ตามความเป็นจริง ลำดับที่ 64

วันที่ 29 กรกฎาคม 2557

ขอให้ญาติโยมทุกคนทุกท่านจงเจริญสติให้ต่อเนื่อง ตั้งแต่ตื่นเช้าขึ้นมา เราได้สร้างความรู้ตัวให้ต่อเนื่องให้เชื่อมโยงแล้วหรือยัง ถ้ายังก็พยายามเสียนะ อย่าไปปล่อยโอกาสทิ้ง อย่าไปปล่อยเวลาทิ้ง

ไม่ว่าจะอยู่ในอิริยาบถไหน ถ้าเรามีความรู้ตัวที่ต่อเนื่อง เราก็จะเห็นการเกิดการดับของจิตวิญญาณในกายของเรา เห็นการเกิดการดับของความคิด ซึ่งอยู่ในกายของเรา ซึ่งเป็นส่วนนามธรรม แต่ความรู้ตัวของเราไม่ต่อเนื่องไม่ชัดเจน เราก็เลยรู้ไม่เท่าทันใจ ว่าใจส่งออกไปภายนอกได้อย่างไร ความคิดผุดขึ้นมาปรุงแต่งใจได้อย่างไร

ทั้งที่ใจก็เป็นบุญ อยากทำบุญ อยากได้บุญ อยากรู้ธรรม ความอยากที่เกิดจากตัวใจนั่นแหละคือความเกิด เขาปิดกั้นตัวเขา เรามาเจริญสติเข้าไปหยุด เข้าไปดับ เขาก่อตัวตรงไหน เราดับตรงนั้น ก็จะถึงตัวใจ ถ้าใจคลายออกจากความคิดได้เมื่อไหร่ เขาก็จะคลายความหลง เราก็จะเข้าใจคำว่า ‘อัตตากับอนัตตา’ ตามแนวทางของพระพุทธองค์

ตามหลักของความเป็นจริง ใจตัวเดิมนั้นไม่มีอะไร มีแต่ความว่างเปล่า แต่เขาหลงมาตั้งนาน เขาถึงหาที่อยู่ หาอะไรมาปกปิดตัวเองเอาไว้หมด กำลังสติของเราต้องหัดสังเกต หัดวิเคราะห์ หัดอบรมใจของตัวเราเองอยู่ตลอดเวลา จนกว่าใจของเราจะละกิเลสได้หมด แล้วก็ดับความเกิดได้หมด มองเห็นหนทางเดินของตัวเราเอง

การพูดง่ายนะ แต่การกระทำ การลงมือ เราต้องพยายามทำความเพียรให้เต็มที่ เป็นคนที่ขยันหมั่นเพียร เพียรจนไม่มีอะไรที่จะเหลืออยู่ที่ใจของเรา ในสิ่งที่ไม่เหลือนั้น ก็จะมีความบริสุทธิ์ความรับรู้อยู่ เราไม่เข้าใจเท่าไหร่ เราก็ยิ่งเพิ่มความเพียรให้เป็นทวีคูณ

ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน เรารู้จักฝึกฝนสติ แล้วเอาสติปัญญาไปใช้ แก้ไขตัวเราปรับปรุงตัวเรา ใจของเราเกิดกิเลสหยาบกิเลสละเอียด มันมีกันหมดทุกคนนั่นแหละ จะมีมากมีน้อยก็มีกันหมด กายของเรานี่แหละคือก้อนกิเลส กายของเรานี่แหละก้อนกรรม ก้อนสมมติ เราต้องศึกษาให้ละเอียด ทีนี้ก็ยังออกไปสู่สมมติ สู่โลกธรรมที่เราเข้าไปยุ่งเกี่ยว

แต่ละวัน ๆ ตื่นขึ้นมา ถ้าไม่รู้ใจ ก็ไม่รู้จะปฏิบัติอะไร เจริญสติ ไม่รู้จักการสร้างสติ ก็มีตั้งแต่กิเลส ปัญญาของกิเลสเอาไปใช้การใช้งาน โดยความหลงอยู่ตลอดเวลา อาจจะหลงอยู่ในสิ่งที่ดี หลงบุญหลงกุศล หลงการสร้างคุณงามความดี ในหลักธรรมแล้วท่านก็ให้ละหมด ให้ละหมดแต่ยังสร้างคุณงามความดี แต่ไม่ให้ยึด สร้างเพื่อให้เกิดประโยชน์ ไล่เรียงลงไปจัดระบบระเบียบความเกิดความดับการปรุงการแต่งของจิตวิญญาณ การปรุงการแต่งของขันธ์ห้า การกระทำของเรา แก้ไขตัวเรา ปรับปรุงตัวเราอยู่ตลอดเวลา มีความสุขในการดู ในการรู้ ไม่ว่าจะอยู่ในอิริยาบถไหน ทุกสิ่งก็ล้วนแต่เป็นอาจารย์สอบอารมณ์เรา มีสติที่เราสร้างขึ้นมาเป็นคนคอยตรวจสอบใจของเรา สอบได้ สอบตกก็อยู่ตรงการเกิด การดับ การหลงของใจนั่นแหละ เราแก้ไขได้ระดับไหน ระดับบน ระดับล่าง ระดับกลาง จนใจไม่เกิด

วันนี้ขอเจริญธรรมเพียงเท่านี้ พากันไหว้พระพร้อม ๆ กัน พากันไปสร้างสานต่อทำความเข้าใจกันเอานะ