ตามความเป็นจริง ลำดับที่ 57

วันที่ 17 กรกฎาคม 2557

เจริญธรรมญาติโยม พี่น้องเราทุกคนทุกท่านจงเจริญสติ สร้างความรู้สึกรับรู้สัมผัสของลมหายใจของเราให้ชัดเจน อันนี้เป็นการย้ำ เป็นการเตือน พวกเราต้องพยายามสร้างความรู้ตัวตั้งแต่ตื่นขึ้นมา แล้วก็พยายามทำให้ต่อเนื่อง เพื่อที่จะไปอบรมใจ ไปพิจารณาใจ รู้การเกิดการดับของใจ

ลักษณะอาการของใจที่เกิดเป็นอย่างไร อาการของความคิด หรือว่าอาการของขันธ์ห้าเป็นอย่างไร กายของเราทำหน้าที่อย่างไร ทวารทั้งหก หูตาจมูกลิ้นกาย เขาทำหน้าที่อย่างไร เสียงก็สักแต่ว่าเสียง เราน้อมเข้าไปดูรู้ที่ใจ รู้ความปกติของใจ ก็ต้องพยายามฝึกฝนตัวเรา แก้ไขตัวเรา ปรับปรุงตัวเราอยู่ตลอดเวลา ทุกเรื่องในชีวิตตั้งแต่ตื่นขึ้นมาจนกระทั่งจะหมดลมหายใจ

ขณะที่ยังไม่ถึงเวลานั้น ก็ให้ทำความเข้าใจ แก้ไขใจของเราให้ได้เสียก่อน ว่าใจของเรามีความสุข มีความสงบ ใจของเราปกติ หรือว่าใจของเรามีความกังวล มีความฟุ้งซ่าน ไม่ใช่ว่าไปปล่อยปละละเลย วันเวลาทุกลมหายใจเข้าออกมีคุณค่ามากมายมหาศาล

รู้ใจของเรานี่แหละ เป็นงานชิ้นแรกในชีวิต ตั้งแต่ตื่นขึ้นมา รู้ใจ สติปัญญาดำเนิน พากายไปให้ใจรับรู้ งานภายนอกงานภายใน งานภายนอกก็งานเกี่ยวกับสังคม เกี่ยวกับโลก เกี่ยวกับสมมติ เราก็ยังประโยชน์ของสมมติให้ดี คนมีบุญมีอานิสงส์ฟังนิดเดียว ไม่ปล่อยเวลาทิ้ง ตื่นขึ้นมาก็รีบแก้ไข งานภายนอกก็รีบแก้ไข ทำให้ดี เอาตั้งแต่ภายในเสียก่อนก็ล้นออกไปสู่ภายนอก

ไม่ว่าพระว่าโยมว่าชีก็เหมือนกันหมด อยู่ในวัดของเรา งานก็เยอะ เราก็ช่วยกัน ใช้เวลาว่างให้เกิดประโยชน์ ละนิวรณ์ ละความเกียจคร้าน สร้างประโยชน์สร้างอานิสงส์ได้มากมาย ฝากเอาไว้ในแผ่นดิน ฝากเอาไว้กับสถานที่ ต่อไปก็จะได้มีความสุข ความขยันหมั่นเพียร การสร้างบารมี สร้างอานิสงส์ทั้งภายนอกภายใน เอาแต่ความเกียจคร้านเข้าครอบงำครั้งหนึ่ง ครั้งสอง ครั้งสาม ก็มากขึ้น ๆ

ถ้าเรามีความขยันหมั่นเพียร ครั้งหนึ่ง ครั้งสอง ครั้งสาม ก็มากขึ้น ๆ พยายามฝึกตัวเรา อายุน้อย ๆ ก็พยายามฝึก อย่าสร้างสะสมความเกียจคร้านเข้าครอบงำ มันจะติดตามตัวของเราไปในวันข้างหน้า เราได้มาฝากประโยชน์ฝากอานิสงส์เอาไว้ ถึงเราจากไปอานิสงส์ในส่วนที่เราสร้างก็ยังสืบต่อลูกต่อหลานของพวกเรา พวกเราจากไปคนรุ่นใหม่ก็มาสร้างสานต่อ

อะไรที่จะเป็นประโยชน์ อะไรที่จะเป็นบุญ เราก็ทำ การสำรวจใจ การละกิเลส เราก็พยายามละ แก้ไขตัวเรา บอกตัวเรา ใช้ตัวเรา อะไรควรทำก่อน อะไรควรทำหลัง ประโยชน์ใกล้ ประโยชน์ไกล ก็ต้องพยายามกันนะ

ถ้าเราไม่แก้ไขตัวเราแล้ว ไม่มีใครจะแก้ไขให้เราได้เลย เรานั่นแหละแก้ไขเรา เจริญสติเข้าไปแก้ไขใจของเราให้ได้เสียก่อนว่าทำไมใจถึงเกิด ทำไมใจถึงหลง ทำไมใจถึงเป็นทาสของกิเลส กิเลสหยาบหรือกิเลสละเอียด เราก็ต้องแก้ไขไม่ใช่ว่าไม่แก้ไข ไม่ใช่ว่าไปปล่อยปละละเลย ยิ่งเราอยู่รวมกันเยอะ ๆ เราก็พยายามเพิ่มความเสียสละ เพิ่มความขยันหมั่นเพียร เพิ่มความรับผิดชอบด้วยกัน เราอยู่บ้านหลังใหญ่ เราก็ช่วยกัน บุญก็จะเป็นบุญใหญ่ ฝากเอาไว้ในแผ่นดิน

สร้างความรู้สึกรับรู้การหายใจเข้าออกให้ชัดเจนกันนะ

พากันไหว้พระพร้อม ๆ กัน พากันไปศึกษาทำความเข้าใจต่อกันเอานะ