพียงเท่านี้ พากันไหว้พระพร้อม ๆ กัน พากันไปสร้างสานต่อ ทำความเข้าใจกันนะ