หลวงพ่อฝากไว้ ลำดับที่ 42

วันที่ 24 พฤษภาคม 2557

ขอให้ญาติโยมเราทุกคนทุกท่านจงเจริญสติ สร้างความรู้สึกรับรู้สัมผัสของลมหายใจของเราให้ชัดเจน ตั้งแต่ตื่นเช้าขึ้นมาเราได้สร้างความรู้ตัวแล้วหรือยัง ถ้ายังก็เริ่มเสียนะ อย่าไปปล่อยโอกาสทิ้ง อย่าไปปล่อยเวลาทิ้ง เสียดายเวลา

การทำบุญให้ทานพวกเราก็ฝักใฝ่สนใจกันอยู่ ตั้งแต่พ่อแม่ปู่ย่าตายาย แต่การเจริญสติ การสังเกต การวิเคราะห์ การเกิด การดับของใจ หรือว่าการเกิดการดับวิญญาณในกายของเรา วิญญาณในขันธ์ห้าของเรา ว่าทำไมเขาถึงเกิด ลักษณะที่ใจที่ปราศจากกิเลสเป็นยังไง ใจที่คลายจากความคิดเป็นอย่างไร เจริญสติเข้าไปอบรมใจของเราอยู่เรื่อย ๆ อยู่บ่อย ๆ จนเป็นอัตโนมัติ จนใจของเราคลายออกจากความหลงซึ่งเรียกว่า ‘แยกรูปแยกนาม’ หรือว่า ‘สัมมาทิฏฐิ’ ความรู้แจ้งเห็นจริง

การตามทำความเข้าใจ การรอบรู้ในกองสังขาร การรอบรู้ในความคิด การรอบรู้ในโลกธรรมแปด มีอยู่หมดทุกอย่างเลย อยู่ในกายของเรา วิญญาณก็อยู่ในกายของเรา แต่เวลานี้วิญญาณของเราชอบเกิด ชอบคิด ชอบเที่ยว สารพัดอย่างที่เขาจะหาเหตุหาผลส่งออกไปภายนอก ทั้งส่งออกไปภายนอก ทั้งรวมกับขันธ์ห้าด้วย ทั้งรวมกับสติปัญญาด้วย ไปด้วยกัน พุ่งไปด้วยกันหมด

ในหลักธรรมท่านให้จำแนกแจกแจง แยกแยะออกให้เห็นเป็นคนละส่วนคนละชิ้น แต่เขาก็รวมกันอยู่ ความรู้ตัวอยู่ปัจจุบันหรือว่าสติรู้กายนี้ ของเรายังไม่ต่อเนื่อง บางทีก็มีบ้างกระปิดกระปรอย บางทีก็ไม่มี บางทีก็มีเป็นบางช่วงบางครั้งบางคราว อย่างเช่นการควบคุมจิต เวลาจิตเกิดความโกรธ เวลาจิตเกิดความอยาก รู้จักควบคุม อันนี้เขาเรียกว่าช่วงนั้นมีสติควบคุมใจ ควบคุมจิตอยู่ แต่การสังเกต การวิเคราะห์ให้ต่อเนื่อง ทุกอย่างทุกเรื่อง จนกว่าใจของเราจะคลายออกจากความคิด ตรงนี้แหละไม่ค่อยจะมีกันเท่าไหร่ เวลาเกิดความทุกข์ทีถึงจะไปสนใจดูก็เลยรู้ไม่ทัน

เราต้องพยายามดู พยายามรู้ พยายามศึกษาทำความเข้าใจกายของเราทำหน้าที่อย่างไร ทวารทั้งหกทำหน้าที่อย่างไร ขณะนี้ใจของเรามีความอ่อนน้อมถ่อมตน หรือว่ามีความแข็งกระด้าง หรือว่าจิตใจของเรามีอคติ มีมลทิน หรือว่ามีความกังวลฟุ้งซ่านอะไร เราก็รู้จักฝึกหัดขัดเกลาตัวเรา แก้ไขตัวเรา ปรับปรุงตัวเรา ได้บ้างไม่ได้บ้างก็พยายามทำ ดีกว่าไม่ได้ทำ ทำอยู่บ่อยๆ

ทำกายให้เป็นวัด ทำใจให้เป็นพระ เอาชนะตัวเราแล้วเราก็จะชนะหมดทุกอย่าง ธรรมะเป็นเรื่องของตัวเรา เป็นเรื่องของเรา กายของเราคือก้อนธรรม ใจของเราก็คือองค์ธรรม ตัวใจนั่นแหละคือตัวธรรม แต่เราไม่เห็นต้นเหตุ ไม่รู้ลักษณะฐานที่อยู่ของเขา เรารู้อยู่ตั้งแต่ว่า คิดก็รู้ ทำก็รู้ มันหลงอยู่ในความรู้ตรงนั้น

เราต้องพยายามเจริญสติเข้าไปอบรมใจบ่อย ๆ ชี้เหตุชี้ผลจนใจยอมรับความเป็นจริงได้นั่นแหละ เขาถึงจะสงบนิ่งได้ การดับการละไม่มี มันก็ยากที่จะสะอาดบริสุทธิ์ เราก็ต้องละกิเลสด้วย เจริญพรหมวิหารด้วย ทุกสิ่งทุกอย่างประกอบกันเข้า สร้างบุญสร้างอานิสงส์ให้มีให้เกิดให้เต็มเปี่ยม ทำบุญให้กับตัวเรา เราละความเกียจคร้าน เพิ่มความขยันหมั่นเพียร เพิ่มความรับผิดชอบ รู้จักฝักใฝ่ รู้จักสนใจ รู้จักแสวงหา มีอะไรประโยชน์ใกล้ ประโยชน์ไกล ประโยชน์ตนประโยชน์ท่าน

พระพุทธองค์ท่านสอนเรื่องอะไร สอนเรื่องอัตตา สอนเรื่องอนัตตา คำว่า ‘อัตตา’ เป็นอย่างไร ‘อนัตตา’ เป็นอย่างไร สอนเรื่องสมมติ สอนเรื่องวิมุตติ คำว่า ‘สมมติ’ เป็นลักษณะอย่างไร ‘วิมุตติ’ เป็นลักษณะอย่างไร ทำอย่างไรเราถึงจะเข้าถึงสิ่งพวกนี้ เราก็ต้องพยายามทำตาม

การเจริญสติรู้ตัวอยู่ปัจจุบันเป็นลักษณะอย่างนี้ รู้ตัวที่ต่อเนื่องเป็นมหาสติ มหาปัญญา เป็นอย่างนี้ การละกิเลสหยาบกิเลสละเอียดเป็นอย่างนี้ มันมีหมดนั่นแหละ เว้นเสียแต่ว่าพวกเราจะขยันหมั่นเพียร ทำความเข้าใจศึกษาให้ถึงจุด ๆ นั้นหรือไม่เท่านั้นเอง รู้แล้ว เห็นแล้ว เราละได้อีกหรือไม่ ก็ขึ้นอยู่กับความเพียรของเรา

ก็ต้องพยายามกัน ไม่ว่าพระ ว่าโยม ว่าชี ทุกอิริยาบถ ยืน เดิน นั่ง นอน  กิน อยู่ ขับถ่าย เมื่อเรารู้จักแนวทางแล้วไปทำความเพียรกัน ไม่ว่าจะทำการทำงาน หมั่นสังเกตใจ ปรับสภาพใจให้ใจรับรู้ อย่าไปเลือกกาลเลือกเวลา ทุกอิริยาบถเรามีสติคอยดูรู้ใจของเราอยู่ตลอดเวลาตั้งแต่ตื่นขึ้นมา ตั้งแต่ยังไม่ลุกจากที่ จนกระทั่งนอนหลับ ถ้าความเพียรของเรามีเพียงพอ กำลังสติของเราเป็นมหาสติ แม้ตั้งแต่กระทั่งเวลาเราหลับเราก็ยังรู้ใจของเรา

เราก็ต้องพยายามเอา พยายามอย่าไปทิ้งบุญ ในการทำบุญในการให้ทาน การสร้างบุญ สร้างอานิสงส์ สร้างประโยชน์ ใครได้ยินข่าวทราบข่าวก็ช่วยกันทำ จากหนักก็เป็นเบา จากเบาก็แทบไม่มี อานิสงส์แห่งบุญไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนก็สำเร็จลุล่วงลงไปด้วยดี พวกเราจงมาอนุโมทนา สาธุร่วมกัน ก็จะได้มีอานิสงส์แห่งบุญนั้นๆ ในสิ่งที่พวกเราทำ

เอาล่ะวันนี้ก็ขอเจริญธรรมเพียงเท่านี้ พากันไหว้พระพร้อม ๆ กัน พากันไปสร้างสานต่อทำความเข้าใจกันนะ