หลวงพ่อฝากไว้ ลำดับที่ 39

วันที่ 30 เมษายน 2557

ขอให้ญาติโยมเราทุกคนทุกท่านจงเจริญสติ สร้างความรู้สึกรับรู้สัมผัสของลมหายใจให้เชื่อมโยง ให้ต่อเนื่องกันสักพักหนึ่ง ถึงเราไม่ได้สร้างให้ต่อเนื่อง เราก็พยายามสร้างให้ต่อเนื่องเสียในขณะที่เรากำลังนั่งอยู่นี่ ดีกว่าไม่ได้ทำ หยุดความนึกคิดปรุงแต่งต่าง ๆ เอาไว้ชั่วครั้งชั่วคราว ลองสูดลมหายใจเข้าไปยาว ๆ ลึก ๆ เพียงแค่เรื่องการหายใจเข้าออก เรายังขาดการรู้ที่ชำนาญ ทำบ่อย ๆให้เกิดความเคยชิน

อยู่คนเดียวเราก็สังเกต น้อมเข้าไปดูรู้ว่า ลมหายใจเข้ากระทบปลายจมูกเป็นลักษณะอย่างนี้ มีความรู้สึกเป็นลักษณะอย่างนี้ ลมหายใจออกมีความรู้สึกเป็นลักษณะอย่างนี้ เป็นธรรมชาติหรือเปล่า หรือว่าไปบังคับ หรือว่าไปกด ไปข่ม เราพยายามหัดสังเกตหัดวิเคราะห์

ความรู้ตัวที่ต่อเนื่องเชื่อมโยง เขาเรียกว่า ‘สติรู้กาย’ แล้วก็รู้ต่อเนื่องเขาเรียกว่า ‘สัมปชัญญะ’ พยายามรู้ให้ต่อเนื่อง ให้ยาวนาน แล้วก็ลึกลงไปอีก ถ้าเรามีสติรู้กายอยู่กับปัจจุบัน เราจะรู้ลักษณะของใจ รู้ลักษณะของการเกิดของใจ รู้ลักษณะการเกิดของความคิดว่าเขาเกิดอย่างไร ลักษณะของใจที่ปราศจากกิเลสเป็นอย่างไร ใจที่คลายจากความคิดเป็นอย่างไร ใจที่ว่าง ความว่างเป็นลักษณะอย่างไร ในความว่างนั้นมีวิญญาณหรือว่าตัวใจรับรู้อยู่ ใจก็จะเผยตัวออกมาให้เราเห็นชัดเจน อาการของขันธ์ห้า ก็จะเผยตัวออกมาให้เราเห็นชัดเจน

อะไรควรทำความเข้าใจ อะไรควรละ ตามทำความเข้าใจให้รู้ทุกเรื่อง อะไรควรละ อะไรควรเจริญ เราก็จะมองเห็นหนทางเดินของตัวเรา สนุกอยู่กับบุญ ตัวใจนั่นแหละตัวบุญ ทำใจให้เป็นบุญ ทำกายให้เป็นบุญ ทำวาจาให้เป็นบุญ ไปที่ไหนเราก็อยู่กับบุญ ไม่ตกอับ ไม่ลำบาก แม้แต่เทวดาก็คอยช่วยเหลืออยู่ตลอดเวลา ท่านไม่ให้ลำบาก ขอให้อยู่ในกองบุญกองกุศลเอาไว้

การดำเนินชีวิต จิตของเราจะถึงจุดหมายปลายทางหรือไม่ ก็ขึ้นอยู่กับการขัดเกลากิเลสของเรา เราขัดเกลาได้มาก ละได้มากเท่าไหร่ ใจของเราก็จะสูงขึ้นไปเรื่อย ๆ จนไม่มีอะไรเหลือ จนไม่กลับมาเกิดกันแหละ เกิดก็ด้วยสติ เกิดด้วยปัญญา บริหารด้วยสติ บริหารด้วยปัญญา มีโอกาสอย่าไปปล่อยเวลาทิ้ง เสียดายเวลา

ทุกลมหายใจเข้าออกรู้จักสร้าง รู้จักขวนขวาย รู้จักทำให้มีให้เกิดขึ้นอยู่ตลอดเวลา ไม่ว่าจะอยู่ในอิริยาบถไหน ยืน เดิน นั่ง นอน กิน อยู่ ขับถ่าย ทวารทั้งหกทำหน้าที่อย่างไร วิญญาณในกายของเราทำหน้าที่อย่างไร เราก็ต้องพยายามศึกษาให้ละเอียด เขาเรียกว่า ‘วิปัสสนา’ ก่อนที่จะศึกษาได้ละเอียดได้ เราต้องอบรมใจ สังเกตใจ จนกว่าใจของเราจะคลายออกจากขันธ์ห้า ซึ่งเรียกว่า ‘แยกรูปแยกนาม’

การได้ยิน ได้ฟัง ได้อ่าน ทุกคนได้ยินได้ฟังกันอยู่ตลอดเวลา หลวงพ่อก็พูดเรื่องเก่าทุกเช้านี่แหละ พวกท่านจงไปทำเถอะ จากน้อย ๆ ไปหามาก ๆ จนเต็มรอบ สักวันหนึ่งก็จะเข้าใจในคำที่หลวงพ่อพูดอยู่ทุกวัน การแยกรูปแยกนาม เป็นลักษณะอย่างนี้นะ ขันธ์ห้าที่ว่าเป็นกอง เป็นขันธ์ เป็นลักษณะอย่างนี้นะ ภาษาธรรม สักแต่ว่าดู สักแต่ว่ารู้ เป็นลักษณะอย่างนี้ เราแยก รูป รส กลิ่น เสียง ออกจากใจของเรา ทวารทั้งหกเขาก็ทำหน้าที่ของเขา มีความคิดผุดขึ้นมา ใจเคลื่อนเข้าไปรวม ถ้าสังเกตทัน ใจจะแยกออกอย่างนี้ ใจก็จะพลิก ใจก็จะหงาย นี่ถ้ากำลังสติของเรามีความต่อเนื่องเราก็จะเห็นสักวันหนึ่ง

พยายามขยันหมั่นเพียร ใจเกิดกิเลสเราก็รู้จักดับ รู้จักละ รู้จักกด รู้จักข่ม เราดับได้ตั้งแต่ภายในใจของเรา ตั้งแต่เริ่มก่อตัว หรือว่าเราดับได้ตั้งแต่เขาออกมาทางกาย ทางวาจา อะไรเป็นกุศล หรือว่าอกุศล มันจะไล่เรียบเรียง แจงลงไปเรื่อยๆๆๆ จนหมดความสงสัย หมดความลังเล จนมองเห็นอะไรทะลุปรุโปร่ง สติปัญญาของเราก็จะกลายเป็นมหาสติ มหาปัญญา ใจยอมรับความเป็นจริงได้ สติปัญญา สมาธิเขาจะรักษาเราเอง ช่วงที่ใจเต็มรอบหมด

ช่วงใหม่ ๆ นี้สติไม่มี เราก็ต้องสร้างให้มี ใจยังเกิดเราต้องดับ ต้องควบคุม อบรม ฝืน จนกว่าใจจะคลาย คลายแล้วก็ละกิเลส ทำความเข้าใจได้แล้ว ถึงจะอยู่กับสมมติอย่างมีความสุข อยู่กับสมมติ กายของเราเข้าไปร่วมสมมติให้ใจรับรู้ ไม่ใช่ว่าทำปุ๊บมันได้ปั๊บ ต้องคอยสร้างสะสม หมั่นวิเคราะห์ หมั่นสังเกต หมั่นทำความเข้าใจ หมั่นเจริญตบะบารมีไปเรื่อย ๆ ถึงเวลามันเต็มก็ต้องเต็ม

อยู่คนเดียวก็ต้องเข้าใจ อยู่หลายคนก็ต้องเข้าใจ เพราะว่าการดำเนินของเราไปเรื่อย ๆ เหมือนกับเราปลูกผลไม้สักต้น เราจะไปเร่งให้ออกดอกออกผลวันเดียวก็ไม่ได้ ก็ต้องอาศัยกาล อาศัยเวลา อาศัยการดูแล ถึงเวลาแล้วเราไม่อยากจะได้ดอกได้ผล เราก็ต้องได้ เพราะว่าการดูแลของเรามี การปฏิบัติใจของเรามี ถึงเวลามันก็ได้ เรามีความเสียสละ เรามีความขยันหมั่นเพียร เรามีความอดทน เรามีการละกิเลส มีการเจริญพรหมวิหารอยู่ตลอดเวลา ถึงเวลาเราไม่อยากจะได้ มันก็ได้ในสิ่งที่เราดำเนิน ก็ต้องพยายามกัน

เอาล่ะวันนี้ขอเจริญธรรมเพียงเท่านี้ พากันไหว้พระพร้อม ๆ กัน พากันไปสร้างสานต่อ ทำความเข้าใจกันเอา หลวงพ่อเพียงแค่เล่าให้ฟัง