ตามความเป็นจริง ลำดับที่ 23

วันที่ 31 มีนาคม 2557

ขอให้ทุกคนจงเจริญสติ​ สร้างความรู้สึกรับรู้​สัมผัสของลมหายใจของเราให้ชัดเจน แล้วก็ให้ต่อเนื่อง แล้วก็ให้เป็นธรรมชาติที่สุด นั่งตามสบาย​ วางกายให้สบาย ไม่ต้องพนมมือ อย่าไปมองข้าม เราพยายามสร้างความรู้ตัว​ ตั้งแต่ตื่นขึ้นมา ​ตั้งแต่ยังไม่ลุกจากที่ พอรู้ตัวปุ๊บ รู้สัมผัสของลมหายใจเข้าออกปั๊บ นั่นแหละเขาเรียกว่า 'สติรู้กาย'​

พยายามฝึกความรู้สึกตัวพลั้งเผลอ เริ่มใหม่ ความรู้สึกตัว​พลั้งเผลอ เริ่มใหม่

ส่วนใจนั้น​เขาเกิด ๆ ดับ ๆ ส่วนขันธ์ห้านั้น​เขาก็เกิด ๆ ดับ ๆ ถ้ากำลังสติของเราต่อเนื่อง​ เราก็จะไปเห็นรู้ลักษณะ ใจ​ที่ไม่เกิดเป็นอย่างไร ใจที่ส่งออกไปภายนอกเป็นอย่างไร  ความคิด อาการของขันธ์ห้าผุดขึ้นมา ใจเคลื่อนเข้าไปรวมได้อย่างไร อันนั้นเอาไว้ทีหลัง

ขอให้เรามีกำลังสติให้ต่อเนื่อง​ให้เชื่อมโยง เขาเรียกว่า 'สัมปชัญญะ'​ มีความรู้ตัวทั่วพร้อม​อยู่ทุกขณะลมหายใจเข้าออก ซึ่งเรียกว่า ‘ทุกขณะจิต ทุกขณะลมหายใจเข้าออก’ จนเอาไปประหัตประหารกิเลส เอาไปหมั่นพร่ำสอนใจของเราได้ ใจอยู่ในโอวาท​ของสติปัญญาของเราได้นั่นแหละ​ จนมองเห็นทุกสิ่งทุกอย่างตามความเป็นจริงได้นั่นแหละ ใจเขาถึงจะยอมวาง ยอมวางทิฏฐิ วางมานะ ละการเกิด ดับความเกิด หนุนกำลังสติปัญญา​ไปเกิดแทน​

มีความคิด​ที่เกิดจากใจ​ เกิดจากขันธ์ห้า ตรงนั้น​เป็นความคิดที่หลงอยู่ ความคิดตัวใหม่ที่เราสร้างขึ้นมานี้​ไปทำหน้าที่แทน​ ตัวหลังนี่แหละ​ ยังไม่มีมาก ยังไม่ชำนาญ ไม่เท่าทันตัวเก่า ก็เลยพลั้งเผลออยู่ตลอด

เราพยายามมาศึกษา​ มาทำความเข้าใจ​ทุกอิริยาบถ ยืนเดินนั่งนอน กิน​อยู่ขับถ่าย เป็นเรื่องของเราทุกคน ไม่ใช่เรื่องของคนอื่น เรื่องของคนอื่นนั้นเป็นส่วนประกอบในระดับของสมมติเท่านั้นเอง ที่เราอยู่ร่วมกัน​ ในหลักธรรมแล้ว​ เราต้องจัดการตัวเรา​ ตั้งแต่ตัวใจข้างในโน่น เข้ามาแก้ไข อะไร​จะเป็นประโยชน์หรือไม่เป็นประโยชน์ ประโยชน์ระดับไหน ประโยชน์ใกล้ ประโยชน์ไกล ประโยชน์ต่ำ ประโยชน์สูง ประโยชน์จนหลุดพ้น จนไม่กลับมาเกิด

สร้างความรู้สึกรับรู้​การหายใจเข้าออก​ให้ชัดเจนกันนะ 

พากันไหว้พระพร้อม ๆ กัน ค่อยไปศึกษาทำความเข้าใจต่อนะ ได้เท่าไหร่ก็เอา อย่าว่าไม่ทำ