ตามความเป็นจริง ลำดับที่ 22

วันที่ 30 มีนาคม 2557

ขอให้ญาติโยมเรา​ทุกคนทุกท่าน​จงเจริญสติ สร้างความรู้สึกให้ต่อเนื่องกัน​สักพักหนึ่งก็ยังดี ดีกว่าไม่ได้ทำ ฟังไปด้วยน้อมสำเหนียก ไม่ต้องพนมมือ​วางกายให้สบาย วางใจให้สบาย

ลองสูดลมหายใจเข้าไปยาว ๆ ลึก ๆ แล้วก็ผ่อนลมหายใจออกมายาว ๆ สักสองสามเที่ยว กายของเรา​ก็รู้สึกว่าสบายขึ้นเยอะ ใจของเรา​ก็จะสงบตั้งมั่นขึ้น สัมผัสของลมหายใจที่กระทบปลายจมูกของเรา มีความรู้สึกรับรู้อยู่ เวลาหายใจเข้าหายใจออก​ นั่นแหละ ในหลักธรรม ท่านเรียกว่า 'สติรู้กาย'​ ถ้าเรารู้ให้ต่อเนื่องเขาเรียกว่า 'สัมปชัญญะ'​

ทำอย่างไรเราถึงจะทำให้ต่อเนื่อง ก็ขึ้นอยู่กับความเพียรของเรา ตั้งแต่ตื่นขึ้นมา​เรารู้กายได้ตลอดเวลา ลึกลงไปเราก็เห็นการเกิดของใจ รู้ความปกติของใจ รู้การเกิดการดับของความคิด นั่นแหละ เราก็จะเข้าใจในเรื่องชีวิตของเราเข้าใจในคำสอนของพระพุทธองค์ ว่าพระพุทธเจ้าท่านค้นพบอะไร แล้วเอามาเปิดเผย

ท่านค้นพบเรื่องหลักความจริงของชีวิต  ท่านสอนเรื่องอัตตา​-อนัตตา​ ​สมมติ​-วิมุตติ ลักษณะของอัตตาเป็นอย่างไรอนัตตาเป็นอย่างไร กายของเราประกอบขึ้นมาด้วยอะไร ทวารทั้งหกทำหน้าที่อย่างไร ท่านแจงเอาไว้หมดเลย

แต่เวลานี้​ กำลังสติที่จะเข้าไปทำความเข้าใจของพวกเรามีอยู่ แต่มีน้อย ฐานบุญของใจนั้น​มีกันเต็มเปี่ยมกันทุกคน แต่ก็ยังหลงอยู่ หลงเกิดอยู่ เราต้องมาหมั่นอบรมใจของเรา แก้ไขใจของเรา ด้วยการเจริญสติเข้าไปควบคุมใจ จนกว่าใจจะคลายออก ซึ่งเรียกว่า 'แยกรูปแยกนาม'​

ถ้าแยกได้เมื่อไหร่ นั่นแหละ ความรู้แจ้งเห็นจริง สัมมาทิฏฐิถึงจะเปิดทางให้ การทำความเข้าใจ ก็ยิ่งเพิ่มทำความเพียรเป็นทวีคูณอีก จนใจของเราอยู่ในโอวาทของสติปัญญาของเรา มองเห็นความเป็นจริงได้นั่นแหละ

การได้ยิน ได้ฟัง ได้อ่าน ทุกคนมากันเต็มเปี่ยม แต่การลงมือ รู้ให้แจ้งทุกเรื่อง ตรงนี้แหละสำคัญ ต้องพยายามนะ อย่าพากันปล่อยวันเวลาทิ้ง จงขวนขวายสร้างบุญ​ให้มี​ให้เกิดขึ้น​​ที่กายของเรา จนกว่ากายของเราจะแตกจะดับ อย่าไปผัดวันประกันพรุ่ง ทำได้เท่าไหร่ก็เอา

สร้างความรู้สึกรับรู้​ การหายใจให้เชื่อมโยง​ให้ต่อเนื่องกันซักระยะนะ

พากันไหว้พระพร้อม ๆ กัน ค่อยพากันไปศึกษา​ทำความเข้าใจต่อกันเอา อันนี้เพียงแค่ย้ำ แค่เตือน แค่เล่าให้ฟัง