ตามความเป็นจริง ลำดับที่ 37

วันที่ 8 พฤษภาคม 2557

ขอให้ญาติโยมเราทุกคนทุกท่านจงเจริญสติ สร้างความรู้สึกรับรู้สัมผัสของลมหายใจของเราให้ชัดเจน แล้วก็ให้ต่อเนื่อง ให้ต่อเนื่องกันสักคืบ สักห้านาที สิบนาที พยายามฝึกให้เกิดความเคยชิน ตั้งแต่ตื่นขึ้นมา แล้วก็รู้จักลักษณะของการเจริญสติ แล้วก็รู้จักวิเคราะห์ใจของตัวเราเอง รู้จักพิจารณา

เพียงแค่การสร้างความรู้ตัวให้ได้เสียก่อน ต่อไปข้างหน้าก็ได้รู้จักควบคุมใจ รู้จักพิจารณาใจ รู้จักแก้ไขใจ อบรมใจทำไมใจถึงเกิด ทำไมใจถึงหลงกับความคิด กับอารมณ์ ซึ่งเป็นฝ่ายนามธรรมด้วยกัน

ถ้าความรู้ตัวของเราต่อเนื่อง เราก็จะเห็น เห็นแล้วก็ทำความเข้าใจ แล้วก็จะมองเห็นความเป็นจริงของชีวิต ว่าเราจะดำเนินชีวิตของเราอย่างไร จะไปอย่างไร จะมาอย่างไร จะสร้างบุญสร้างกุศลอย่างไร ถึงจะเป็นอานิสงส์ใหญ่ในวันข้างหน้า

ตราบใดที่ใจยังเกิดอยู่ มันก็ต้องได้สร้างบุญ สร้างอานิสงส์ สร้างบารมี สร้างเข้าพกเข้าห่อ จนกว่าจิตใจของเราถึงความสะอาด ความบริสุทธิ์ ความหลุดพ้น ไม่ต้องกลับมาเกิดกัน

ถึงดับความเกิดได้ เราก็ต้องสร้างประโยชน์ สร้างอานิสงส์ เพราะว่ากายของเราเกี่ยวเนื่องด้วยสมมติ ยังอาศัยสมมติอยู่ พยายามฝักใฝ่ในการทำบุญ ฝักใฝ่ในการสร้างบารมี ความขยันหมั่นเพียรของเรามีอยู่ในระดับไหน ความเสียสละ การละกิเลสของเรา กิเลสตัวไหนที่เกิดกับใจของเราบ้าง เราก็จะได้รีบแก้ไข

ทั้งพระทั้งชีทั้งโยม จงพากันขยันหมั่นเพียร อย่าพากันเกียจคร้าน พยายาม อย่าไปปล่อยปละละเลย อย่าไปปล่อยเวลาทิ้ง เสียดายเวลา  ตั้งแต่ระดับพื้นฐาน ตั้งแต่สมมติ เรามีความขยันหมั่นเพียร เราทำหน้าที่ได้ดีหรือไม่

แต่ละวันตื่นขึ้นมา จะลุกจะก้าวจะเดิน ลักษณะของสติรู้ตัวอยู่กับปัจจุบันเป็นอย่างไร

ถ้าเราเข้าใจจะมีไม่มาก มีน้อย ๆ เราละกิเลสออกให้มันหมด ก็เหลือตั้งแต่รูปกับนาม ใจกับกาย แล้วก็บริหารทวารทั้งหกของตัวเรา บริหารจิตใจของเรา บริหารสมมติของเราจนล้นออกไปสู่หมู่สู่คณะสู่พี่สู่น้อง 

อยากจะมี อยากจะร่ำ อยากจะรวย ก็ขยันหมั่นเพียรแสวงหารู้จักหน้าที่ เท่านี้ก็มีความสุขแล้วแหละ ก็ต้องพยายามกัน ยิ่งพระบวชใหม่เณรบวชใหม่ชีบวชใหม่ ก็พยายามสร้างสะสมไปเรื่อย ๆ สักวันหนึ่งก็จะเต็ม ถ้าถึงจุดหมายปลายทางเราก็จะรู้เอง เหมือนกับเรารับประทานข้าวปลาอาหาร รับประทานไปเรื่อย ๆ ถึงเวลาอิ่ม ก็รู้ว่าอิ่ม

ก็ต้องพยายามกัน พยายามขยันหมั่นเพียร มีความรับผิดชอบ มีความเสียสละ สิ่งไหนไม่ดี เราพยายามทำให้ดี สิ่งไหนไม่มี เราก็พยายามสร้างขึ้นมา เพื่อประโยชน์ในระดับของสมมติ ใครไปใครมาก็มีความสุข เราก็อิงอาศัยสมมติอยู่เรามาอยู่ร่วมกันก็ให้มีความรัก ความสมัครสมานสามัคคี ความขยันหมั่นเพียร ความรับผิดชอบ

ในเมื่อสึกออกไปแล้ว ความขยันหมั่นเพียร ความรับผิดชอบ จะติดตามตัวเราไปจากน้อย ๆ ไปหามากขึ้น ๆ จะเห็นอานิสงส์ของการฝึก ของความเสียสละ ของการกระทำ ในวันข้างหน้า เราทำปัจจุบันให้ดี อนาคตก็จะออกมาดี อะไรผิดพลาดก็รีบแก้ไขเสีย ทำไม่ดีก็รีบแก้ไขใหม่ ถึงเวลาเราก็จะเต็มเปี่ยม

สร้างความรู้สึกรับรู้การหายใจเข้าออกให้เชื่อมโยง ให้ต่อเนื่องกันสักพักนะ

พากันไหว้พระพร้อม ๆ กัน ค่อยไปสร้างสานต่อ ทำความเข้าใจนะ