ตามความเป็นจริง ลำดับที่ 45

วันที่ 19 พฤษภาคม 2557

ขอให้ญาติโยมเราทุกคนทุกท่านจงเจริญสติ สร้างความรู้สึกรับรู้สัมผัสของลมหายใจของเราให้ชัดเจน ตั้งแต่ตื่นเช้าขึ้นมา เราได้สร้างความรู้ตัวแล้วหรือยัง เราได้วิเคราะห์กายของเรา เราได้วิเคราะห์ใจของเราแล้วหรือยัง ลักษณะของการเจริญสติที่ต่อเนื่องที่เชื่อมโยงเป็นอย่างไร การเอาสติปัญญาไปรู้เท่าทันใจเป็นอย่างไร ใจที่แยกออกจากความคิด หรือว่า ‘แยกรูปแยกนาม’ เป็นอย่างไร

เราต้องพยายามหัดวิเคราะห์ รู้ไม่ทัน เราก็รู้จักควบคุม รู้จักหยุดรู้จักดับ ไม่ใช่ว่าอยากจะได้ตั้งแต่ธรรม อยากจะได้ตั้งแต่บุญ ความอยากนั้นก็ปิดกั้นตัวเขาไว้หมด เราต้องรู้จักขัดเกลา พิจารณาแก้ไข ขยันหมั่นเพียร อยู่คนเดียวก็ขยันสังเกต ขยันวิเคราะห์ ความรู้ตัวพลั้งเผลอได้อย่างไร กิเลสเกิดขึ้นเมื่อไหร่ กิเลสหยาบ หรือว่ากิเลสละเอียด เราไปปล่อยปละละเลยไม่ได้ เพราะว่าเป็นเรื่องของเราทุกคน ไม่ใช่เรื่องของคนอื่น

แนวทางนั้นมีมาตั้งนาน แต่เราไม่เริ่มเดิน อาจจะเดินอยู่ เดินสะปัดสะเปะ เดินแล้วก็ก้าวหน้าถอยหลัง ๆ ส่วนมากจะถอยหลังเสียมากกว่า ไม่พยายามเดินให้ถึงจุดหมาย แล้วค่อยนั่งพักดู ค่อยพักผ่อน ก็ต้องพยายาม

ไม่ว่าพระว่าชี ไม่ว่าจะอยู่ในอิริยาบถไหน เป็นการฝึกฝนตัวเราทั้งนั้น อย่าไปเลือกกาล เลือกเวลา ตราบใดที่ยังมีลมหายใจอยู่นั่นแหละ ทุกคนก็ต้องมีเวลาปฏิบัติ อย่าไปคิดว่าเวลานั้นเวลานี้ กิเลสมันไม่ได้เลือกกาลเลือกเวลาหรอก มันเกิดขึ้นเมื่อไหร่ สติปัญญาของเราเตรียมพร้อม เราก็จัดการมันเมื่อนั้น

แต่ความหลงนี่สิ มันคลายยาก ถ้ากำลังสติ กำลังความเพียรไม่เพียงพอ มันก็ยากที่จะเข้าไปคลายได้ ชี้เหตุชี้ผลได้ แต่ก็ไม่เหลือวิสัย ถ้าเราจะเอาจริง ๆ ก็ถึงจุดหมายได้ด้วยกันทั้งนั้น ถึงกันหมดทุกคนนั่นแหละ จะถึงช้าหรือถึงเร็ว บางคนก็ถึงช้า บางคนก็ถึงเร็ว บางคนก็เร่ร่อน ไปเที่ยวที่โน่นบ้างเที่ยวที่นี่บ้าง กว่าจะกลับคืนมาได้ ก็เริ่มใหม่ มันไม่ถึงจริง ๆ ก็ไปต่อเอาภพหน้า ตราบใดที่ใจยังเกิดอยู่ ก็ต้องพยายามกัน จนกระทั่งใจของเราสะอาดบริสุทธิ์ ไปที่ไหนก็จะมีตั้งแต่ความสุข

สร้างความรู้สึกรับรู้การหายใจเข้าออกให้เชื่อมโยงให้ต่อเนื่องกันสักนาทีสองนาทีก็ยังดี ดีกว่าไม่ได้ทำ

พากันไหว้พระพร้อม ๆ กัน ค่อยไปศึกษาทำความเข้าใจกันเอานะ