ตามความเป็นจริง ลำดับที่ 13

วันที่ 31 มกราคม 2557

ขอให้ญาติโยมเราทุกคนทุกท่านจงเจริญสติ สร้างความรู้สึกรับรู้สัมผัสของลมหายใจของเราให้ชัดเจน เอาเรื่องการหายใจของเราให้ชัดเจน พวกเราก็ขาดการรู้ที่ชำนาญ หายใจทิ้ง ถึงไม่รู้เขาก็หายใจอยู่แล้ว แต่เราขาดการสร้างความรู้ตัว ว่าการหายใจเข้าเป็นอย่างไร หายใจออกเป็นอย่างไร

คนเราอยู่เนื่องด้วยลมหายใจ ถ้าหายใจออกไม่หายใจเข้า ภายในห้านาทีก็ลองดูสิ หายใจออกไม่หายใจเข้า หายใจเข้าไม่หายใจออก ความตายปักธงรอเราทุกคน ไม่ได้เลือกกาลเลือกเวลา ไม่ว่าเด็กไม่ว่าผู้ใหญ่ ทุกคนเกิดมาตายหมด เกิดเท่าไหร่ตายหมด มีความเสื่อมตั้งแต่วันเกิด

เราต้องค้นหา แนวทางนั้นมีอยู่แล้ว พระพุทธองค์ท่านได้ค้นพบเอามาเปิดเผย ไม่อยากตาย ก็ไม่ต้องเกิด เราต้องดับความเกิดในเวลานี้ ทั้งความหลง ความโลภ ความโกรธ ความอยาก ความยินดียินร้ายสารพัดอย่าง ทุกอย่างที่มันปิดกั้นตัวมันเอาไว้ เพราะหลงมานาน ตัวใจหลงมานาน หลงเกิดมานาน

ท่านถึงให้เจริญสติ เข้าไปอบรมใจ เข้าไปแก้ไขใจ ว่าการเกิดของใจเป็นอย่างไร ทำไมใจถึงเป็นทาสของกิเลส ทำไมใจถึงเป็นทาสของอารมณ์ ทำไมความคิดถึงผุดขึ้นมาปรุงแต่งใจของเราได้ กายของเราประกอบขึ้นมาด้วยอะไร ที่ท่านว่าธาตุสี่ ขันธ์ห้า อาการสามสิบสอง พิจารณาให้ละเอียดอยู่ในกายของเรา เราก็จะเห็นของดีเยอะ

พระพุทธองค์ท่านสอนเรื่องใจ เรื่องกาย ไม่ได้สอนเรื่องอะไร แล้วก็รู้จักสอนวิธีการดำเนินอยู่กับสมมติ เคารพสมมติ ไม่ยึดติดสมมติ ถึงเวลาสมมติก็กลับคืนสู่สภาพเดิม คือ ดินน้ำลมไฟ ส่วนตัวใจนั้น ถ้าเขายังหลงอยู่ เขาต้องเกิดต่อ ไม่รู้ว่าจะเกิดอยู่ในภพน้อยภพใหญ่ ไม่รู้ว่าจะเกิดอยู่ในกองบุญกองกุศล หรือว่ากองบาป ให้เราแก้ไขเสีย

ขณะที่เรายังมีลมหายใจ ทำประโยชน์สร้างบุญ สร้างกุศล แต่ไม่หลงไม่ยึด แต่เราต้องคลายภายใน คือแยกรูปแยกนาม รอบรู้ในกองสังขาร รอบรู้ในดวงวิญญาณของเราให้ได้ ละกิเลสให้ได้ ได้บ้างไม่ได้บ้างก็พยายามละ สร้างความขยันหมั่นเพียรให้มีให้เกิดขึ้นในกายในใจของเรา

ล้มแล้วลุกขึ้นมาใหม่ แก้ไขตัวเราใหม่อยู่ตลอดเวลา ไม่ใช่เรื่องของคนอื่น เป็นเรื่องของเรา ถ้าเราสอนเราไม่ได้อย่าไปเที่ยวให้คนอื่นเขาสอน ไม่มีประโยชน์ เราต้องสอนเราตั้งแต่ตื่นขึ้นมา

เราแรกคือตัวสติ สร้างขึ้นมา ตนตัวที่สองคือตัวใจ ทำไมใจถึงเกิด ทำไมใจถึงหลง สอนให้อยู่คุณงามความดี สอนให้ขยันหมั่นเพียร รู้จักรับผิดชอบ ผิดถูกชั่วดี ก็ต้องพยายามกันนะ

ไม่ว่าพระว่าโยมว่าชี ทุกคนเกิดมาก็ต้องได้พลัดพรากจากกัน ไม่ได้พลัดพรากจากกันตอนเป็น ก็ต้องได้พลัดพรากจากกันตอนตาย เราพยายามแก้ไขเสีย ขณะที่ยังมีลมหายใจ

วันนี้พระเราก็พยายามพากันช่วยกัน ยกเหล็กที่อยู่ศาลาพักญาติศาลาเผาศพไปไว้ที่ชานชาลาท่าน้ำให้หน่อยนะ เพราะว่าจะได้ไปทำลำรางปลูกผักออร์แกนิก ให้ได้มีผักได้อยู่ได้ทานกัน ทำลำรางปลูกผักออร์แกนิกให้ได้หมุนเวียนได้ทั้งปี จะได้มีผักทานกัน ไม่ต้องไปซื้อ อะไรเราพอประหยัดได้ เราก็ประหยัด อะไรเราพอช่วยกันทำได้ เราก็ทำ ปลูกผักเอาไว้ใช้ในครัว แล้วก็เอาไว้ทำโรงทาน ให้ทุกคนได้อยู่ได้กิน ได้อยู่ดีมีความสุข

ช่วยกันทำ ขยันหมั่นเพียร สร้างความขยันหมั่นเพียร รู้จักประหยัดมัธยัสถ์

รู้จักประโยชน์  ใช้ประโยชน์ให้มากที่สุด ประโยชน์ตนประโยชน์ท่าน จนล้นออกไปสู่หมู่สู่คณะสู่สังคม อยู่กับสมมติ ไม่ยึดติดสมมติ เคารพสมมติ อยู่ที่ไหนก็จะมีตั้งแต่ความสุขความเจริญ

สร้างความรู้สึกรับรู้การหายใจเข้าออกให้ต่อเนื่อง ให้เชื่อมโยงกันสักนิดก็ยังดีนะ

พากันไหว้พระพร้อม ๆ กัน ค่อยไปทำความเข้าใจต่อให้ต่อเนื่องนะ หลวงพ่อเพียงแค่เล่าให้ฟัง