ตามความเป็นจริง ลำดับที่ 28

วันที่ 12 เมษายน 2557

เจริญธรรมญาติโยมทุกคนทุกท่าน ขอให้ญาติโยมจงเจริญสติ​ สร้างความรู้สึก​รับรู้​สัมผัสของลมหายใจของเรา​ให้ต่อเนื่องให้เชื่อมโยง ทำใจของเราให้สงบ

ตั้งแต่ตื่นขึ้นมา​ เราได้สำรวจใจของเราแล้วหรือยัง เราได้พิจารณากาย พิจารณาใจ พิจารณาความเป็นอยู่​ การกระทำของเราแล้วหรือยัง

เพียงแค่การเจริญสติให้ต่อเนื่อง​ พวกเราก็ขาดการทำความเพียร​ ทั้งที่ใจปรารถนาอยากจะได้บุญ​ ปรารถนาอยากจะรู้ธรรม ความปรารถนา​ความเกิดของใจนั่นแหละ​ เขาไม่นิ่ง ส่วนความหลงนั้น​มีกันทุกคน ถ้าไม่หลง​ไม่เกิด​ หลงมาสร้างภพมนุษย์​ มาสร้างขันธ์ห้ามาห่อหุ้มดวงวิญญาณเอาไว้ วิญญาณในขันธ์ห้าของเรา​ ตัวสุดท้าย​​ที่ท่านบอกว่า​เป็นกองเป็นขันธ์​

ความหลง หลงมานาน หลง​วนเวียนว่ายตายเกิดอยู่ตลอดเวลา ​เกิดในภพมนุษย์ก็เกิดมาแล้ว เกิดทางด้านจิตวิญญาณ​ คือความคิดนั่นแหละ ตื่นขึ้นมาเขาปรุงแต่งไป​ ส่งไปภายนอก​ไม่รู้ว่ากี่เรื่อง เหตุจากภายนอกมาทำให้มีวิญญาณเกิด​ หรือเกิดจากวิญญาณ​โดยตรง​ หรือเกิดจากอาการของวิญญาณ​ บางคนบางท่านก็เรียก​ 'ใจ'​

เราต้องพยายามวิเคราะห์ พิจารณาแต่ละวัน แต่ละวันตื่นขึ้นมา ตั้งแต่ยังไม่ลุกจากที่ รีบสำรวจใจของตัวเรา รู้ไม่เท่าทันใจก็ให้มีสติอยู่กับกายของเราเสียก่อน ไม่ใช่ไปนึกเอาไปคิดเอา การนึกการคิดนั้น​เป็นปัญญาของสมมติ​ ปัญญาของโลกีย์ อาจจะถูกบ้าง​ผิดบ้าง​ ​ถูกอยู่ในระดับของสมมติเท่านั้นเอง

แต่ในหลักธรรม​ เราต้องรู้ลักษณะของใจ ใจที่ไม่เกิด ใจที่คลายความยึดมั่นถือมั่น ใจที่ไม่มีกิเลส มีกันทุกคน แต่เราจะศึกษาค้นคว้าทำความเข้าใจได้ตลอดสายหรือไม่​ เพียงแค่ระดับสมมติ เราก็พยายามทำหน้าที่ของเราให้ดี อย่าไปเกียจคร้าน​ อย่าไปงอมืองอเท้า การยังสมมติให้เกิดประโยชน์​ ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน​ มีความจริงใจต่อตัวเราเองอยู่ตลอดเวลา

บุคคลที่มีบุญ​จะหมั่นพร่ำสอนใจตัวเอง​ พร่ำสอนกายตัวเองอยู่ตลอดเวลา กายของเราทำหน้าที่อย่างนี้​ ใจทำหน้าที่อย่างนี้ กายวิเวกเป็นอย่างนี้ ใจวิเวกเป็นอย่างนี้ กิเลสมาร กิเลสหยาบ กิเลสละเอียด เป็นลักษณะอย่างนี้ เราจะหาวิธีไหนเข้าไปกำจัดกิเลสภายในใจของเรา​

แนวทางนั้นมีมาตั้งนาน บุคคลที่มีบุญไม่จำเป็นต้องไปพูดมากเลย ฟังนิดเดียวรู้นิดเดียว การเจริญสติเป็นอย่างนี้ การทำความเข้าใจเป็นอย่างนี้ จะมีความเพียร​ ขัดเกลาตัวเราเองอยู่ตลอดเวลา จนกระทั่งหมดทุกสิ่งทุกอย่าง หมดความสงสัย ความลังเล หมดกิเลสที่จะไปขัดเกลา​ มีตั้งแต่ทำความเข้าใจ บริหารทำหน้าที่ให้ถูก ก็ต้องพยายามกัน​ ไม่ว่าพระว่าโยมว่าชี

พระเราชีเราเณรเราก็เยอะ​ ให้พยายามขยันหมั่นเพียร มีอะไรก็ช่วยกัน ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน อยู่กันคนละทิศละที่ละทาง สร้างอานิสงส์มาด้วยกันนั่นแหละถึงได้มาอยู่ร่วมกัน เดี๋ยวก็ได้พลัดพรากจากกัน​ ไม่ได้พลัดพรากจากกันตอนเป็นก็ได้พลัดพรากจากกันตอนตาย ​เพราะเป็นกฎของไตรลักษณ์ กฎของความเป็นจริง​

ขณะที่อยู่รวมกัน เราพยายามสร้างความสมัครสมานสามัคคี สร้างพรหมวิหาร สร้างความเสียสละ อนุเคราะห์ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน จากหนักก็จะเป็นเบา จากเบาก็แทบจะไม่มี อะไรที่เป็นบุญเป็นกุศล​ เราก็ช่วยกันทำให้เกิดประโยชน์ เราก็พลอยได้รับประโยชน์นั้นด้วย คนอื่นมาก็พลอยได้รับประโยชน์นั้นด้วย​ เป็นเรื่องของเราทุกคน ไม่ใช่เรื่องของคนอื่น เป็นเรื่องของเราที่จะดูเรา แก้ไขเรา ปรับปรุงตัวเราทุกเรื่อง

กายทำหน้าที่อย่างไร วิญญาณทำหน้าที่อย่างไร โลกธรรมมีอะไรบ้างที่เราเข้าไปยุ่งเกี่ยว จนกว่าจะหมดลมหายใจ มองเห็นหนทางเดิน ท่านถึงบอกให้เชื่อ ก็พยายามเอา วันนี้มี พรุ่งนี้มี โลกนี้มี อนาคตมี สวรรค์นรกมี มีหมด ขอให้เราทำความเข้าใจ ถึงเราไม่เข้าใจได้แจ่มแจ้ง ก็ขอให้ใจของเราอยู่ในกองบุญกองกุศลเอาไว้ ไม่เสียหลาย ก็ต้องพยายามกัน

เอาละวันนี้ก็ขอเจริญธรรมกันเพียงเท่านี้ พากันไหว้พระพร้อม ๆ กัน​ พากันไปสร้างสานต่อทำความเข้าใจกันเอานะ