ตามความเป็นจริง ลำดับที่ 11

วันที่ 28 กุมภาพันธ์ 2557

ขอให้ญาติโยมเราทุกคนทุกท่านจงเจริญสติ สร้างความรู้สึกรับรู้สัมผัสของลมหายใจให้ชัดเจนให้ต่อเนื่อง นั่งตามสบาย วางกายให้สบาย ฟังไปด้วยน้อมสำเหนียก สร้างความรู้สึกรับรู้การหายใจเข้าออกของเรา

มีความรู้สึกรับรู้ เวลาหายใจเข้าก็มีความรู้สึกรับรู้อยู่ หายใจออกก็มีความรู้สึกรับรู้อยู่ อันนี้แหละเขาเรียกว่า ‘ลักษณะของสติ’ มีความรู้ตัว รู้สัมผัสของลมหายใจ อันนี้เขาเรียกว่า ‘รู้กาย’ ทำอย่างไรเราถึงจะรู้ให้ต่อเนื่อง รู้ให้ชำนาญ ฝึกให้เกิดความเคยชิน ฝึกบ่อย ๆ ความรู้ตัวพลั้งเผลอเริ่มขึ้นมาใหม่

ส่วนใจนั้นมีบุญอยู่เป็นฐานแล้ว มีพื้นฐานของบุญ มีจิตใจฝักใฝ่สนใจ แต่ตัวสติความรู้ตัวตัวใหม่ เราต้องสร้างขึ้นไปอบรมใจ พิจารณาแก้ไขที่ใจของเรา ทำไมใจถึงเกิด ทำไมใจถึงหลง

อันนั้นเอาไว้ทีหลังเถอะ สติที่ต่อเนื่องกัน ให้ชำนาญตรงนี้ให้ได้เสียก่อน ถ้าเราฝึกสติให้ชำนาญแล้ว กำลังสติของเราจะไปรู้ ไปเห็น ไปแยกไปคลาย ไปตามทำความเข้าใจ อบรมใจ จนเป็น มหาสติมหาปัญญา จนเอาไปใช้กับสมมติได้นั่นแหละ

แต่เวลานี้เรากระโดดข้ามกันไปหมด จะไปเอา ไปนึก ไปคิดเอา มันปิดกั้นตัวเองเอาไว้หมด ทั้งที่ปัญญาก็เก่ง เก่ง ๆปัญญาทางโลกนั้นเป็นอัจฉริยะ ปัญญาในทางธรรมต้องแยกต้องคลาย มีปัญญาทั้งร้อย ก็คลายออกให้มันหมด

จะเอาจะมีจะเป็น ก็เป็นเรื่องของสติของปัญญาที่เราสร้างขึ้นมา สร้างขึ้นมาจนไม่ได้สร้าง จนเป็นเอง จนเอามารักษากาย รักษาใจ จนสติปัญญา สติ มหาสติ มหาปัญญา สติ สมาธิ ความว่าง เขารักษาเราเองนั่นแหละ

ยืนเดินนั่งนอน ก็ให้เป็นแค่เพียงอิริยาบถ ทำได้บ้างไม่ได้บ้างก็พยายามทำ ล้มแล้วลุกขึ้นมาใหม่ แก้ไขใหม่ ปรับปรุงใหม่ อะไรที่จะเป็นบุญ อะไรที่จะเป็นประโยชน์ เราก็ช่วยกันทำ ไม่ว่าอยู่ใกล้อยู่ไกล ทุกเรื่องในชีวิต จนกระทั่งหมดลมหายใจ ขณะนี้ เวลานี้เราสร้างความรู้สึกรับรู้อยู่ที่การหายใจให้ชัดเจนนะ

พากันไหว้พระพร้อม ๆ กัน ค่อยไปทำความเข้าใจต่อกันเอานะ